Wetenschap

Soms is het intrappen van open deuren noodzakelijk. Vandaag in de krant gelezen: “Wanneer mannen zich in dezelfde ruimte als een vrouw bevinden, slaan hun hormonen hoe dan ook op hol. Het maakt daarbij niet uit of het om een mooie of minder aantrekkelijke vrouw gaat.” Dit blijkt uit onderzoek van sociaal psycholoog Bram Buunk van de Rijksuniversiteit Groningen.
“Buunk onderzocht wat er met de testosteronspiegel van een groep van ruim zestig mannelijke studenten gebeurde als er een vrouw in hun buurt kwam. De mannen werd gevraagd in een kamertje een Sudoku-spelletje te doen, terwijl hun hormoonspiegel werd gemeten. Wanneer er een onbekende vrouw de kamer binnen kwam, steeg hun testosterongehalte met zo'n 8 procent. De deelnemers met een agressief en dominant karakter, lieten een nog grotere stijging zien.”
Open deur 1: Het onderzoek verklaart hiermee ook gedeeltelijk waarom hele volksstammen heteroseksuele mannen beweren niets tegen homo’s te hebben ‘als ze maar van mijn kont afblijven’ – ze projecteren hun eigen hormoonhuishouding en bijbehorende jachtlust op anderen die hen wellicht als prooi zien. Beetje dommig natuurlijk, behalve als het mannen betreft die zich niet kunnen beheersen en constant iedere vrouw die ze tegenkomen bij borst of bibs grijpen.
Open deur 2: Uit dit onderzoek blijkt ook duidelijk dat het niet uitmaakt of vrouwen zich “uitdagend” kleden. Want hotpants of slobberbroek, minirokje of nikaab – de hormonen slaan op hol. Misschien een goed idee om alle mannen die vinden dat vrouwen in de openbare ruimte hun lichaam verregaand bedekt moeten houden te verplichten hun nu dus wetenschappelijk aangetoonde geestelijke oogkleppen te veruitwendigen.
Open vraag: Wij willen graag weten wat er met de hormoonhuishouding van vrouwen gebeurt wanneer er een man in hun buurt komt. En dan met name hoe ze reageren op een lid van de Kortsluiting-redactie.

Een niet-representatieve peiling onder de redactieleden van dit weblog bevestigt dat mannen een laten we zeggen “brede smaak” hebben. Zo is men in Groningen vooral gecharmeerd van vrouwen tussen de veertig en zestig jaar oud, terwijl men in Rotterdam valt voor vrouwen van twintig tot veertig. Bij enig doorvragen blijken de opgegeven leeftijdsgrenzen echter niet erg hard – Groningen vindt eigenlijk vijftien tot vijfenzestig het overwegen waard, maar met een duidelijke voorkeur voor vrouwen ‘bij wie de levenservaring en -wijsheid ook uiterlijke sporen heeft nagelaten’; terwijl Rotterdam uitschieters naar beneden en naar boven evenmin wil uitsluiten, ‘al gaat tachtig misschien wat te ver’.
Rotterdam: ‘Maar binnen mijn favoriete leeftijdsgroep zijn er erg veel waar ik absoluut niet op val, zo hou ik niet van wat plompere vrouwen – daarvan slaan mijn hormonen niet op hol.’
Groningen: ‘Bij een naar mijn smaak erg onappetijtelijke dame slaan mijn hormonen misschien wel op hol, maar dan de kamer uit.’
Voorzichtige conclusie van de steekproef: wanneer onze respectieve verloofdes ons onverhoopt in de steek laten, kunnen we als redactie gezellig gezamenlijk op jacht naar een moeder voor Groningen met een dochter voor Rotterdam: