zaterdag 30 mei 2009

Zondag in Oeverloos

Roel Bentz van den Berg, de essayist die volgens Joost Zwagerman schrijft "alsof zijn leven er van afhangt", is zondagavond te gast in Oeverloos. Aanleiding is zijn nieuwe essaybundel Engelen in Regenjas. Over Dylan, Springsteen, The Black Keys, oude jeugdvriendinnen en de zoektocht naar de soul van de wereld, daarover gaat het zondagavond in Oeverloos.


Oeverloos, de wekelijkse radiotalkshow van Kink FM met poëzie van Daniël Dee en Rick de Leeuw, hoor je iedere zondagavond tussen 19 en 21 uur.

Rutte en zijn Wouter Bos-gedraai over de holocaust

Volgens mij heeft de holocaust nooit plaatsgevonden. Alle Duitsers waren gewoon van 1939 tot en met 1945 op vakantie.



Maar wat ik niet snap: waarom zouden we wel de holocaust mogen ontkennen, maar is het aanbrengen van een symbool op een vvd-poster 'schandalig en onacceptabel.'

vrijdag 29 mei 2009

De ketting


Vanavond na achten praat Jeroen van Kan met de dichters Chrétien Breukers en Daniël Dee over 'De ketting', een initiatief van Daniël Dee waarbij dichters in dichtvorm op elkaar reageren. De resultaten van 'De ketting' zijn wekelijks in De Avonden op radio 6 te horen.

maandag 25 mei 2009

zondag 24 mei 2009

Literaire Trotski Quiz (32)


Dat was te verwachten natuurlijk: de man die erg vaak het goede antwoord inzendt had dit keer de opgave geleverd en kon dus zelf niet meedoen, met als gevolg geen inzendingen – zelfs geen foute. De oplossing luidt: Hans van Straten – De omgevallen boekenkast (Arbeiderspers, Amsterdam 1987), p. 113.
Onderstaande tekst werd gevonden door de Kortsluiting-redactie zelve, dus iedereen – uitgezonderd één Kortsluiting-redacteur – kan en mag inzenden. Beste lezer, doe je best!

De quiz:
1. welke journalist en romancier schreef onderstaande zinnen; en
2. aan welk oorspronkelijk Nederlandstalig werk werden deze alinea’s ontleend?

Onze landelijk scholingssecretaris Fritjof Tichelman was wellicht wat aan de ingewikkelde kant. Dat kwam omdat deze Leidse historicus zo ongelooflijk veel wist en in zijn formuleringen zo precies mogelijk wilde zijn. Daar kwam bij dat hij de wat duistere trotskistische terminologie hanteerde. Want ook Fritjof werd lid van de Vierde Internationale. Fritjof zou bijvoorbeeld wanneer het ging om de nederlaag van de communisten in Indonesië spreken van een verzande revolutie ‘waarbij door een intelligente bonapartistische leiding een kunstmatige pseudorevolutionaire koortsatmosfeer is gaande gehouden met enkele uiterlijke kenmerken van revolutie, zonder enige wezenlijke inhoud voor de massa’s.’
(…)
Ik herinner me een Politeia-weekeinde in Lage Vuursche. Het was een zware dag geweest, want kameraad Tichelman had een lange inleiding gehouden over een geografisch ver verwijderd gebied. Ook de avondzitting met discussie was uitgelopen. Om half twaalf lag eindelijk iedereen uitgeput in bed. Een van de kameraden bracht het gesprek – kleine opluchting na die naderende wereldrevolutie – op de Ollie B. Bommelstrip in het Algemeen Handelsblad. Hij beging de blunder iets positiefs te zeggen over Tom Poes. Fritjof Tichelman die al tegen zijn eerste slaap aanlag, veerde omhoog: ‘Tom Poes? Tom Poes? Dat is een fantasieloos kleinburgerlijk mannetje.’

vrijdag 22 mei 2009

In the eye of the beholder

Zojuist een stuitende column gelezen. Ik kan er niet over uit. Wie schrijft nu zoiets. Waarom 'simple as that' en niet gewoon 'makkelijk zat'? Waarom 'safe haven' in plaats van 'veilige haven'? Wat een belabberd taalgebruik. En waarom het Engels in cursief? Frank Verhoef, shame on you.

Van rukken word je doof



Soms lijkt doof zijn de beste optie, dan had ik bepaalde betutteling niet hoeven aanhoren.
Wat is het volgende dat we gaan verbieden? Dansen uit de heupen? Elektrisch versterkte instrumenten? Waarom niet direct alle discotheken verbieden?

sex?

ut wordt pas wat met k’s

donderdag 21 mei 2009

Tjuup!



Een goede tukker is geen motherfucker! Tjuup!, de nieuwe plaat van André Manuel & De Ketterse Fanfare is een moederneukend goed rockalbum. En wie dat niet vindt mag van mijn part dood vallen. Zo. Luister de plaat zelf op de luisterpaal en geef me gelijk.

woensdag 20 mei 2009

De Roode Draad (5)


Het heeft even geduurd, maar daar zijn we weer met een socialistisch gedicht. Ditmaal een vers van de Rotterdamse arbeider-dichter Pierre van Vollenhoven (1927). Hij debuteerde in 1972 met de bundel M'n woord een wapen tot verweer. Gedichten uit de arbeidswereld. Eigenlijk was het een halve bundel: de andere helft van het boek werd gevuld door Wim de Vries. Na zijn debuut ging het enige tijd wat minder met Van Vollenhoven. Uit een artikel van Joris van Casteren:

Van Vollenhoven vond zijn literaire kompanen niet in salons maar in Rotterdamse uitspanningen. Boven het borrelglas leerde hij Jules Deelder, Riekus Waskowsky, Frans Vogel, Cor Vaandrager en Manuel Kneepkens kennen. Bij café Anna aan de Binnenweg. ‘Ik werd niet echt geaccepteerd, was veel te veel een anarchist.’
Van Vollenhoven raakte stevig aan de drank. “De werking van de ingenomen tabletten met een hoeveelheid cognac voelde hij door zijn bonzende hoofd suizen als een vlucht in brand gestoken kakkerlakken”, noteerde hij in een dagboek op zijn “22205ste levensdag”. Een tijdlang sliep hij in portieken en bedelde om geld.

Hij krabbelde op en in 1978 verscheen bij de Rotterdamse uitgever Futile 20 teksten in beton, zijn tweede bundel – op groot formaat (zo groot dat het niet in de redactiescanner past, wat de reden is waarom er hierboven een hele slechte foto van het voorplat prijkt). Later verschenen nog Epos van een arbeider (Futile, 1980), Arbeider, gastarbeider, lastarbeider (Futile, 1981), Jaag de vrede na (De Geus, 1981), Samen over leven [met Beb Hofland] (Futile, 1984), en een bundeling van twintig “straatgedichten”, van welk boek wij de titel niet weten (Uitgeverij Rotterdams Persagentschap, 1990).
Is het nu tijd voor het – titelloze – gedicht waarom het in dit blogje allemaal begonnen is.

zolang er nog mensen zijn
die de arbeiders op hun tenen laten lopen
zijn al die grote plannen
over een heilstaat op aarde
maar woorden in de lucht
als het om hogere lonen gaat
zeggen ze:
heeft het volk nou nooit genoeg
in het beslissende ogenblik
over de afbraak van een krottenwijk
zoeken de studenten hun bed op
om een roes uit te slapen
Op hen is geen staat te maken.
de salondichters lezen hun werk voor
aan de dame’s met spataderen
maar als de revolutie uitbreekt
sluiten ze hun gordijnen
en vegen het angstzweet weg
met een geparfumeerde zakdoek.
En die kleinburgerlijke misdadigers
uit de villawijken;
als hun strontput verstopt is
dan geven ze de arbeiders
nog geen glas water na hun werk.
Door deze mensen lijdt
de maatschappij schipbreuk
de heilstaat op aarde
woorden in de lucht
arbeiders op hun tenen


[Pierre van Vollenhoven – 20 teksten in beton (Futile, [Rotterdam] 1978), p. [17].]

zondag 17 mei 2009

K-1: Een nieuw tijdperk?

Wie niet wil weten hoe het gevecht tussen Sem Schilt en Badr Hari is afgelopen voordat het morgenavond (18 mei) om 23.00 uur wordt uitgezonden door RTL7, doet er goed aan om niet verder te lezen en te kijken.

Het lijkt erop dat in de K-1 een nieuw tijdperk is aangebroken, het tijdperk van Badr Hari. Nadat de pas 24-jarige prijsvechter eerder al drievoudig wereldkampioen Peter Aerts tegen het canvas sloeg, maakte hij gisteravond zeer korte metten met eveneens drievoudig WGP winnaar Sem Schilt. Hari had duidelijk goed bestudeerd hoe Aerts de tot voor kort onverslaanbaar geachte Schilt aanpakte en wist te verslaan: door hem heel dicht op de huid te zitten, zodat hij geen gebruik kon maken van zijn enorme reach-voordeel (de man is 2 meter 12 lang). Maar Hari deed meer dan alleen tactisch juist handelen: hij sloeg Schilt binnen de kortste keren twee maal tegen de grond – een enorme prestatie, daar Schilt voorafgaand aan dit gevecht pas één keer een knock-down te verwerken had gekregen. Badr Hari slaat dus duidelijk knoerthard (een woord dat de spellingcontrole tot onze grote verbazing kent).
Tijdens de napraat gisterenavond en vanmorgen, was Kortsluiting het roerend eens: Badr Hari gaat de komende jaren de K-1 overheersen. We zien niemand die hem kan stoppen: niet alleen is hij de oude garde de baas – al moet Hari eerst nog wel een keer van drievoudig kampioen Remy Bonjasky zien te winnen, van wie Hari tot nu toe twee maal verloor –, maar ook bij de jongeren zien we vooralsnog niemand die hem partij kan geven. Natuurlijk is de man niet onverslaanbaar, zijn kin is weliswaar niet van glas maar toch zeker ook niet van schokbeton, toch zien wij hem voorlopig niet verliezen. Laten we hopen dat iedereen Hari nu niet langer beschouwt als enorm talent, maar als de te kloppen man – en dus extra gemotiveerd tegen hem de ring instapt. Dat kan een aantal prachtige partijen opleveren.
Het liefst zien we dat Badr Hari tijdens de WGP Final Sixteen uitkomt tegen Peter Aerts of Sem Schilt – beide mannen zullen toch staan te trappelen om revanche te nemen (van Aerts weten we dat zeker, die kan niet wachten). Een derde treffen met Remy Bonjasky komt er sowieso wel, dus dat hoeft niet per se tijdens de Final Sixteen.
Sluiten we af met een sms-wisseling met De Verloofde, die nadat ze de uitslag van Sem Schilt vs. Badr Hari had vernomen reageerde met: “O Shit. De eikel. Wacht maar Peter krijgt m nog wel”.
We schreven terug: “Jij begrijpt het”.

vrijdag 15 mei 2009

Nog één nachtje slapen...


...en dan is het showtime. Om de wachttijd te veraangenamen en alvast wat in de stemming te komen, volgt hier een documentaire over de misschien wel beste bokspartij ooit; het wereldtitelgevecht middengewicht tussen Marvin Hagler en Thomas Hearns (1985) - reclamepraatje: in de door karel ten haaf bijeengedichte bundel meisjespijn staat het gedicht ‘romantiek met kloten’ (pp. 239-243) dat handelt over deze drie ronden poëzie.

donderdag 14 mei 2009

Gouwe ouwe

Hoe vaak we het de afgelopen jaren ook al bekeken hebben, nog altijd lacht de redactie zich de tranen in de ogen bij het zien van dit filmpje:

Ende collaboreert niet!


De post bracht mijn stemkaart (“stempas”) voor de Europese verkiezingen. Met als bijsluiter een door de gemeente Groningen uitgegeven foldertje, waarin onder meer te lezen staat: “Bij de Europese verkiezingen geldt voor het eerst een legitimatieplicht. Naast uw stempas moet u op het stembureau ook een geldig legitimatiebewijs laten zien. Dat is een paspoort, identiteitskaart of rijbewijs. Uw legitimatiebewijs mag niet verlopen zijn. Andere documenten zoals een bankpasje of een OV-kaart zijn geen legitimatiebewijs. Zonder legitimatiebewijs mag u niet stemmen.”
Als reden voor de verplichte legitimatie wordt aangegeven: “Om fraude te voorkomen”. Niet alleen wordt hier duidelijk dat de overheid blijkbaar uitgaat van de slechte intenties of kwade wil van de burgers, maar ook wordt hier tussen neus en lippen de bewijslast even omgekeerd alsof het niks is. In een normaal rechtssysteem is het zo, dat iemand onschuldig is tot het tegendeel is bewezen; de schuld van een verdachte moet worden aangetoond. In Nederland moet een onschuldige tegenwoordig dus bewijzen dat hij onschuldig is (aan het plegen van fraude in dit geval). Daar ik, Kortsluiting-Groningen, tegen een politiestaat ben, zal ik mij verzetten tegen deze schandalige maatregel, deze omkering van de bewijslast, en er mijn medewerking uiteraard niet aan verlenen. Mocht men mij op 4 juni in het stembureau beletten om mijn stem uit te brengen op een partij die zich verzet tegen de legitimatieplicht, dan zal ik deze aantasting van mijn democratische rechten aanvechten – indien nodig voer ik de zaak tot aan de hoogste rechter. Wat zullen we nou beleven!

zondag 10 mei 2009

Waarom de halve redactie zelden thuis is

Tijdens de vrijdagavonddienst kon ik, Kortsluiting-Groningen, mijn collega-telefonist Ans niet veel wijzer maken omtrent de begroeiing in de tuin van ons (= De Verloofde en mijn) paradijselijk zomerverblijf te Piccardthof. ‘Mooi,’ zei ik. ‘Geen idee van de namen. De Verloofde doet de tuin, die weet dat. Ik niet.’
De collega in kwestie vond mij geloof ik een beetje onbenullig. Desondanks beloofde ik haar om wat foto’s te maken, zodat ze zelf kon zien wat er opschiet in de Hof van Eden.
Beginnen we onze veurstelling aan de achterkant – wat minder fotogeniek, want slechts een betegeld zonterras. Ziehier de nieuwe doorkijk naar de sloot:


De achterkant van het huisje:


Het onscherp genomen zijpad:

En dan dat waarom het mijn collega gaat: de tuin. Vanaf de veranda rechts:


Idem iets linkser:


Dito nog iets linkser:


Vanaf de waranda links:


Schone bomen, struiken, bloemen en blom:


En daar is de veranda. Met De Verloofde:


De Verloverde:


Einde/Ende/Fin/The End

zaterdag 9 mei 2009

It's Showtime: het programma


Omdat er vorig jaar geen programma's werden uitgedeeld bij het It's Showtime vechtsportgala in de Arena, volgt hier het vandaag on-line gezette programma van 16 mei aanstaande - opdat iedereen die dat wil het programma thuis kan printen alvorens af te reizen naar de hoofdstad.

Voor de volledigheid: 14.30 uur Stadion open; 16.30 uur Start hoofdprogramma; “Wij raden u aan om minimaal om 15.30 uur in de ArenA aanwezig te zijn” - aldus de website van It's Showtime.


VOORPROGRAMMA
Kelly Lefever vs. Sylvana Pruymboom
Nick Frese vs. Zakaria Zouggary
Levon van Geest vs. Maik Redan
Tarik Mokhtar vs. Marat Grigorian

PART I
Dennis Schneidmiller vs. Chris Ngimbi
Imro Main vs. Sem Braan
Ricardo Fyeet vs. Rico Verhoeven
Perry Ubeda vs. Sahin ‘Kaas’ Yakut
Aschwin Balrak vs. Björn Bregy
Attila Karacs vs. Rustemi Kreshnik
Brian Lo-A-Njoe vs. Murat Direkçi
Faldir Chahbari vs. Giorgio Petrosyan
Shane Campbell vs. Joerie Mes
IT'S SHOWTIME World Title 65 kg MAX:
Orono vor Petchpoon vs. Hassan El Hamzaoui

PART II
Stefan Leko vs. Melvin Manhoef
William Diender vs. Gago Drago
Mourad Bouzidi vs. Errol Zimmerman
Tomas Hron vs. Daniël Ghita
Chahid Oulad El Hadj vs. Andy Souwer
Ruslan Karaev vs. Tyrone Spong
IT'S SHOWTIME World Title Heavy Weight:
Sem Schilt vs. Badr Hari

donderdag 7 mei 2009

K-1: It’s bijna showtime (2x)

1.

Zaterdag 16 mei, joechei, wij zijn erbij, in de ArenA, in de AreeeeenA!
Het reeds eerder door ons gepubliceerde programma is op enkele punten veranderd.
Gökhan Saki heeft zich geblesseerd afgemeld (“een botsplinter” – waar? hoe? hoezo?), zodat we geen getuige zullen zijn van een rematch met Tyrone Spong. Jammer, want hun treffen op 28 maart jongstleden was een hard, snel en technisch hoogstaand gevecht met een prachtige apotheose. It’s showtime! heeft echter voor een waardige vervanger gezorgd: Ruslan Karaev. Deze partij is te meer interessant, omdat Spong als vervanger van de geblesseerde Karaev uitkwam tegen Saki.
Niet alleen Gökhan Saki moet wegens een blessure verstek laten gaan: ook Alviar Lima heeft zich wegens lichamelijk ongemak afgemeld bij de organisatie. Hij zou vechten tegen Joerie Mes (die onlangs aan een studie geschiedenis begon); tegen wie Mes nu uitkomt is nog niet bekend.
Verder werden de afgelopen weken de eerdere lege plekken opgevuld: Murat Direkçi werd gepaard aan Brian Lo-A-Njoe; terwijl Björn Bregy als tegenstander Ashwin Balrak kreeg toegewezen.
Of het feit dat Rico Verhoeven zijn krachten zal gaan meten met Ricardo Fyeet in plaats van met Brian Douwes het gevolg is van geblesseerd afmelden van de laatste, is de Kortsluiting-redactie niet bekend.
Als extraatje werd een zestiende partij toegevoegd: Rustemi Kreshnick vs. Attila Karacs.

2.



Ondanks de financiële problemen waarin de K-1 organisatie verkeert, heeft men toch (voor ons volkomen onverwacht) besloten om een K-1 WGP Europe te organiseren. Dit kwalificatietoernooi – de winnaar plaatst zich voor de Final Sixteen – wordt gehouden op 23 mei in het Poolse Lodz.
Ziehier het programma:



Het reservegevecht is:
Wiesław Kwaśniewski (Polen) vs. Dmitrij Bezus (Oekraïne)

Naast het toernooi staan er tot nu toe drie Superfights geprogrammeerd:
1. het K-1 gevecht Michał Olaś (Polen) vs. Pacome Assis (Frankrijk);
2. het (dames) MMA gevecht Magdalena Jarecka (Polen) vs. Yana Kunickaia (Rusland);
3. het K-1 Max (tot 70 kg.) gevecht Michał Głogowski (Polen) vs. Norbert Balogh (Hongarije)

woensdag 6 mei 2009

De hervatte Week



8.

happy corner
hoek oostersingel/nieuwe st. jansstraat
1 euro 60
korst knapperig ei heet
smurrie iets flauw
een dikke 7


9.

cafetaria koning
bedumerweg
slechts Є 1,10
temperatuur prima
korst perfect
ei blauwig
ragout lekker
nasmaak wat zuur
een zeuven
plus een half


10.

friet van piet
meeuwerderweg
1,50
fantastische korst
ei heerlijk
ragout romig delicaat
cijfer 8

De Week van de Eierbal gaat verder



er was ziekte
en er was
het onvoorstelbare even
genoeg ballen genuttigd
dus alvorens freudiaans
te verhaspelen tot
eierbah een pauze

ingelast

heden
zes vijf
op anti-dieet dag
wordt de week hernomen

mijn tanden wateren in zinvolle blijde
verwachting zich eindelijk weer eens te zetten

in de übersnack

maandag 4 mei 2009

De Hoofdpersoon


Enkele dagen geleden kreeg de redactie van Kortsluiting het typoscript toegezonden van de roman De Hoofdpersoon, met het verzoek dat van commentaar te voorzien. De schrijfster, Laura Scheer-Oldeheuvel (een pseudoniem), is in het dagelijks leven werkzaam als psychiater. Ze is gespecialiseerd in de behandeling van bipolaire stoornissen (manisch-depressiviteit), waarop zij ook promoveerde. In de roman, die haar (fictie)debuut moet worden – en als het aan de Kortsluiting-redactie ligt, dan zal het boek zeker verschijnen – kruipt ze in het hoofd van een man, de ikpersoon die langzaam maar zeker krankzinnig wordt; hij ontwikkelt zich van hypomaan, via manisch tot lijdend aan wanen. Zelf ziet hij zijn omgeving langzaam gek worden, terwijl hij als enige normaal blijft. Scheer-Oldeheuvel weet het gegeven geloofwaardig en daardoor beklemmend neer te zetten: de lezer wordt meegesleept in de op zichzelf logische gedachtegangen van de ik. Met toestemming van de schrijfster publiceren wij hier (vol trots: dit is het eerste literaire proza van haar dat in de openbaarheid komt) een fragment uit het (zevende) hoofdstuk Telepathicus erectus:

Na afloop van het verjaardagsfeestelijk samenzijn op het terras, waar Clara zich onledig hield met wijnslempen, onderwijl de ene sigaret met de andere aanstekend (ik blijf het stoer vinden), stond Rosa erop dat ik Clara naar huis zou begeleiden – het was al donker, ze was dronken en ze woont in een bosrijke buurt. Zo gezegd, zo gedaan. Ik leverde haar veilig af en keerde huiswaarts.
Thuisgekomen trok ik een pilsje open en wilde ik even gezellig nakaarten met Rosa. Maar gezellig werd het allerminst, daar de volgende dialoog zich ontspon.
Rosa: ‘Waar was je nou opeens?’
‘Clara naar huis brengen. Op jouw verzoek.’
‘Maar ik ken helemaal geen Clara. Je lijkt wel gek! Wat is er toch met je?’
Ze drong erop aan dat ik hulp ga zoeken, zei dat zij wel een afspraak zou maken. Ik op mijn beurt verklaarde haar voor gek. Ze keek bezorgd en ook verdrietig toen ze me welterusten kuste, waarna ze zich naar bed begaf.
Ik zette mij achter de computer, de kop vol vragen, en dronken typte ik:
“Dit gedoe met Clara, is dit nou mijn midlifecrisis? Mezelf nog één keer willen bewijzen dat ik lichamelijk aantrekkelijk ben? Nog één keer, al is het maar een weekend, willen vlammen, seksueel? Wel mooi dat in mijn geval het verlangen zich richt op een leeftijdgenote in plaats van op een jonge blom – zoveel realiteitszin heb ik dus blijkbaar nog wel. Maar dat is dan ook het enige, verder ben ik natuurlijk volstrekt waanzinnig bezig.
“Maar waarom ontkent Rosa het bestaan van mijn Droomvrouw? Is dat uit zelfbescherming (er is niets aan de hand, want Clara bestaat niet); is ze gek van jaloezie? Of is Clara inderdaad een hersenschim, een droomgestalte, een zinnelijke waan in mijn kop? Rosa’s negaties beginnen duidelijk vat te krijgen op mijn denken. Waardoor ik mij afvraag: ben ik gek van geilheid of verlangen? Dat klinkt heel romantisch, is hoe dan ook vreselijk: ik verlies de controle. Niet ik ben de baas over mijn leven, maar mijn leven wordt geregeerd door mijn verlangen naar het wellicht niet eens bestaande lijf van Clara. Niks romantisch aan. Niks aan – letterlijk gek van geilheid.”

zaterdag 2 mei 2009

Lentesneeuw

Het pluist op Piccardthof. Werd vorige week nog alles bedekt door een dun laagje geel stuifmeel van de hulst, deze week laat een boom haar zaden vliegen; in de vorm van pluis. Na een schaarsgeklede middag in de tuin was ik blij de hooikoorts van mijn vader niet geërfd te hebben, want ik zat onder: van woeste wenkbrauw tot in ruige bilnaad - overal zat pluis.
Maar wel prachtig, vergeet-mij-niet met lentesneeuw:


vrijdag 1 mei 2009

Literaire Trotski Quiz (31)


Jawel: 1 mei, Dag van de Arbeid. Dus: Literaire Trotski Quiz. Nummer 31 alweer, en ik moet helaas toegeven dat de bron langzamerhand opdroogt. Maar vooralsnog gaan we gewoon door. Eerst het antwoord van de vorige keer: Karel van het Reve – ‘Het communisme’ In: Verzameld werk I. Autobiografische verhalen / Sovjet-annexatie der klassieken / Ongebundeld werk 1932-1958 (Uitgeverij G.A. van Oorschot, Amsterdam 2008), pp. 676-677. [Oorspronkelijke publicatie in: L. van der Land (red.) – Repertorium van de sociale wetenschappen. Deel 1: Politiek (1958)]
En dan nu nummertje 31. Ingezonden door trouwe deelnemer aan en veelvuldig winnaar van dit spelletje Jürgen Smit.

De vragen:
1. wie schreef onderstaande passage; en
2. aan welk oorspronkelijk Nederlandstalig werk werd deze alinea ontleend?

De ingezonden tekst:

Leon Trotsky, mijn leven. Van het drietal Lenin-Trotsky-Stalin was Trotsky verreweg de grootste auteur. Bij al zijn hartstocht blijft hij steeds nuchter genoeg om ook andere dingen te zien dan politiek. Hij melodramatiseert nergens, wat men juist van hem nog het meest zou mogen verwachten. Zijn schampere stijl is prachtig, en prikt aan alle kanten door de zwakke vertaling heen ‘Zola gaf in dat jaar een boek uit, waarin de toenmalige prins van Wales als een uitstekend kenner van operettezangeressen wordt getekend.’ Over Boecharin, die altijd iemand moest hebben om zich aan op te trekken: ‘Ik heb Boecharin nooit bijzonder ernstig genomen en liet hem aan zichzelf over, dwz. aan anderen.’