Het begint weer: Dichters in de Prinsentuin. Dus waarschijnlijk gaan we drie zonnige dagen tegemoet – dat is namelijk traditie, mooi weer tijdens dit literair botanisch festival. Ook traditie is: heel veel dichters bij elkaar in een beperkte ruimte. Zoveel als je niet eens wist dat er bestaan. En allemaal zijn ze even lief voor elkaar, en allemaal even getalenteerd – als je ze zo met elkaar kouten ziet lijken het verdulleme net acteurs. Zo énig! Zo gezellig! Eén grote happy family. Over deze vrinden- en vriendinnengroep schreef de helaas verscheiden, maar desondanks nog immer geliefde dichter Charles Bukowski het poëem my comrades, gepubliceerd in de bundel Love Is a Dog From Hell: Poems 1974-1977 (pp. 239-240), dat in eerste versie Kortsluiting-vertaling als volgt luidt:
mijn vrienden
deze geeft les
die woont bij zijn moeder
en die wordt onderhouden door een alcoholische vader met een rooie kop
en het verstand van een garnaal
deze is aan de speed en wordt al 14 jaar onderhouden door
dezelfde vrouw
die schrijft elke tien dagen een roman
maar hij betaalt tenminste zijn eigen huur
deze zwerft
slaapt op banken drinkt en doet zijn
ding
deze drukt zijn eigen boeken op een kopieer
apparaat
die woont in een verlaten studio
van een omroep in hilversum
deze lijkt te weten hoe hij beurs na beurs moet verkrijgen
zijn leven bestaat uit het invullen van formulieren
deze is gewoon rijk en woont in de beste
buurten en loopt de beste deuren plat
die heeft ontbeten met gerard kornelis
van het reve
en deze geeft les
en deze geeft les
en deze geeft boeken uit over hoe het moet
en praat op een wrede en overheersende manier
ze zijn overal
iedereen is een schrijver
en bijna iedere schrijver is een dichter
dichters dichters dichters dichters dichters dichters
dichters dichters dichters dichters dichters dichters
de volgende keer dat de telefoon gaat
zal het een dichter zijn
de volgende persoon aan de deur
zal een dichter zijn
deze geeft les
en die woont bij zijn moeder
en die schrijft het levensverhaal van
jan wolkers
mijn vrienden
deze geeft les
die woont bij zijn moeder
en die wordt onderhouden door een alcoholische vader met een rooie kop
en het verstand van een garnaal
deze is aan de speed en wordt al 14 jaar onderhouden door
dezelfde vrouw
die schrijft elke tien dagen een roman
maar hij betaalt tenminste zijn eigen huur
deze zwerft
slaapt op banken drinkt en doet zijn
ding
deze drukt zijn eigen boeken op een kopieer
apparaat
die woont in een verlaten studio
van een omroep in hilversum
deze lijkt te weten hoe hij beurs na beurs moet verkrijgen
zijn leven bestaat uit het invullen van formulieren
deze is gewoon rijk en woont in de beste
buurten en loopt de beste deuren plat
die heeft ontbeten met gerard kornelis
van het reve
en deze geeft les
en deze geeft les
en deze geeft boeken uit over hoe het moet
en praat op een wrede en overheersende manier
ze zijn overal
iedereen is een schrijver
en bijna iedere schrijver is een dichter
dichters dichters dichters dichters dichters dichters
dichters dichters dichters dichters dichters dichters
de volgende keer dat de telefoon gaat
zal het een dichter zijn
de volgende persoon aan de deur
zal een dichter zijn
deze geeft les
en die woont bij zijn moeder
en die schrijft het levensverhaal van
jan wolkers
o broeders wij zijn de meest karakterloze en de
minste van de soort
minste van de soort
Geen opmerkingen:
Een reactie posten