Wij wilden in eerste instantie (ik heb het over ons vieren, dus Linda Savelkouls, Gijs van Bon, Mo'Jones voor intimi Jan of Mo en mijzelve) een voorstelling maken in een bouwput aan de Maas Inmiddels is het plan drastisch veranderd. Dit komt mede vanwege het feit dat we geen toestemming kregen om daar een voorstelling te maken. Iets met veiligheid en verantwoordelijkheid. Nederland regelland in extremen, ook tijdens de bouwvak in Venlo. Daarbij was ik nogal sceptisch over de haalbaarheid van belichting en het creëren van een acceptabel geluidsniveau, zonder dat het verwaait.
De bedoeling nu is om een intieme voorstelling van poëzie en muziek te houden in een omgebouwd benzinestation, terwijl buiten op straat allerlei onverwachte dingen gebeuren, een soort van experimenteel straattheater met een spanningsboog vanuit de verstilling, zeg maar, maar dan anders.
Het maken van een gesamtkunstwerk valt niet mee. Captain Beefheart zei het al: 'De enige plaats waar fascisme thuishoort is de kunst.' Een project waarin ego's vanuit hun eigen kunstdiscipline hun stempel willen drukken, levert oeverloze discussies op, soms helemaal op het scherpst van de snede. De inzet is om zo min mogelijk water bij de wijn te doen, geen compromissen te hoeven sluiten.
Hoewel we maar met zijn vieren zijn en ieder van ons een kunstdiscipline vertegenwoordigd, is er desalniettemin een zichtbare splitsing ontstaan. Performer Linda en Beeldend kunstenaar Gijs houden zich vooral bezig met het buitenwerk. Alleen als het nodig geacht wordt om zaken op elkaar af te stemmen, komen we bij elkaar. Wellicht overbodig om te vermelden dat Mo en ik in het benzinestation zullen staan en ons vooral richten op het auditieve gedeelte van het kunstwerk/de voorstelling.
Daniël Dee
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten