Op een idee gebracht door de eerste reactie op dit blogje, en omdat we deze dagen helaas ook nog wat anders moeten doen dan alleen maar verlekkerd vooruitblikken naar 6 december: tijd voor alweer een aflevering van ons gezellige en erudiete spel.
De vragen:
1. wie is de auteur van onderstaande passage; en
2. aan welk oorspronkelijk Nederlandstalig literair werk werd deze alinea ontleend?
De zaal is gebouwd als een amfitheater, er valt neonlicht in door matglas, een griezelig spooklicht waardoor de slapers lijken opgebaard. Een neger speelt op de piano, een paar jongens met uitgeputte gezichten staan eromheen. De debatten in de zaal ernaast gaan door, want af en toe hoor ik door de muziek heen geroep en applaus. Een lang meisje in een paarse trui voor me leest een pamflet en valt langzaam in slaap. Ik buig me voorover en zie, dat het pamflet gaat over de commune van 1871 en bedenk ineens hoe vreemd het is, dat het verleden, de vroegere Franse revoluties veel werkelijker lijken dan wat er nu gebeurt; dat Thiers voorstelbaarder is dan de Gaulle en vraag me af of het komt door de ijle sfeer van afwachting, die er aan alle kanten nog steeds hangt. Boven het podium is een allegorische voorstelling geschilderd met lichamen van mythisch en bloot spek en van die vervelende vrouwen uit 1880 met een harp, die wel weer de Hoop zullen moeten verbeelden en regelrecht maar met trage tred door het beschimmelde gras op de opgaande zon aflopen. Ik merk, dat ik niet meer kan en ga naar buiten. Het stortregent over de lege binnenplaats, over de spandoeken en over het portret van Trotzki, over de zuilen, de trappen en de vlaggen. Het is drie uur.
De vragen:
1. wie is de auteur van onderstaande passage; en
2. aan welk oorspronkelijk Nederlandstalig literair werk werd deze alinea ontleend?
De zaal is gebouwd als een amfitheater, er valt neonlicht in door matglas, een griezelig spooklicht waardoor de slapers lijken opgebaard. Een neger speelt op de piano, een paar jongens met uitgeputte gezichten staan eromheen. De debatten in de zaal ernaast gaan door, want af en toe hoor ik door de muziek heen geroep en applaus. Een lang meisje in een paarse trui voor me leest een pamflet en valt langzaam in slaap. Ik buig me voorover en zie, dat het pamflet gaat over de commune van 1871 en bedenk ineens hoe vreemd het is, dat het verleden, de vroegere Franse revoluties veel werkelijker lijken dan wat er nu gebeurt; dat Thiers voorstelbaarder is dan de Gaulle en vraag me af of het komt door de ijle sfeer van afwachting, die er aan alle kanten nog steeds hangt. Boven het podium is een allegorische voorstelling geschilderd met lichamen van mythisch en bloot spek en van die vervelende vrouwen uit 1880 met een harp, die wel weer de Hoop zullen moeten verbeelden en regelrecht maar met trage tred door het beschimmelde gras op de opgaande zon aflopen. Ik merk, dat ik niet meer kan en ga naar buiten. Het stortregent over de lege binnenplaats, over de spandoeken en over het portret van Trotzki, over de zuilen, de trappen en de vlaggen. Het is drie uur.
7 opmerkingen:
Iemand met een diploma schrijfcursus, lijkt me. Maar het doet geen enkele bel rinkelen.
Karel van het Reve
@Marjan: Je denkt te jong. Deze auteur, en zo ook het citaat, is van ver voor de schrijfcursus opgang deed.
@Coen: Je denkt te oud. Karel van het Reve was ruim twaalf jaar ouder dan de auteur van ons quizfragment.
gerrit krol
@Jürgen: krol is exact 1 jaar en 1 dag jonger dan degene wiens of wier naam de juiste oplossing is.
Extra tip: de gezochte auteur is zeer populair in Duitsland.
ik twijfelde al - maar kon het geschrevene niet aan Cees Nooteboom linken. Maar goed - die dus
Alweer hebben wij een winnaar, en wederom is zijn naam Jürgen Smit.
De volledige oplossing:
Cees Nooteboom – De Parijse beroerte (De bezige Bij, Amsterdam 1968), p. 21.
Een reactie posten