[foto: Jurriaan Balke, Eindhovens Dagblad]
Eind vorige week publiceerde het Eindhovens Dagblad een stuk over de voorbereiding van Peter Aerts op het toernooi van volgende week zaterdag. Hieronder enkele hoogtepunten (op de site van het ED staat naast het artikel een filmpje over Aerts’ training, dat ook geschikt is voor weekhartige kijkers die vechtsport barbaars vinden):
Zijn meest gevaarlijke wapens, de low kicks en de high kicks, zijn vandaag taboe. Gewoon boksen is hier het devies. De training van The Lumberjack (houthakker), zoals Aerts' bijnaam luidt, staat geheel in het teken van de 'rechtse directe' van Badr Hari. De 23-jarige Nederlandse Marokkaan is tijdens het toernooi op 6 december Aerts' eerste tegenstander. "Dat wordt een slachtpartij", weet de vechtjas. "Hij is de beste van het toernooi, wint momenteel de meeste wedstrijden, meestal op knock-out."
Hari's bokstechnieken zijn in Eindhoven geen geheim. Ze weten hoe de The Golden Boy vaak eerst met links de handen voor het gezicht van zijn tegenstander wegtrekt en er vervolgens met rechts op slaat.
Rovers waarschuwt Aerts voor zijn eigen gemakzucht. Hij reikt zijn pupil oplossingen aan: "Zet een halve stap naar achteren, dan creëer je rust voor jezelf." Hij wijst hem op fouten : "Niet te gretig achter je tegenstander aangaan ." En geeft tussendoor ook nog advies: "Laat je niet gek maken door het publiek omdat er te weinig actie is. Je voelt zelf wel wanneer hij een punt maakt en dat je iets recht te zetten hebt."
Tien jaar geleden mocht hij zich voor het laatst 'King of Kings' noemen. De afgelopen twee jaar was Aerts nog finalist. Toch vragen sommigen zich af of het tijdperk-Aerts voorgoed voorbij is. De vele jaren vechtsport hebben hun sporen nagelaten op zijn grote lijf. De knie, die hij vorig jaar in de finale tegen Semmy Schilt blesseerde, is na een half jaar revalidatie toch nog gevoelig. Tijdens gevechten beschermen hoge sokken zijn kwetsbare schenen.
Maar de veteraan lijkt er zich niet al te druk om te maken. Hij heeft nog een contract tot zijn negenendertigste. "En ik kan zo voor tien jaar bijtekenen hoor. Ik weet nog niet wat ik doe. Ligt eraan hoe het in Japan gaat."
Wat later schuifelt Aerts weer in zijn iets te korte trainingsbroek en dito T-shirtje over de oude dansvloer. Links, rechts, links, rechts. Het bovenlijf iets naar voren gebogen. Pampampam. De kampioen voert het tempo op. Druppels zweet lopen van zijn hoofd en hals naar beneden. Zijn T-shirt raakt doorweekt. De aderen in zijn hals zwellen op. Zijn mond staat een beetje open, lijkt bijna rechthoekig. Killerogen, volledig op de tegenstander gericht. Pa Aerts en trainer Rovers zien het en kijken elkaar vluchtig aan. Hier hebben ze op gewacht. Zo kennen ze hun 'Peer' weer. The Lumberjack lijkt er klaar voor.
Zijn meest gevaarlijke wapens, de low kicks en de high kicks, zijn vandaag taboe. Gewoon boksen is hier het devies. De training van The Lumberjack (houthakker), zoals Aerts' bijnaam luidt, staat geheel in het teken van de 'rechtse directe' van Badr Hari. De 23-jarige Nederlandse Marokkaan is tijdens het toernooi op 6 december Aerts' eerste tegenstander. "Dat wordt een slachtpartij", weet de vechtjas. "Hij is de beste van het toernooi, wint momenteel de meeste wedstrijden, meestal op knock-out."
Hari's bokstechnieken zijn in Eindhoven geen geheim. Ze weten hoe de The Golden Boy vaak eerst met links de handen voor het gezicht van zijn tegenstander wegtrekt en er vervolgens met rechts op slaat.
Rovers waarschuwt Aerts voor zijn eigen gemakzucht. Hij reikt zijn pupil oplossingen aan: "Zet een halve stap naar achteren, dan creëer je rust voor jezelf." Hij wijst hem op fouten : "Niet te gretig achter je tegenstander aangaan ." En geeft tussendoor ook nog advies: "Laat je niet gek maken door het publiek omdat er te weinig actie is. Je voelt zelf wel wanneer hij een punt maakt en dat je iets recht te zetten hebt."
Tien jaar geleden mocht hij zich voor het laatst 'King of Kings' noemen. De afgelopen twee jaar was Aerts nog finalist. Toch vragen sommigen zich af of het tijdperk-Aerts voorgoed voorbij is. De vele jaren vechtsport hebben hun sporen nagelaten op zijn grote lijf. De knie, die hij vorig jaar in de finale tegen Semmy Schilt blesseerde, is na een half jaar revalidatie toch nog gevoelig. Tijdens gevechten beschermen hoge sokken zijn kwetsbare schenen.
Maar de veteraan lijkt er zich niet al te druk om te maken. Hij heeft nog een contract tot zijn negenendertigste. "En ik kan zo voor tien jaar bijtekenen hoor. Ik weet nog niet wat ik doe. Ligt eraan hoe het in Japan gaat."
Wat later schuifelt Aerts weer in zijn iets te korte trainingsbroek en dito T-shirtje over de oude dansvloer. Links, rechts, links, rechts. Het bovenlijf iets naar voren gebogen. Pampampam. De kampioen voert het tempo op. Druppels zweet lopen van zijn hoofd en hals naar beneden. Zijn T-shirt raakt doorweekt. De aderen in zijn hals zwellen op. Zijn mond staat een beetje open, lijkt bijna rechthoekig. Killerogen, volledig op de tegenstander gericht. Pa Aerts en trainer Rovers zien het en kijken elkaar vluchtig aan. Hier hebben ze op gewacht. Zo kennen ze hun 'Peer' weer. The Lumberjack lijkt er klaar voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten