en mijn vriend mist haar zijn paringspartner noem het
liefde waarmee hij bijna een nest had gebouwd
zijn voortplantingsorgaan is noodgedwongen buiten bedrijf
dat delicate design waar nu slechts door gehuild wordt welhaast astraal
ik de zure mens dat overgekwalificeerde zoogdier die gebrekkige machine
zet placemats op tafel waar mijn voeding niet lekkerder van wordt nul sterren
nodig mijn gelijkgestemde vriend uit en schenk hem goedkope wijn
haal herinneringen op die in scherven over de tafel krassen
bespreken de politiek ja de politieke idealen allemaal
crisis een nieuwe maatschappij moet geboren worden
maar dan zonder ongewassen hippies ha ha
innerlijke groei lijkt me niet gezond voor de darmen ha ha
de mens is van nature bereid om onzin te geloven
blijf vastberaden de tijd van nadenken is voorbij
het is nu tijd om dingen in de praktijk te brengen
dat zeggen de sterren vandaag
hoe beweegredenen te verklaren als het brein niet is te bevatten
omdat het met hetzelfde werktuig begrepen moet worden
ik ben in ieder geval niet met haar vreemdgegaan
nee echt niet allemaal onzin je kan niets bewijzen
Daniël Dee
(Dit gedicht is ook hier na te lezen en hier na te luisteren, waarna liefdesdokter Roel van Duijn pleit voor een rehabilitatie van al dan niet ongewassen hippies.)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten