Vandaag twintig jaar geleden ging de eerste mail over het wereldwijde web; een virtuele postbode sjeesde over de digitale snelweg van de VS naar Nederland, alwaar Piet Beertema zijn elektronische post ontving en opende. Hij las: “Dit is om je te laten weten dat de status van het netwerk is veranderd tot verbonden.”
Ik was iets later van de partij dan Piet. In maart 2000 kreeg ik verkering met mijn huidige De Verloofde, en daar zij op haar werk “iets met computers” deed, en thuis een pc met internetaansluiting via de telefoon bezat, vond ze dat ik moest leren hoe te e-mailen. (Ik bezat toentertijd weliswaar een computer – ik geloof dat het een 280’er heette, of en 480’er; ik weet het niet meer, maar zoiets was het – waarmee ik in MS-DOS teksten kon verwerken, maar die niet krachtig genoeg was om een internetverbinding aan te kunnen.) Op een avond in mei maakte De Verkering via heur pc een hotmail-account voor me aan en legde ze me uit hoe het werkte, waarna we opgewekt en -gewon-den te bed togen.
De volgende dag ging De Verkering naar haar werk, waarvandaan ze me een mailtje zou sturen. Ik zette mij in de loop van de middag achter haar pc, belde in (voor de jonge lezers: maakte via een telefoonverbinding contact met het internet), en probeerde eens wat. Met resultaat. Het was in de namiddag van dinsdag 23 mei 2000 dat ik mijn eerste elektronische post ontving en opende. Ik las:
From: t.s.c.pelupessy lich02@kpn.com
To: kareltenhaaf@hotmail.com
Date: Tue, 23 May 2000 16:43:55 +0200
Subject: ja, ik ben het wel...
Hotmalewonder!
't Is je gelukt. Knap. En welkom in de digitale wereld. Vanavond zal ik je leren hoe je mij kunt antwoorden. Dat moet namelijk ook naar die pelupessy, want ik heb geen eigen account (email adres) hier. Het verplicht me ook iedere morgen om haar wachtwoord te gebruiken. Lentedagen. En nou doe weer.
Dus ik begin al saggerijnig. Ja, ik weet wel dat je het als chagrijnig moet schrijven, maar dat ziet er minder saggerijnig uit.
Ik verveel me. De uiterst geavanceerde koffiemachine hier heeft een intrigerend knopje “koud water”, dus die heb ik geprobeerd. Het klopte. IJskoud water zelfs.
Ik heb net loonsverhoging gekregen van de aardige man Jan. Twee stappen. Wat dat inhoudt weet ik ook niet, maar het is in ieder geval meer geld, dus goed. Dat had nogal wat commotie veroorzaakt bij de juffies hier, want ik had via de mail, op aanraden van het leeghoofd van het uitzendbureau, gevraagd om schaal 7 en dat was fout. Dat was de directeurenschaal.
Ik mis je. En het is nog maar 16:37, dus voor m'n fatsoen kan ik er nog niet tussenuit naaien. Ik begin maar vast voorzichtig op te ruimen en dan zien we wel wat er van komt. Tot zo. Kusje.
Moi, Marjan
Ik was iets later van de partij dan Piet. In maart 2000 kreeg ik verkering met mijn huidige De Verloofde, en daar zij op haar werk “iets met computers” deed, en thuis een pc met internetaansluiting via de telefoon bezat, vond ze dat ik moest leren hoe te e-mailen. (Ik bezat toentertijd weliswaar een computer – ik geloof dat het een 280’er heette, of en 480’er; ik weet het niet meer, maar zoiets was het – waarmee ik in MS-DOS teksten kon verwerken, maar die niet krachtig genoeg was om een internetverbinding aan te kunnen.) Op een avond in mei maakte De Verkering via heur pc een hotmail-account voor me aan en legde ze me uit hoe het werkte, waarna we opgewekt en -gewon-den te bed togen.
De volgende dag ging De Verkering naar haar werk, waarvandaan ze me een mailtje zou sturen. Ik zette mij in de loop van de middag achter haar pc, belde in (voor de jonge lezers: maakte via een telefoonverbinding contact met het internet), en probeerde eens wat. Met resultaat. Het was in de namiddag van dinsdag 23 mei 2000 dat ik mijn eerste elektronische post ontving en opende. Ik las:
From: t.s.c.pelupessy lich02@kpn.com
To: kareltenhaaf@hotmail.com
Date: Tue, 23 May 2000 16:43:55 +0200
Subject: ja, ik ben het wel...
Hotmalewonder!
't Is je gelukt. Knap. En welkom in de digitale wereld. Vanavond zal ik je leren hoe je mij kunt antwoorden. Dat moet namelijk ook naar die pelupessy, want ik heb geen eigen account (email adres) hier. Het verplicht me ook iedere morgen om haar wachtwoord te gebruiken. Lentedagen. En nou doe weer.
Dus ik begin al saggerijnig. Ja, ik weet wel dat je het als chagrijnig moet schrijven, maar dat ziet er minder saggerijnig uit.
Ik verveel me. De uiterst geavanceerde koffiemachine hier heeft een intrigerend knopje “koud water”, dus die heb ik geprobeerd. Het klopte. IJskoud water zelfs.
Ik heb net loonsverhoging gekregen van de aardige man Jan. Twee stappen. Wat dat inhoudt weet ik ook niet, maar het is in ieder geval meer geld, dus goed. Dat had nogal wat commotie veroorzaakt bij de juffies hier, want ik had via de mail, op aanraden van het leeghoofd van het uitzendbureau, gevraagd om schaal 7 en dat was fout. Dat was de directeurenschaal.
Ik mis je. En het is nog maar 16:37, dus voor m'n fatsoen kan ik er nog niet tussenuit naaien. Ik begin maar vast voorzichtig op te ruimen en dan zien we wel wat er van komt. Tot zo. Kusje.
Moi, Marjan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten