De nurkse Duitser in het British Museum

Wij zijn geen politieke site, maar een weblog dat zich bezighoudt met de poëzie des dagelijksen levens. Vandaar dat we hier nog niet gesproken hebben over, we noemen een dwarsstraat, de nakende presidentsverkiezingen in de VS. Wat zouden we ook moeten zeggen: McCain noch Obama zou ooit onze stem krijgen – zelfs met een pistool tegen de slaap kozen we nog niet tussen deze twee rechtse idioten.
Wij zijn namelijk voor onmiddellijke terugtrekking van de VS uit Irak en Afghanistan, voor het intrekken van de Patriot Act, voor een volksverzekering waardoor iederen toegang heeft tot de gezondheidszorg, voor de mogelijkheid dat vrouwen kunnen beslissen om abortus te laten plegen, tegen de enorme betalingen aan degenen die de kredietcrisis veroorzaakten, tegen de huisuitzettingen die het gevolg zijn van de oplichterij door de (hypotheek)banken, tegen de war on drugs en de war on terrorism en het daarmee gepaard gaande schenden van de privacy, voor het decriminaliseren van marihuana en het legaliseren van medicinaal gebruik van hennep, voor gelijke rechten van homoseksuelen (inclusief het recht om te trouwen), tegen racisme en dus voor positieve actie, voor goed onderwijs voor iedereen, ongeacht inkomen, in goed onderhouden schoolgebouwen, voor gezonde en voedzame maaltijden verstrekt door de school, tegen de doodstraf, voor gelijke rechten van vrouwen, tegen kernenergie, tegen meer olieboringen, voor zonne-energie, tegen de achterstelling van invaliden, voor het legaliseren van zogenaamde illegale immigranten, tegen het particulier vuurwapenbezit, tegen het schenden van de rechten van de indianen, en ga zo maar door.
Leuk en aardig, horen wij onze lezers denken, maar dat bestaat niet in Amerika. Wel wis en drie, antwoorden wij daarop – al deze punten zijn afkomstig uit het programma van onafhankelijk presidentskandidaat Ralph Nader, al tientallen jaren pain in the ass van corporate America. Hij kreeg onze stemmen als wij stemrecht hadden in de VS.
Maar goed, terug naar onze core-business, de poëzie des dagelijksen levens. Hoe kwamen we nu toch op de politiek terecht? Door een zinsnede op de site van Nader, waarin men het lef heeft om – uiterst poëtisch, ook dat nog en vandaar onze interesse – te verwijzen naar Marx:

The system is in dire crisis, nowhere more balefully manifest that [than – redactie] in present and scheduled Pentagon spending, barely mentioned in these days of crisis. Stick it to the imprudent home buyers, not to the arms manufacturers and their gigantic pigsty, seeping its sewage across the planet.

But then, as the cranky German in the British Museum liked to point out, the capitalist system is always in crisis. Crisis is integral to the system. In too many ways, over the past twenty years, brooding on its own crises, the left has forgotten that and in the low contour of radical ideas and of radical political organization in this electoral cycle we are suffering the consequences.

[Mochten er lezers zijn die moeite hebben met Engels (de taal, niet de persoon): laat het ons even weten en we plaatsen een vertaling van bovenstaande passage.]