Vrouwen en ik eerst - recensie 9

Erik Meijers op 8Weekly:

Vrouwen en ik eerst - recensie 8

Tim Donker op de Recensent:

Daar is

daar is de orgelman
daar is de lente
daar is de koffie
daar is duif tien

daar zijn de appeltjes van oranje weer
daar zijn de meningen over verdeeld
daar zijn de boys
daar zijn de smurfen weer

daar is een stoomboot aangekomen
daar is een roos ontloken
daar is een 75-jarig huwelijk van
daar is een god die hoort

daar is geen woord frans bij
daar is gabbertje
daar is geen speld tussen te krijgen

daar zijn geen grenzen aan jezus macht
daar zijn geen grenzen
daar zijn geen woorden voor dat doet de deur dicht

daar is het beter
daar is het daglicht
daar is het voor bedoeld
daar is het water daar is de haven

daar is ie weer andre van duin

daar is kracht in het bloed van het lam
daar is kracht kracht wonderbare kracht

daar is loesje

daar is mijn vaderland
daar is mag in sy woord

daar is niet wijs uit te worden
daar is niks soos ware liefde

daar zijn onze jantjes
daar is plaats bij het kruis
daar is rene van de anwb
daar is swiebertje

daar is tie weer andre van duin

daar is uit ’s werelds duis’tre wolken
daar zijn vrienden voor
daar is willem met de waterpomptang

daar zijn woorden voor
daar zijn we weer
daar zijn woorden voor toon tellegen

daar zijn ze weer sinterklaas en zwarte piet
daar is ze weer
en daar gaat ze


Daniël Dee

Vaandrager - Sleutels (recensie 2)

Door Menno Schenke. Uitgesproken op vrijdag 16 maart in een afgeladen boekhandel v/h Van Gennep te Rotterdam tijdens de presentatie van de nieuwe Vaandrager. Menno Schenke, schrijver van de biografie Vaan. Het bewogen leven van C.B. Vaandrager (De Bezige Bij, Amsterdam 2005), is de man rechts van de lamp die in de camera blikt (niet de lamp blikt, maar de man).

Cor Vaandrager wordt beetje bij beetje van iedereen, terwijl hij als schrijver van proza niets van ons moest hebben. Geen concessies aan easy readers… hij heeft het meer dan eens gezegd en opgeschreven.

Er zijn goedwillende Rotterdammers, die met een stalen gezicht beweren dat op Zuid vele duizenden vierkante meters naar Cor Vaan zijn genoemd: Vaanweg en Vaanplein. Laten ze die wetenschap alsjeblieft blijven koesteren.
Over het vernoemen van Vaandrager maken we geen grappen. Er is in de wijk Lombardijen, tegen de grens van Rotterdam, de Homerusstraat. Homerus en Vaandrager hebben iets met elkaar, dat weten we, al was het maar omdat Cor op 1 juni 1964 bij zijn diploma gymnasium alfa een cijferlijstje krijgt met daarop een 10 voor zijn vertaling van Homerus. Overigens, ook Plato en Herodotus spraken hem aan: voor beide vertalingen uit het klassieke Grieks een 9.
Als je in de Homerusstraat een hoek omgaat, en ik heb het gistermorgen gedaan, kom je in de Primo Levihof. Even verder is de Dantestraat. Als je over ruim een jaar tegenover de Primo Levihof een straat inloopt, stap je het Cor Vaandragerveld op. Fris en groen, ook dan is de lente net begonnen.
Wat zegt u? Jawel, het Cor Vaandragerveld. De stad Rotterdam, waar Cor Vaandrager zich op z’n zachtst gezegd niet altijd helemaal happy heeft gevoeld, heeft in januari besloten in een nieuwbouwwijkje straten en openbaar groen te vernoemen naar Rotterdamse dichters die niet meer onder ons zijn. Zij maken, zo stelden burgemeester en wethouders vast, momenteel deel uit van het collectieve geheugen van deze stad.
Behalve het Vaandragerveld, dat een flinke oppervlakte beslaat, zijn daar straks ook het Theo Verhaarveld, de Chris van Abkoudehof en de Riekus Waskowskyhof. Cor weet zich daar, waar nu nog groene containers van aannemer Dura Vermeer staan, in het gezelschap van een stel oude bekenden en gelouterden als Homerus, Dante en Primo Levi. Dat zal hem deugd doen.

Dit bij wijze van inleiding op de feestelijke gebeurtenis waarvoor wij hier samen zijn: Sleutels, nieuw boek van Vaandrager. Tien jaar geleden was een zaal in Hotel New York het toneel voor de presentatie van een editie van het literaire tijdschrift Passionate, dat geheel aan Vaandrager was gewijd. C.B. Vaandrager herleeft in Hotel New York, stond er op de uitnodiging van Passionate.
Toen stonden we stil bij de tiende sterfdag van Cor. Zondag is Cor Vaandrager 20 jaar dood. Ook deze sterfdag krijgt een passend accent door het verschijnen van Sleutels, een novelle ooit onderdeel is geweest van het manuscript van Vaandragers vermaarde klassieker De Hef uit 1975. Dat concludeert bezorger Karel ten Haaf in zijn nawoord en ik kan hem niet tegenspreken.

Geen concessies aan easy readers, ik herhaal het maar eens bij wijze van waarschuwing aan iedereen die Sleutels gaat lezen. Er staan mooie zinnen in Sleutels, Vaandrageriaanse taalvondsten, zoals deze: ‘Lopers zijn alledeursvrienden met een rechthoekige baard.’

Wie, beginnend bij De avonturen, het proza van Cor Vaandrager gaat lezen, moet weten dat hij of zij een autobiografie leest, waarin weinig is verdicht of aangezet. De Reus van Rotterdam gaat over het leven van Cor, De Hef idem dito en dat geldt ook voor Sleutels. Misschien mag ik u een paar sleuteltjes aanreiken voor beter begrip. Ik kreeg ze weer van Hetty, Cors weduwe en de moeder van Isis.

Vaandrager stuurde Sleutels in augustus 1974 naar het literaire tijdschrift Maatstaf in de hoop op publicatie en dus enige publiciteit. Het begeleidende briefje is gedateerd 21 augustus 1974: de verjaardag van zijn moeder Jannie. Niets is toeval in het oeuvre van Vaandrager.

Het boek opent met een brief, cursief gezet, aan ene ‘beste Nabob’. Nabob is Rotterdammer Mike von Bibikov, overleden in 2004, reclametekstschrijver, provocateur, tien jaar geleden leider van het Amsterdamse splinterpartijtje de Reageringspartij en net als Cor Vaan liefhebber van geestverruimende middelen.

De introductie tot Sleutels noemde Vaan Status Presens. Die term leende hij van zijn medische status, die hij bij psychiater Hans van Epen had ingezien. Lezen wat de dokter over hem had opgeschreven en je dan afvragen wat die medische terminologie bedoelt te zeggen. Het is begin jaren 70, Vaandrager staat voor de mentaal zwartste periode van zijn leven.

In die introductie duikt opoe Slooter op. Dat is Cors oma, de moeder van zijn moeder Jannie. Hij spuwt gal jegens ‘de duistere brievenschrijver Bellaart’, die hij voor wijvendief, schemerige saboteur en schietbaanlaankater uitmaakt. Gerard Bellaart, van uitgeverij Cold Turkey Press in Rotterdam en uitgever van teksten van William Burroughs en Charles Bukowksi, twee Amerikaanse helden van Vaan, is duidelijk geen vriend. Zoals ook andere types uit de sien van toen een veeg uit Cors pan krijgen.

Vaandrager associeert dat het een lust is, rijmt vaak binnen een zin, lijkt teksten die hij eerder schreef, zoals Olé Coltrane, te hergebruiken, is teder over Hetty en Isis.
Pink Floyd komt voorbij, net als Soft Machine en Alice Cooper, Willem van Hanegem heet Ga na Hem, Faas Wilkes wordt Fazeke en een lied van Cream, Anyone for Tennis, figureert ineens plompverloren als Wie is er voor tennis? Natuurlijk duikt ook boezemvriend en vijand Hans Sleutelaar op: dat begint al in de titel Sleutels.
Misschien zit ik er naast, maar ook in deze novelle is Vaandrager lief voor zijn vrienden. Bohémien Frans Vogel speelt zijn rol en Vaan is mild jegens Sleutelaar. Die relatie, hoe vertroebeld en angstaanjagend die ook geweest is op sommige momenten, blijft er in de kern een van vriendschap.

Sleutels is een literair pareltje in het oeuvre van Cor Vaandrager en daarom is het fantastisch dat dit boekje vandaag, vlak voor Cors twintigste sterfdag, in de boekwinkel ligt. De VPRO Gids van deze week noemt de novelle waarderend ‘een Vaandrager-monumentje voor gevorderden.’
Misschien is monumentje wel een sleutelwoord voor de bijeenkomst bij de dertigste sterfdag van Cornelis Bastiaan Vaandrager, op het Cor Vaandragerveld in Rotterdam-Lombardijen. Men fluistert dat daar een borstbeeld, stijl anno 2022, van Vaan wordt onthuld…

Vaandrager - Sleutels (Volkskrant)

Vandaag in de Volkskrant:

Vaandrager - Sleutels (DvhN)

Inki de Jonge gisteren in het Dagblad van het Noorden:

Vaandrager - Sleutels (recensie 1)

Dirk-Jan Arensman in de VPRO Gids:

Daniel Ghita vs. Sergei Laschenko

Onze favoriete K-1 vechter, de Roemeen Daniel Ghita, kwam dit weekend weer in actie. Ghita, zwaargewicht wereldkampioen van It's Showtime, bond de strijd aan met Sergei Laschenko, de kampioen van Super Kombat. Helaas staat allen de derde ronde on line (Ghita is de man in witte broek):

Erratae

Boeken zonder fouten bestaan niet – of nauwelijks. Ook de komende vrijdag te presenteren nieuwe Vaandrager – Sleutels, een ‘straat-collage’ (een prachtboek, zowel van buiten als van binnen) – bevat enige slordigheidjes. Dit reken ik mezelf aan, ik ben immers de bezorger van de tekst. Gelukkig gaat het, op één foutje na (nummer 2.), om vrij onbeduidende dingetjes. Hoe komt het dat deze “fouten” mij meteen in het oog springen bij lezing van het boek zelf, vers van de pers,
terwijl ze me keer op keer ontgaan zijn bij het doornemen van de tekst tijdens het voorbereiden van de uitgave? Dat is één van de raadselen van de werking van het menselijk brein: kennelijk wordt een gedrukte tekst anders gezien of verwerkt dan dezelfde tekst geprint. Voer voor psychologen en hersenwetenschappers.
Hoe het ook zij, hier de errata (om de boekbesprekers voor te zijn):
Nummer 2. komt uit de zinsnede ‘20-ste eeuws schiet zo weed mens (man)’ – een verwijzing naar het nummer 21st Century Schizoid Man van King Crimson (met als bandleider Robert Fripp, gitarist die op de eerste bladzijde van mijn ‘uitleiding’ genoemd wordt – over compositie gesproken!):

Vrouwen en ik eerst - recensie 7

Door Sytske Sötemann. Uitgesproken op woensdag 29 februari tijdens de talkshow Club Ram Horna in Rotterdam:

Daniël Dee, dichter, is verhalen gaan schrijven, niet geheel onverwacht na zijn laatste poëziebundel, want die bevatte al veel prozagedichten. Deze verhalen zijn eigenlijk een oprekking daarvan, ze hebben een zelfde poëtische kracht door het sterke ritme van de veelal korte, kale zinnen.
Ze lezen daarom soepel, prettig zou ik haast zeggen als de inhoud niet zo akelig was. Zelf kon ik tenminste maar één verhaal per keer lezen, dan had ik even genoeg voor een dag. Dat pleit natuurlijk in de eerste plaats voor de indringende werking ervan.
Zo kaal als die zinnen zijn, zo kaal is namelijk het leven van de verschillende ik-personen.
Ze hebben vrijwel niets om handen, hoogstens hun werk, proberen er soms nog wat van te maken, er even uit te breken, maar alles ontglipt hun, of is al onherstelbaar voorbij. Wordt hier het nixig bestaan beschreven van de Generatie Nix?
Maar humorloos is het zeker niet, droge humor, die je ondanks jezelf soms hardop in de lach doet schieten.
Absurdisme ontbreekt evenmin, zoals het gesprek met de kat van de buurvrouw, de kat die aan de ik-persoon om hulp vraagt bij zijn euthanasie... De morbide afloop moet u zelf maar lezen.
U moet hem trouwens sowieso lezen, deze Rotterdamse schrijver, die niet onderdoet voor de Amerikaanse auteurs met hun vergelijkbare helden: de eenzame, struikelende dertigers en veertigers, die in de anonimiteit van de grote metropolen trachten te overleven, voorbij de grootse dromen en vooruitzichten, zonder diepgaande contacten, die het niet gemaakt hebben in de grote wereld van het geld, het ook nooit zullen maken, en daarom meer dan wie ook het menselijk tekort laten zien.

ondertitels

er läuft sich die
hij schaatst zich de
eier
ballen
aus der hose
uit de broek

Muurbal

WERELDPRIMEUR!
(als je het mij vraagt)

Vrouwen en ik eerst - recensie 6

Koen Schouwenburg op Tzum:

Vanavond: Vitali Klitschko vs. Dereck Chisora

Om de wereldtitel boksen in het zwaargewicht (WBC) strijden vanavond titelverdediger Vitali Klitschko en uitdager Dereck Chisora. Live bij RTL7, om 22.00 uur. De uitdager deed iets doms tijdens de staredown: wij verwachten dat Klitschko daardoor zo getergd is dat hij Chisora alle hoeken van de ring laat zien en hem snel tegen het canvas mept. Daniël voorspelt een knock-out in de tweede ronde, Karel voorziet een k.o. in ronde vier.

Vrouwen en ik eerst - recensie 5

Ardjan Noorland op Ontmoet de schrijver:

Vrouwen en ik eerst - recensie 4

Joep van Ruiten in het Dagblad van het Noorden:

16 maart: Vaandrager – Sleutels

Voor in de agenda: op vrijdag 16 maart wordt de nieuwe Vaandrager ten doop gehouden. De novelle Sleutels, een ‘straat-collage’ zal worden gepresenteerd in Boekhandel Van Gennep, Oude Binnenweg 131 b, Rotterdam. Aanvang 17.30 uur.
Aan het programma wordt nog gewerkt, dus daarover later meer.

Hierboven de wereldpremière van het voorplat. De vormgeving van het omslag was in handen van het Rotterdamse bureau 75B.

En dit is de flaptekst:

Cornelis Bastiaan Vaandrager (1935-1992) is niet alleen bekend als dichter, maar ook als vernieuwend prozaïst. Hij publiceerde twee romans die opvielen door hun eigenzinnige en onnavolgbare stijl: De reus van Rotterdam (1971) en De Hef (1975).
Onlangs dook deze niet gepubliceerde novelle van Vaandrager op: Sleutels. Deze door de auteur voor publicatie geschikt geachte tekst stamt uit 1974 en is geschreven in het sterk associatieve speedproza dat ook De Hef kenmerkt.

Sleutels verschijnt ter gelegenheid van de twintigste sterfdag van de auteur.

Vaandragerliefhebber en -kenner Karel ten Haaf (1962), zelf ook dichter en romancier, bezorgde de tekst en voorzag de novelle van een uitleiding.

Vrouwen en ik eerst – recensie 3

In de Boekenkrant van februari geen recensie maar een uitgebreide signalering én een voorproefje (napublicatie):

Vrouwen en ik eerst – recensie 2

Hans van Willigenburg op Seksloos:

Vrouwen en ik eerst – recensie 1

Catharina op De Digitolle Grieze:

Mouse-over bij de foto: Roland Topor leek het wel wat op

Dossier PVV-Groningen (3a): Tim Gaasbeek

Groningen, gisteren rond het middaguur. Ik stond op het punt te vertrekken naar Rotterdam om de feestelijke presentatie van het prozadebuut van Daniël Dee, Vrouwen en ik eerst, bij te wonen, gevolgd door uit eten en uit drinken en een nachtje Hotel New York met de Verloofde, toen de telefoon rinkelde. Denk nou niet dat ik zo’n modieuze rinkeltone op mijn mobiel heb, het was de vaste aansluiting die om aandacht vroeg.
‘Hallo met Karel.’
‘U spreekt met Tim Gaasbeek.’
‘Hallo.’
‘U weet wie ik ben?’
‘Jazeker.’
‘Dat dacht ik al. Ik wil u vragen om de pagina over mij van uw website te halen.’
‘Waarom?’
‘Ik heb er last van.’
‘Heb je het fascistische gedachtegoed van de PVV afgezworen?’
‘Nee, dat niet. Maar het is er ook opgezet zonder toestemming en zonder overleg met mij.’
‘Ja, dat is nou juist de vrijheid van meningsuiting en vrijheid van nieuwsgaring die ik verdedig en die onmiddellijk zal worden afgeschaft wanneer jullie fascisten het voor het zeggen krijgen. Maar je staat dus nog steeds achter de fascistische ideeën van de PVV? Als je mij een schriftelijke verklaring geeft dat je afstand neemt van die ideeën dan valt er over te praten.’
Daar ging de fascist niet op in. Tim Gaasbeek vertelde dat zijn cliënten, jongeren, dat stuk ook lazen, en dat dat zijn werk bemoeilijkte. Bovendien vond hij het vervelend als die jongeren doorslaan in die ideeën, daar kon hij nu moeilijker tegen optreden; dat weet hij aan mijn stukje en niet aan zijn eigen van haat vervulde levensvisie – de logica van racistische idioten is werkelijk onnavolgbaar.
Tim begon te slijmen dat hij mijn verzet tegen die ideeën begreep, en dat hij dat prima vond, maar of ik toch maar alsjeblieft het stuk over hem wilde verwijderen.
Ik kreeg er genoeg van. Zei: ‘Als je mij een schriftelijke verklaring geeft dat je afstand neemt van het fascistische gedachtegoed van de PVV dan valt daarover te praten. Ik ga daarover ook niet in discussie. En zolang je dat fascistische gedachtegoed niet afzweert heb je aan mij een hele slechte. Ik wens je een goede middag.’ En hing op.

Lees hier “Dossier PVV-Groningen (1): Erik Geel”
Lees hier “Dossier PVV-Groningen (2): Dennis Ram”
Lees hier “Dossier PVV-Groningen (3): Tim Gaasbeek”
Lees hier “Dossier PVV-Groningen (4): Rein Kuiper”
Lees hier “Dossier PVV-Groningen (5): Matthijs Jansen”

10 maart: Daniel Ghiţă vs. Sergei Laschenko

Anil Dubar, trainer van onze favoriete vechter Daniel Ghiţă, stuurde ons de volgende sms:
“Onze kersverse It’s showtime kampioen (Daniel Ghiţă) zal het op 10 maart opnemen tegen de huidige Supercombat kampioen (Sergej Laschenko). Dit is een groot gala in Kroatië waar legende Mirko Crocop het zal opnemen tegen Ray Sefo.”
Ghiţă stond al eens in de ring met Laschenko: tijdens de finale van de K-1 World Grand Prix 2009 in Tokyo Final 16 Qualifying GP:


Dit is de fightcard van het evenement K-1 Final Fight (laatste gevecht van Cro Cop) op 10 maart:

Sahak Paparyan vs TBA
Miran Fabjan vs Ivan Posavec
Stefan Jelić vs Michael Duut
Agron Preteni vs Guy Pacome Assi
Mladen Kujundžić vs Marin Došen
Dževad Poturak vs Ismael Londt
Mladen Brestovac vs Mourad Bouzidi
Daniel Ghiţă vs Sergej Laschenko
Igor Jurković vs Freddy Kemayo
Mirko “Cro Cop” Filipović vs Ray “Sugarfoot” Sefo

Zodra we weten of er een livestream van het gala zal zijn zullen we dat uiteraard melden.

Beste gevecht

Naar Leeuwarden

Ludwig IX

Vanavond (woensdag 25 januari) om 20.30 is in Groningen de aftrap van de Gedichtendag: de presentatie van alweer de negende bundel van De Dichtclub, in café Marleen, Kleine Pelsterstraat 7.
Aantrekkelijk: twaalf dichters treden op, de toegang is gratis. Alle in de bundel opgenomen poëten zullen werk voordragen. En vervolgens – helemaal voor niets! – de bundel signeren.
Alvast een tipje van de sluier; de inhoudsopgave van Ludwig IX:

André Degen
De man van Bunga Bunga
Feestganger
Laatste woorden
Onthouding

Iris Engelsman
Lissabon
Stil
Poolvlinder
Echt

Jan Glas
De hotelmanager heeft mij verlaten
Nieuwe horizonten
Onze slaapkamer
Toch nog onverwacht

Karel ten Haaf
overspel
Madurodam
Cross-over
[readymade]

Erik Harteveld
ematching.nl
anastasia.com

Hubert Klaver
Het station (1)
Het Station (2)

Sacha Landkroon
De Duinen
Dag
Pasen
Soldaat

Renée Luth
Groei
Daguerro
Door glas

Sjoerd-Jeroen Moenandar
Vahdettin
Stockholm ’79
Istanbul, herfst 2010
Plato’s gelijk

Joost Oomen
Lieve Hand
Plaats delict
Ezra

Coen Peppelenbos
Spuit uit
Mei
Geo Geordend
Emotie

Robert Prijs
Powerbraakje no. 115 (versie E. van D.): Verliefde mensen kijken geen nieuws
Kanker
‘De Toekomst vs. Koning Alcohol’ of: ‘Studeren met meneer Refusal’
Het afscheid van de Koning

Prozadebuut van Daniël Dee

Vrouwen en ik eerst is een verhalenbundel over wereldvreemde mannen die niks willen en niet weten hoe mee te draaien in de maatschappij. Er gebeurt ogenschijnlijk niets in de verhalen, slechts onaangepaste wansmaak voert de boventoon.

De aanbiedingsfolder van Uitgeverij Passage vervolgt:
Daniël Dee (1975) is een dichter met vier veelgeprezen bundels op zijn naam. Daarnaast is hij bloemlezer van onder meer Kutgedichten, Klotengedichten en Meesterwerk. Samen met Karel ten Haaf schreef hij de uitbundige wegwijzer in de vechtsport onder de titel K-1, van de schoonheid en de kracht.
Nu wordt hij ook prozaïst. Zijn verhalenbundel Vrouwen en ik eerst verschijnt in het begin van het nieuwe kalenderjaar. Schrijnende verhalen uit de zelfkant van het leven, vol rake observaties zoals we die ook al uit de gedichten van Dee kennen.

ISBN 97890 5452 243 0 - NUR 303
160 pagina’s, ingenaaid
12,5 x 20 cm
Prijs 16,90
Vormgeving: Jelmar Geertsma

Alvast bestellen? Klik hier.

Zaandams ei

GRONINGEN - Sta ik zojuist, in de zaterdagmiddagverwensnackmodus, bij snackbar Hoek waar ik twee eierballen in het vet heb laten gooien, vraagt een dame, waarschijnlijk EurosonicNoorderslagbezoekster, al is haar uitstraling meer die van de klassiekliefhebber, wat dat is, een eierbal. Legt het meisje achter de counter dat keurig netjes en terzake kundig uit. Zegt de dame dat ze er nog nooit van gehoord heeft, waarop ik opmerk: ‘Het is Gronings’ en zij reageert: ‘We komen hier niet vandaan, vandaar.’ Hoor ik een Hooghaarlemmerdijks accent vol bravoure beweren dat een eierbal niet Gronings is. Kijk ik verbijsterd de vrouw die dit beweert aan. Ze is geboren en getogen in Zaandam, en daar, in snackbar ’t Hoekje aan de Zuiddijk, hebben ze altijd al eierballen gehad, zegt de Hollandse. Het meisje achter de counter zegt dat dat dan zeker met gehakt is in plaats van met ragout. Nee hoor. Ik informeer of het dan geen frietei betreft, met een in stukken gehakt ei erin. Nee hoor. De man van de klassiek ogende dame monkelt dat ze het dan zeker uit Groningen hebben gejat. Nee hoor. Ik neem mijn bestelling in ontvangst en loop naar huis, waar ik orgastische minuten beleef tijdens het verorberen van mijn zelftraktatie. En nu wil ik het weten ook, besluit ik, en ik schakel mijn laptop in.
Zaandam kent inderdaad een snackbar ’t Hoekje, gevestigd op het adres Zuiddijk 162. Dat wordt bellen. 075 6179444. Heeft snackbar ’t Hoekje eierballen? Nee hoor. ’t Hoekje heeft een frietei – maar, en hier zal het misverstand vandaan komen, niet met stukjes ei erin, maar met een half ei. De snackbarhouder heeft wel eens eerder van iemand uit Groningen gehoord over de eierbal en hij is benieuwd wat dat nou precies is, waarop ik hem beloof een receptje (hier nog eentje) te mailen. Een belofte die ik nu gestand ga doen.

P.S. De overheerlijke eierbal van snackbar Hoek te Groningen kost inmiddels € 2,=.

Gefeliciteerd

Gelullig nieuwjaar!

[vondst van Fokas Holthuis op boekwinkeltjes.nl]

het is weer bal

dinsdag 27 december
tweeduizendenelf
snackbar hoek
(vh febo)
hoek
grote markt/oosterstraat
€ 1,50
bal ovaal
korst geweldig
ragout licht flauw
ei goed warm en
ongekend helder van geelte
(en dat bij mij om de
hoek bravo!)
cijfer: 8

Literaire Trotski Quiz (60)

Ja lieve mensen, dat was niet makkelijk. Ondanks vasthoudend inzenden van met name Marjan, ontvingen we geen goede oplossing. Ziehier de vindplaats: Henry Hes – Waarom de wereld zo hard is (Uitgeverij Holmsterland B.V., Groningen 1976), pp. 40-41.

Ditmaal iets eenvoudiger quizvragen, denken wij, al zijn de vragen hetzelfde als altijd:
1. welke schrijver/dichter schreef onderstaande passage; en
2. aan welk oorspronkelijk Nederlandstalig boek (een novelle) werden de nu volgende alinea’s ontleend?

Vervolgens merkte Garmt op dat hij gezien had dat ik op mijn wc-deur “nummer 100” had staan, maar dat dat volgens hem “numerologisch-kabbalistisch gezien incorrect” was. Het moest “nummer 90” zijn – “want ga maar na: WC, dat is eigenlijk VVC; en volgens Romeinen is V vijf en C honderd, dus trek van honderd 2x5 af: WC is nummer 90.” De flauwe zak.
In de envelop zaten, behalve zijn briefje, twee kartonnen imitatietegeltjes met wijsheden in het handschrift van Garmt.
Op het ene stond “Wat is er nu absurder en stuitender, dan de verbinding van trots makende verworvenheden van de techniek met de toverij van de roomse opperdruïde. Voorwaar – het denken van de mensheid wordt door zijn eigen excrementen verstikt.” Gesigneerd “LD”.
Het andere bevatte de tekst “Miljoenen excrementen, verontreinigingen, gewelddaden, ziekten, pestilentiën, zijn heel wat minder te vrezen dan het meest subtiele, het meest verfijnde en het meest onzichtbare idee van God!” Ondertekend met “VI (apocrief)”.
Die tegeltjes moest ik maar op de wc hangen, schreef Garmt. Dan kon ik tijdens mijn bezoeken aldaar een antwoord zoeken op de vraag wie er achter de initialen LD en VI schuilgingen, dan had ik daar ook wat te doen.
“En sla eens aan het esoterisch rekenen; tel de WC (als V+V+C) en de verlichte aforisten (als L+D+V+I) bij elkaar op – et voilá, kabbala!: je bevindt je al zittend op het toilet in de diepste krochten der duisternis; daar waar het vuur altijd gezellig brandt.” Ik vond het nogal flauw, dat hij mijn overtuiging zo te kakken zette. Aan de andere kant: hij had er wel werk van gemaakt. En hij gaf me weer enigszins hoop door zijn schrijven af te sluiten met: “Tot spoedig ziens. Liefs & kusjes, Garmt.”
Dat één van de twee citaten afkomstig moest zijn van Trotski leek mij buiten kijf: dat is volgens Garmt, als ik zijn laatstverschenen roman mag geloven, “één van de meest formidabele tegenstanders van religie.” Na enig zoekwerk kwam ik erachter dat Trotski eigenlijk Lev Davidovitsj Bronstein heette, L.D. Bronstein dus, LD. Maar wie is in vredesnaam VI?

30 juni: Aerts én Hoost in actie!

We hadden goed gededuceerd, zo blijkt uit een sms van Anil Dubar, trainer van o.a. Daniel Ghiţă:
“Hierbij een tipje van de sluier van 30 juni It’s Showtime. Mr K-1 (Peter Aerts) doet zijn afscheidspartij vs Tyrone Spong. Ernesto (Mister Perfect) comeback partij. En de titelhouder van het zwaargewicht (It’s Showtime) vs. Gökhan (the Rebel) Saki. Petrosyan vs. Andy Souwer en nog vele meer! Dit is nu al om bij te smullen!”

Wie de It’s Showtime zwaargewicht wereldkampioen is die het gaat opnemen tegen Gökhan Saki wordt 28 januari aanstaande duidelijk, wanneer Hesdy Gerges (de huidige titelhouder) het in Leeuwarden opneemt tegen Daniel Ghiţă.

Samenvattend: 30 juni 2012 It’s Showtime-gala met
Peter Aerts vs. Tyrone Spong
Ernesto Hoost vs. TBA
Hesdy Gerges of Daniel Ghiţă vs. Gökhan Saki
Giorgio Petrosyan vs. Andy Souwer

30 juni 2012: Peter Aerts in Nederland de ring in?

Ongeveer een week geleden ontvingen per sms de tip om 30 juni vrij te houden, omdat It’s Showtime dan een groots evenement zal organiseren in Nederland. Meer nieuws over het evenement zou spoedig volgen, aldus de betreffende sms.

Enkele uren geleden meldde It’s Showtime-directeur Simon Rutz op zijn facebookpagina, in antwoord op de vraag waarom It’s Showtime Peter Aerts niet laat vechten: “Soon nice news about peter!”

Misschien hebben we ongelijk, maar wij denken (en hopen): Peter Aerts vecht 30 juni in Nederland. Als dat zo is, dan is het voor het eerst in vijf jaar – en wellicht voor het laatst – dat hij een Nederlandse ring betreedt: op 23 juni 2007 sloeg (“kniede”) hij Bob Sapp binnen een halve minuut knock-out tijdens de K-1 World GP 2007 in Amsterdam.

Tien dagen geleden kwam de inmiddels 41-jarige Aerts nog in Japan in actie tegen Mr. Kamikaze:

Zet hem op!

K-1: Peter Aerts vs. Mr. Kamikaze

Afgelopen zondag, 11 december, vocht Peter Aerts een partij op K-1-regels. Precies een jaar nadat hij voor het laatst in de kickboksring verscheen en door in de halve finale Sem Schilt te verslaan de morele winnaar werd van de K-1 World Grand Prix 2010 Final Eight.
Nu kwam hij in actie tegen een mindere god: Mr. Kamikaze. Over die tegenstander was weinig bekend: hij zou een record hebben van 22-5 (14 k.o.’s), maar alleen in Okinawa hebben gevochten – in een bar – tegen volslagen onbekenden. Kouki Kawama, zoals de werkelijke naam luidt van Mr. Kamikaze, zou op knock-out verloren hebben van Alex Roberts en onbeslist hebben gevochten tegen Wakashoyo; die onbesliste partij zet dan uiteraard weer vraagtekens bij zijn tale-of-the-tape, waarin immers geen sprake is van een draw. Kortom: volkomen onbekende vechter (in ieder geval buiten Japan) nam het op tegen kickbokslegende Peter Aerts, Mr. K-1 himself, wereldberoemd onder vechtsportliefhebbers. In de aankondiging komt Mr. Kamikaze er dan ook enigszins bekaaid af:

Aerts weegt 108 kilogram, Mr. Kamikaze 82,6. Eitje voor Aerts, dacht dan ook iedereen. Graag hadden we hier beelden getoond van Aerts’ eerste gevecht dit jaar op K-1 regels, maar die zijn (nog?) niet te vinden. Wie niet wil weten hoe de strijd verliep, in de hoop dat er nog beelden op internet zullen verschijnen, raden we aan om na deze zin te stoppen met lezen omdat hieronder twee via google translate uit het Japans vertaalde verslagen van de wedstrijd volgen – dichters als we zijn hebben we die vertalingen niet geredigeerd.
Op gbring.com staat te lezen:

1R, een leraar plantte een Kamikaze. Ook zet de juiste laag, zelfs lage kunst intense toch? Van een vol stadion van dit gebeurt in een keer brullen. Ter versterking van de wacht Kamikaze, kunst genadeloos malen rechts laag. Zonlicht van een lage haak die zelfs kamikaze resoneert. Kunsten en de linker long naar rechts om lage opvoeding een kamikaze? Meer intense body links! Kamikaze is omlaag-rechts bijna op! “Links het lichaam, omdat ik dacht dat het eindigde met 思 Ikkiri ingeschreven”, maar dat de kunst, roep de kracht stijgt Kamikaze. Echter, in de linker long kamikaze kunsten zijn vastgesteld voor de tweede keer snel achter elkaar! Kunst in de juiste laagbouw kamikaze een of andere manier. Kamikaze wordt beschouwd als glijden, maar dit najaar.
Laag rechts, Sandbach staat opgelegde kamikaze rechte rechterknie, dat de kunst bleef! Scheidsrechter stopte de wedstrijd en viel op deze mooie willekeurig. Was slechts een seconde die nog in 1R KO te winnen van de kunsten.

En battle-news.com meldt:

Een lage volley en het lichaam leunt ver genoeg in een schot van de vroege start, vertrokken we naar de longen exploderen goede techniek, kunst bombarderen van de kamikaze. Naar beneden en neem de eerste straat rechts laag, omdat we nog in het lichaam Sagara, zet iemand neer voor de tweede keer in de linker long. Kamikaze was een of andere manier stond achter je te juichen voor de lokale derde neer en kreeg een knie naar het lichaam om te eten, stoppen met het spel. Minuten en 59 seconden 1R2, de kunsten KO overwinning.
Arts, reageerde het publiek na de wedstrijd, terwijl menigte, bewonder de vasthoudendheid dat zag de kamikaze moeilijk te haasten om 2R. "Ik dacht dat het niet een hefboom punches zijn geweest staan zo verbaasd. Kumamoto Ik hou ervan om weer terug te komen", en zei met vrolijkheid.
Lost is de kracht van de kunst kamikaze “werd uitgevoerd door met iedereen,” maar niet en verrassing te verbergen, de lead K-strekte om zich een legende in Kumamoto 1, kan het punt een succesvol congres tevreden mee is, “om nog veel meer spelers callen terwijl u luistert naar de fans. zeggen en Kyushu, het grootste evenement in Japan heeft tot doel” verklaarde.

Oftewel: Peter Aerts wint op technisch knock-out (three knock-down rule) op 2 minuut 59 in de eerste ronde.

There's no cars at all!

De Dichtclub verjongt

Vanavond een bijzondere aflevering van de Dichtclub in café Marleen, Kleine Pelsterstraat te Groningen: maar liefst drie van de twaalf leden nemen afscheid. Niet vanwege ruzie, maar omdat ze – Jan Glas, Coen Peppelenbos en Karel ten Haaf – het na jarenlange deelname tijd vinden voor wat anders en om plaats te maken voor een nieuwe generatie. We zijn benieuwd wie de nieuwe (jonge?) Dichtclubleden zullen zijn en verheugen ons op de naborrel van hedenavond.
De Dichtclub begint om 20.30 uur. De vanavond optredende leden zijn, naast bovengenoemde drie dichters: André Degen, Iris Engelsman, Erik Harteveld, Hubert Klaver, Sacha Landkroon, Renée Luth, Sjoerd-Jeroen Moenandar, Joost Oomen en Robert Prijs.
Gastdichter is Irene Wiersma.

Dave Jonkers: Schilt en GG op één lijn

Gisteren meldden wij, naar aanleiding van een mailwisseling met Dave Jonkers, de trainer van Sem Schilt: “Het lijkt er dus op dat het rommelt tussen Sem Schilt en Golden Glory.” Vandaag ontvingen wij een mail van Dave Jonkers, waarin hij ten stelligste ontkent dat het rommelt.

Voor de duidelijkheid: dit is de mailwisseling waarop wij (bij penne van Kortsluiting-Groningen) ons voor ons bericht van gisteren baseerden:
Kortsluiting: “Heb je enig idee wanneer de Glory World Series beginnen? En tegen wie Sem dan moet vechten? Ik kijk er erg naar uit om Sem weer in de ring te zien.”
Dave Jonkers: “Nog niets is zeker, half december komt het K1 verhaal naar buiten en is waarschijnlijk afgerond. Worldseries zijn voor wat ik weet 28 februari. Op dit gebied is nog niets bekend maar wil je tegen die tijd info dan geef maar een gil. Of Sem vecht hangt af van allerlei andere zaken, zoals de film financiële afwikkelingen, enz.”
Kortsluiting: “De financiële afwikkeling waar het over gaat, dat betreft de K-1 van vorig jaar neem ik aan? En de film is toch klaar, of komt er een nieuwe film met Sem aan?”
Dave Jonkers: “betaling vorig jaar idd. Nova Zembla is uit en Black Out komt later (klein rolletje, maar toch), voor de rest zien we wel.”

Vandaag meldt Jonkers via de mail: “Ik las wat info […] m.b.t. Golden Glory en een opmerking dat het zou rommelen tussen Sem en het GG management. Ik vrees dat zaken dan verkeerd ingeschat worden, want dat is niet het geval. Er is geen enkele aanleiding om dit te veronderstellen. Misschien dat dit zo opgevat wordt, maar dit zijn niet mijn woorden en de verhoudingen zijn goed, maar door dit onterecht te suggereren ontstaat een beeld wat niet juist is. Misschien ook vermeldenswaardig.”
Onmiddellijk schreef onze redacteur te Groningen terug: “Dat heb ik dan blijkbaar inderdaad verkeerd geïnterpreteerd. […] Maar voor de duidelijkheid: of Sem vecht voor de Glory World Series staat dus helemaal los van de betaling voor zijn deelname aan de K-1 Final Eight van vorig jaar?”
Jonkers: “Golden Glory world series heeft niets te maken met, in dit geval, de K1 perikelen.”
Kortsluiting-Groningen: “excuses voor mijn verkeerd interpreteren. […] sorry, maar ik begreep het echt zo.”

Literaire Trotski Quiz (59)

Om niet alle sporthatende literatuurminnaars van ons te vervreemden, na het voorgaande vechtsportblogje nu gauw voor alle liefhebbers van de schone letteren – sportfans zowel als -verafschuwers – een fijn spel. De 58ste aflevering van onze Quizzzzzz bleek eenvoudig, werd in ieder geval razendsnel van de juiste oplossing voorzien – voor de naslaanders hier de complete gegevens: Igor Cornelissen – Een boer achter een raam. [Onstuimige herinneringen (4)] (Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam 2011), pp. 300-301.
En dan heden de nieuwe opgave. Volgens ons bijzonder moeilijk en ongooglebaar. Eerst de vragen, dan de tekst.
1. welke dichter schreef onderstaand, oorspronkelijk Nederlandstalig gedicht; en
2. aan welke bundel werden de nu volgende verzen ontleend?

EEN KETTINGBRIEF VOL ATOMEN

Iwow en het potlood ontsnapt uit een russiese loodmijn
de wrede Georgiër van onder tot boven besnorrend
Bukowsky had het over oude mannen die de slechte adem
van deze Trotsky geroken hadden, in zijn dronken mirakels
en andere offers, starend naar het plafond, luisterend
naar de regen, of naar het geluid van niets, wachtend
op zijn dood, netzolief had hij duizend jaar genaaid
het is denkbaar
een vies verbandje van W.F. Hermans in het waansysteem
van P. Andriesse, maar we hadden het over Trotsky
en zijn realistiese politiek, het fokken van een nieuw
konijnenras en zijn lievelingshond bedenkend met gedachten,
omgezet door de familie Burton, hun schitterende diamanten
geëxposeerd in de glazenborstenvitrine van André Breton, maar we
hadden het over Trotsky en zijn moordenaar Alain Delon en
de voor abortus vechtende Romy, over Alain beschuldigd
van moord op zijn dubbelganger Markowitz, een van
de vele evenbeeldige druppels van de alchemist waarop het
aankomt als een trein, bv. de trein die beroepsrevolutionairen
waaronder Lenin naar Rusland vervoerde
dus niet op een ezel zoals Jezus, zo noemde hij later
Kropotkin toen die teveel zeurde over coöperaties,
in ieder geval was Kropotkin een man goed zorgend
voor de bloemetjes prachtig converserend en
die zelfs een keer in zijn leven bij een opstand in Parijs een boom
over de weg hielp leggen, voor de rest dus bomen opzetten
in Parijs zeg daar is zoveel gebeurd