Reinder Pieter Kuiper uit Oude Pekela (17 april 1939), roepnaam Rein, staat op plaats 13 van de PVV-kandidatenlijst voor de Statenverkiezingen van 2 maart aanstaande.
Rein Kuiper was in de jaren zeventig van de vorige eeuw lid van de Partij van de Arbeid, en in 1973 werd hem gevraagd of hij burgemeester van Oude Pekela wilde worden; Rein weigerde, want in zijn betrekking als “hogere ambtenaar” verdiende hij meer dan hij zou krijgen als burgervader, en jezelf inzetten voor de publieke zaak is mooi, geld is mooier – zo vertelt de met zichzelf bijzonder in zijn nopjes zijnde Rein Kuiper in een uitgebreid interview dat Prachtig Pekela hem afnam:
In de jaren tachtig vielen PvdA-lid Kuiper de schellen van de ogen: Daarna ging het van kwaad tot erger met de wereld in het algemeen en met Nederland in het bijzonder. In de wollige bewoordingen van Rein Kuiper zelf:
Op een verzoek om de aantijging hard te maken dat Kafka een dodenlijst zou hebben opgesteld, werd door Rein Kuiper niet gereageerd – niet zo verwonderlijk als je weet dat die lijst nooit bestaan heeft. Maar waarom besteedde Kafka aandacht aan Kuiper? Omdat hij actief was voor het extreemrechtse Oud Strijders Legioen (OSL); het maandblad waarover Kuiper het hierboven heeft, is het maandblad van het OSL: Stavast.
Kuipers betrokkenheid bij het OSL is interessant in verband met zijn kandidatuur voor de PVV.
Zoals het een goed PVV-kandidaat betaamt, is Rein Kuiper fanatiek tegen de muliticulturele samenleving, zo blijkt uit boven aangehaalde teksten. Waarom is de PVV ook alweer zo tegen de “multicul”? Nou, bijvoorbeeld omdat “de islam” homo’s discrimineert – en homodiscriminatie is uit den boze voor de PVV. Maar dit vindt Rein Kuipers OSL van homo’s:
[Uit: Antifascistisch kollektief, De rechterkant van Nederland. Een overzicht van extreemrechtse en fascistische verschijnselen in Nederland (SUA, Amsterdam 1983), pp. 87-88.]
Het moge duidelijk zijn: wie tegen homodiscriminatie is, moet dus vooral niet op de PVV stemmen.
Hier zit een geweldige ready made in! (alleen de titel is van mezelf)
De linksen
Dat zijn de autonomen Die plakken er al gauw het stempel fascistisch op Ze kunnen niet leven zonder zulke onderwerpen Ik heb er zelf geen belangstelling voor Ik ken geen fascist en heb daar ook geen behoefte aan
Karel ten Haaf (1962) wordt hogelijk gewaardeerd – vooral door zichzelf – als prozaïst. Zijn meest recente publicaties op dit vakgebied zijn de roman Geen zomer meer en de novelle Bokkenvla (beide Uitgeverij Passage, Groningen). Als dichter geniet hij vooral vermaardheid in het kroegencircuit, dit in weerwil van het feit dat hij soms wel eens droog staat. Zijn gedichten werden gepubliceerd in tijdschriften alsmede in een negental eigenbeheer bundels. De tiende dichtbundel was niet alleen zijn officiële debuut als dichter, maar tevens het dikste poëziedebuut uit de geschiedenis van de Nederlandstalige letteren. De woordkunst van Ten Haaf wordt door de pers zeer divers gewogen: het Dagblad van het Noorden had het over “platte prietpraatpoëzie”, Vrij Nederland maakte gewag van “een bijzondere leeservaring”, terwijl Trouw zijn werk kenschetste als “opwindend”. O ja: de in december 2007 bij Uitgeverij Passage te Groningen verschenen, 544 pagina’s tellende bundel heet meisjespijn. In 2008 verscheen zowel Die Toffe Gasten - Snackhal Leo (samen met Stefan Nieuwenhuis geschreven) als Mieke Maaike van het Noorden - Schimmel (samen met Marjan Feith geschreven), en in 2009 het solowerkje Mijn Nieuwe Roman.
In 2010 zag Zieteratuur het licht; een bloemlezing concrete en visuele poëzie uit Nederland en Vlaanderen. Eveneens in 2010 (en eveneens bij Passage) verscheen K-1, van de schoonheid en de kracht - dit vechtsportboek schreef Karel ten Haaf samen met
Daniël Dee (1975) verwierf bekendheid met zijn debuutbundel 3D – schetsjes van onvermogen (uitgeverij Passage, Groningen) en als samensteller van de bloemlezingen Vanuit de lucht, Kutgedichten en Klotengedichten (de laatste twee samen met Tsead Bruinja). Zijn gedichten verschenen in diverse literaire tijdschriften (o.a.: Passionate, Het liegend konijn en Krakatau) en enkele bloemlezingen (o.a.: De Dikke Komrij en de Spiegel van de moderne Nederlandse en Vlaamse dichtkunst). Hij droeg zijn gedichten voor door heel Nederland en België, onder andere op festivals als de Wintertuin en Lowlands. Dee geeft veelvuldig workshops.
Zijn tweede bundel Vierendeel (Uitgeverij De Geus, Breda) werd door het dichterspanel van de poëzieclub verkozen tot Poëzieclubkeuze zomer 2005. In 2007 verscheen bij uitgeverij Passage zijn derde bundel getiteld Koffiedik zingen. Momenteel is Dee huisdichter van het radiostation KinkFM en vaste recensent van het poëzietijdschrift Awater. Ook levert hij culturele bijdragen aan nu.nl en de krant Rotterdam Vandaag & Morgen. Daarnaast bezit Dee alle platen van de Fuckups.
In 2009 verscheen de bloemlezing Meesterwerk, waarin Daniël Dee 37 jonge dichters heeft gevraagd om een poëtisch antwoord te formuleren op hun favoriete gedicht. Meesterwerk bevat zowel de klassieke gedichten als de moderne versies, naast elkaar.
Voor meer indrukken kijk op: http://www.danieldee.nl/.
3 opmerkingen:
Hee, dat is een Van Kooten en De Bie-imitatie! Wil de PVV op deze manier de Nederlandse cultuur in ere houden?
Daniel.
Hier zit een geweldige ready made in! (alleen de titel is van mezelf)
De linksen
Dat zijn de autonomen
Die plakken er al gauw het stempel fascistisch op
Ze kunnen niet leven zonder zulke onderwerpen
Ik heb er zelf geen belangstelling voor
Ik ken geen fascist en heb daar ook geen behoefte aan
@ De Grote Vondel: Ik vind vooral je link briljant!
Een reactie posten