Nog steeds heb ik een brok van ontroering in mijn keel, veroorzaakt door de schoonheid van - ik durf het bijna niet te zeggen - een uitvoering moderne dans. Gisteravond zag ik ze, tijdens het Slotfeest op Noorderzon: de Van der Hurk Brothers.
Met name hun eerste dans, en het vierde en tevens laatste ballet, grepen mij erg aan. Van beide dansen plaats ik hieronder een aantal foto's, in de hoop dat de knappe choreografie enigszins tot zijn recht komt. Tussen haakjes zij hier vermeld, dat de Van der Hurk Brothers vrijwel al hun choreografieën zelf schrijven.
Voor een beter begrip neem ik de inleiding tot die openingsdans, en na de eerste fotoreportage ook die tot de vierde, over uit het programmaboekje.
Dames en heren, welkom bij deze thé dansant met de Van der Hurk Brothers. Het eerste onderdeel waar we van gaan genieten, is een ballet voor drie heren, over een ballerino die weigert het toneel te betreden. Choreograaf Jean-Jacques Tondelière, die eerder grote furore maakt met zijn “Trois Débiles au bout de Seine” op muziek van Oeuf de la Couille, paart in zijn nieuwe beeldcompositie “Heinrich wo bleibst du. Kerl komm nou toch hier!” een treffende uitbeelding van ergernis aan een geraffineerde bewegingstheatrale gedurfdheid, die via ongeloof en ergernis tenslotte uitmondt in een berustend schouderophalen. Dames en heren, kijkt u naar de Van der Hurk Brothers:
Met name hun eerste dans, en het vierde en tevens laatste ballet, grepen mij erg aan. Van beide dansen plaats ik hieronder een aantal foto's, in de hoop dat de knappe choreografie enigszins tot zijn recht komt. Tussen haakjes zij hier vermeld, dat de Van der Hurk Brothers vrijwel al hun choreografieën zelf schrijven.
Voor een beter begrip neem ik de inleiding tot die openingsdans, en na de eerste fotoreportage ook die tot de vierde, over uit het programmaboekje.
Dames en heren, welkom bij deze thé dansant met de Van der Hurk Brothers. Het eerste onderdeel waar we van gaan genieten, is een ballet voor drie heren, over een ballerino die weigert het toneel te betreden. Choreograaf Jean-Jacques Tondelière, die eerder grote furore maakt met zijn “Trois Débiles au bout de Seine” op muziek van Oeuf de la Couille, paart in zijn nieuwe beeldcompositie “Heinrich wo bleibst du. Kerl komm nou toch hier!” een treffende uitbeelding van ergernis aan een geraffineerde bewegingstheatrale gedurfdheid, die via ongeloof en ergernis tenslotte uitmondt in een berustend schouderophalen. Dames en heren, kijkt u naar de Van der Hurk Brothers:
Gaan we nu afsluiten met een opus uit Les Bacchanales de Duc des Bar van Misha Mengelberg, in een vrije bewerking van diens Wilnauts seven, waarvan Mengelberg in 1967 de inspiratie opdeed naar aanleiding van Albert Aylers’ Two men, one voice and some handclapping; een vrije schoolbewerking van Peter en de Wolf van Pitor Ilvan Tschaikovski naar de overlevering van Gertrude Steinmetz en Willy Walden uit 1945. In het tweede gedeelte, de cantate obstinatum, mag het publiek meeklappen, wat wordt gezien als een uitvloeisel van het door Berthold Brecht geintroduceerde Verfremdungseffekt. Dit is Les Rondales part 4 in g bis mol septime. Dames en heren, de Van der Hurk Brothers:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten