Op de lopende band van de kassa zet ik een
fles rode wijn. Zelfmedicatie tegen waarheid
die binnenkomt vliegen als een bommenwerper. Op
de lopende band van de kassa zet ik een fles
rode wijn. Zelfmedicatie tegen gedram
over verantwoordelijkheid. De ware vrijheid
luistert naar de wetten. Op de lopende band van
de kassa zet ik een fles rode wijn. De kassa
begint te rinkelen. De drie flessen rinkelen
een ballade van liefde. Vannacht zal de maan weer
naar mij lachen, zo blij als een hond met twee staarten.
Weet je wel wat dat kost? Je lever, je nieren, zo'n
dertien euro. Ik haal er nog snel drie flessen bij.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Dit gedicht gaat in de eerste regel al de mist in. Een béétje wijnliefhebber zet zijn (m/v) flessen niet óp de band, maar legt ze plat neer. Voorkomt vallen, scherven en weglekken van al dat lekkere vocht.
(René)
ps: weet je hoe dat ruikt, een kassaband nadat er een fles wijn/bier is stukgevallen?
Een gedicht de mist in laten gaan is het mooiste wat er is. Deze dichter leeft het liefst in de mist van de roes. En als de wijn zuur is, dan isie maar zuur. Proost.
Dee.
Een reactie posten