Vandaag werd het officieel wereldkundig gemaakt: zoals we al eerder meldden, zal Peter Aerts op 3 april weer in actie komen in de ring. Tijdens wat inderdaad het eerste toernooi in het kader van de World Grand Prix 2010 is. Maar Aerts zal niet vechten in dat toernooi. Hij neemt het op tegen de Japanner Kyotaro, heersend wereldkampioen zwaargewicht. Inzet van het gevecht is de K-1 zwaargewichttitel. Voor wie nu uitroept: hoe kan dat nou, Sem Schilt is toch de kampioen? volgt hier een korte uitleg. Inderdaad, Sem Schilt is de heersende World Grand Prix kampioen – de echte kampioen, zeg maar. Om de WGP te winnen moet je zowel goed zijn in “enkele partijen” (tijdens de Laatste Zestien vecht je maar één wedstrijd), als een toernooi kunnen vechten en op één avond minimaal drie tegenstanders verslaan (de Laatste Acht).
In haar oneindige wijsheid heeft de K-1 organisatie enkele jaren geleden besloten dat er naast de WGP ook een K-1 MAX titel moest komen, voor vechters tot 70 kilogram. Ook de K-1 MAX winnaar moet zich zowel in enkele partijen als tijdens een toernooi bewijzen (al was het toernooi dit jaar wel erg mini: Laatste Vier). De mare gaat dat – poëzie! – MAX geen afkorting is van maximaal 70, maar van “Maximum Artistic Xtreme”.
Met een klasse voor de lichtere vechters was het K-1 bestuur echter nog niet tevreden, en zo’n twee jaar geleden besloten de hoge omes om ook twee wereldtitels voor “enkele” gevechten in te voeren: Zwaargewicht (tot 100 kilo) en Superzwaargewicht. De Superzwaargewichttitel is, net als de WGP titel, in handen van Sem Schilt. De Zwaargewichttitel is in het bezit van Kyotaro. Nog even. Al zal Aerts het waarschijnlijk moeilijk krijgen om de 100 kilo te halen – tijdens zijn laatste partijen was hij enorm afgetraind en slanker dan ooit, maar woog hij nog altijd 103 kilogram. En gewicht inleveren kan ten koste gaan van de slagkracht, terwijl Aerts bij uitstek een krachtvechter is. Maar toch: Aerts wint. Op knock-out. Hij wordt wereldkampioen op zijn 39ste.
In haar oneindige wijsheid heeft de K-1 organisatie enkele jaren geleden besloten dat er naast de WGP ook een K-1 MAX titel moest komen, voor vechters tot 70 kilogram. Ook de K-1 MAX winnaar moet zich zowel in enkele partijen als tijdens een toernooi bewijzen (al was het toernooi dit jaar wel erg mini: Laatste Vier). De mare gaat dat – poëzie! – MAX geen afkorting is van maximaal 70, maar van “Maximum Artistic Xtreme”.
Met een klasse voor de lichtere vechters was het K-1 bestuur echter nog niet tevreden, en zo’n twee jaar geleden besloten de hoge omes om ook twee wereldtitels voor “enkele” gevechten in te voeren: Zwaargewicht (tot 100 kilo) en Superzwaargewicht. De Superzwaargewichttitel is, net als de WGP titel, in handen van Sem Schilt. De Zwaargewichttitel is in het bezit van Kyotaro. Nog even. Al zal Aerts het waarschijnlijk moeilijk krijgen om de 100 kilo te halen – tijdens zijn laatste partijen was hij enorm afgetraind en slanker dan ooit, maar woog hij nog altijd 103 kilogram. En gewicht inleveren kan ten koste gaan van de slagkracht, terwijl Aerts bij uitstek een krachtvechter is. Maar toch: Aerts wint. Op knock-out. Hij wordt wereldkampioen op zijn 39ste.
1 opmerking:
lees dit ook maar dan
http://stormblast1953.blogspot.com/2010/03/peter-aerts-gaat-weer-kampioen-worden.html
Een reactie posten