dinsdag 5 juni 2012

Literaire Trotski Quiz (62)


[illustratie: etchasketchist]

De oplossing van de vorige keer, deze opgave dus, is: Adriaan Bontebal – ‘Weer een vrijdags kliekje’. Op: http://www.bloggen.be/adriaanbontebal/, 10 februari 2012 [zijn laatste blogbericht voor zijn overlijden op 11 februari].
Goed gedaan René.
De nieuwe opgaaf, een moeilijke denken we ter redactie, met de bekende vragen:
1. welke schrijver vertrouwde onderstaande passage toe aan het papier; en
2. uit welk oorspronkelijk Nederlandstalig werk zijn de overgetypte zinnen afkomstig?
 
Wat ons bij elkaar bracht, was tegendraadsheid, ambitie, idealisme, altruïsme zelfs, en achteloze overmoed. We waren tegen de massa, maar vóór de revolutie. We wilden alles en liefst meteen. Luiheid en verantwoordelijkheid, gelijkheid en uitzonderlijkheid.
En we hielden van popmuziek. Met dezelfde potsierlijke vurigheid als waarmee we over Mao of Pol Pot spraken, redetwistten we over de Talking Heads of Dylan. En altijd, onuitgesproken, was er de verzuchting: wanneer worden we nu bekend? Want door óns zou het veranderen – dat de mensheid dat nog niet doorhad, pleitte niet voor de mensheid.
 
Ik verloochen ze niet, de jongens en meisjes die we waren. Ik wil niet beweren dat we toen links waren maar ouder en wijzer werden. Nee, ik leerde toen meer dan op school. Soms moet ik nu wel grimlachen om onze onbezonnenheid, maar vaker verlang ik terug naar de gretigheid van toen we nog gelukkig naïef waren, niet al te bezwaard met kennis en wroeging.
We hadden het over revolutie en dachten daarbij niet aan volgende week – dat deden de trotskisten, schimpten we. Wij dachten aan tien, vijftien, misschien twintig jaar. Het socialisme leek ons even veraf, en onafwendbaar, als dertig worden bijvoorbeeld. We waren romantici, maar wetenschappelijke dan, met de revolutie als gedroomde geliefde.

zondag 27 mei 2012

Gratis Livestream K-1 Rising (start vanavond 20.00 uur)

Gisteravond was er de Final 16 tot 70 kilo van Glory; vanavond is de Final 16 tot 70 kilo van K-1. Twee concurrenten die ervoor zorgen dat niet alle topvechters elkaar kunnen treffen in de ring om uit te maken wie echt de beste staande vechtsporter ter wereld is.
Wij, fans van de zwaargewichtklasse, balen ervan dat bijvoorbeeld Schilt, Saki, Aerts en Zimmerman (Glory) vooralsnog niet zullen vechten tegen Hari, Ghita en Spong (K-1). Niet goed voor de sport, maar gelukkig ook slecht voor de portemonnees van de heren promotoren – en wellicht dat dit laatste argument alsnog de doorslag zal geven om één gezamenlijk toernooi te organiseren. We blijven hopen.

Hoe het ook zij: gisteren bij Glory een zwaargewicht Superfight: Gökhan Saki vs. Carter Williams; en een gevecht om de net ingestelde wereldtitel zwaargewicht van Glory: Sem Schilt vs. Errol Zimmerman. Insluiten kan niet, vandaar de linkjes.

Ook niet insluiten kunnen we de gratis livestream van het K-1 gala van vanavond (de beeldkwaliteit laat waarschijnlijk te wensen over, vandaar dat het gratis is). Aanvang 20.00 uur.

Dit zijn de partijen die live te zien zullen zijn:

K-1 World Max Final Sixteen (tot 70 kg.):
#01 : Andy Ristie (Suriname) vs. Gago Drago (Armenië)
#02 : Chain Superpro Samui (Thailand) vs. Chris Ngimbi (Kongo)
#03 : Chahid Oulad El Hadj (Marokko) vs. Mike Zambidis (Griekenland)
#04 : Xu Yan (China) vs. Yasuhiro Kido (Japan)
#05 : Reece McAllister (Groot Brittannië) vs. Yuji Nashiro (Japan)
#06 : Harut Grigorian (België) vs. Murthel Groenhart (Nederland)
#07 : Abraham Roqueni (Spanje) vs. Andy Souwer (Nederland)
#08 : Su Hwan Lee (Zuid-Korea) vs. Artur Kyshenko (Oekraïne)

Superfights (zwaargewicht):
#01 : Sergii Lashchenko (Oekraïne) vs. Rico Verhoeven (Nederland)
#02 : Wendell Roche (Curaçao) vs. Daniel Ghita (Roemenië)
#03 : Loren Javier Jorge (Spanje) vs. Mirko “Crocop” (Kroatië)
#04 : Anderson “Braddock” Silva (Brazilië) vs. Badr Hari (Marokko)

vrijdag 25 mei 2012

Op de werkvloer

‘Ik zal u langzaam doorverbinden, zodat u tijd heeft om uw mond leeg te eten.’

donderdag 10 mei 2012

Wij kijken Playboy voor de interviews

Zie in het begin van dit filmpje - en op bijgaande foto (still) - waarom het hoofd van Aerts niet van de romp gescheiden wordt als hij een highkick incasseert.
Alex Boogers interviewde Peter Aerts voor Playboy. Nu in de winkel.

maandag 23 april 2012

Groningen Dichtstad

Stefan Nieuwenhuis [foto: Jan Glas]
De Groninger stadsdichter Stefan Nieuwenhuis is onvermoeibaar in zijn pogingen de in Stad woonachtige dichters onder de aandacht van de bevolking te brengen. Zo regelde hij dat er gedichten door de hele stad komen te hangen, op de de geplande halteplaatsen van het beoogde tramtracé; en bracht hij dichters, grafici en margedrukkers bijelkaar voor een bibliofiel poëzieproject rond Bommen Berend. Daarbovenop bedacht en realiseerde hij de site dichtstadgroningen.nl, een overzichtelijke site waarop stad-Groninger dichters zichzelf voorstellen aan de bevolking én aan programmeurs. Het is de bedoeling dat deze afgelopen vrijdag ten doop gehouden site voortdurend wordt aangepast aan de actualiteit: ontbreekt er een dichter, laat het de beheerders van de site weten en de omissie wordt verholpen; verhuist er een dichter naar of uit Groningen, dan wordt hij of zij toegevoegd dan wel verwijderd; debuteert er een dichter, dan wordt er een pagina bijgemaakt. Het is prijzenswaardig dat Nieuwenhuis zo enthousiast bezig blijft als ambassadeur van de dichters in Stad, want zoals ook alweer gebleken is uit sommige reacties op de lancering van dichtstadgroningen.nl is er tegenwoordig sprake van een enorme kinnesinne in de dichtscene. Wie niet beter weet krijgt de indruk dat alle noordelijke dichters kleinzielige zure mannetjes zijn die zichzelf als middelpunt van het universum beschouwen en daarom menen elk initiatief van iemand anders de grond in te moeten boren. Maar gelukkig betreft het slechts een enkeling die liever om zich heen trapt dan opbouwende kritiek te leveren. Ik ben blij dat we het hier in Stad niet van die sneue navelstaarderige types moeten hebben, maar dat onze stadsdichter een naar buiten gerichte blik heeft en actief de poëzie promoot onder de bevolking. Want daarvoor is hij aangesteld: stadsdichter Stefan Nieuwenhuis is een ambassadeur, geen veldheer.

zaterdag 21 april 2012

Levensverhaal van ‘the Lumberjack’ in boekvorm

Afgelopen woensdag hebben we gesproken met vechtsportlegende Peter Aerts en zijn vrouw Esther. Een gezellig en vooral ook vruchtbaar gesprek: met grote trots melden we met Peter Aerts overeengekomen zijn dat wij – Daniël Dee en Karel ten Haaf – zijn biografie gaan schrijven.
De drievoudig wereldkampioen K-1 is in Japan net zo beroemd als Johan Cruijff in Nederland. Bovendien is Peter Aerts daar enorm geliefd en populair. We hebben daarom afgesproken dat de biografie niet alleen in Nederland maar ook in Japan zal moeten verschijnen.
Peter en Esther Aerts vinden het belangrijk dat het een rijk geïllustreerd boek wordt; logisch, want vechtsport is natuurlijk bij uitstek een kijksport. De bedoeling is dan ook dat het een groot formaat boek wordt (zeg maar ongeveer A4) in full colour. Een koffietafelboek over leven en werk van één van Nederlands grootste sportmensen ooit.

zaterdag 14 april 2012

Dapper zijn omdat het goed is


Ieder jaar organiseert het Sneevliet Herdenkingscomité op of omstreeks 13 april een herdenkingsbijeenkomst bij het monument op het terrein van het crematorium ‘Velsen’ te Driehuis/Westerveld (gemeente Velsen) om de herinnering levend te houden aan de gevallen revolutionair-socialisten en hun strijd voor socialisme en vrijheid. Bij die herdenking gaat het welbewust ook om de strijd tegen fascisme, rassenwaan en oorlog die - helaas - nog steeds actueel blijft. Dit jaar vindt de herdenking plaats op zondag 15 april.

Gisteren, 13 april, was het 70 jaar geleden dat de moord op de leden van het Marx-Lenin-Luxemburg Front bij het kamp Amersfoort plaatsvond. Daarom wil het organiserend comité juist aan deze herdenking meer aandacht schenken. Na de gebruikelijke herdenking bij het monument op Westerveld (om 11.30 uur) treedt 's middags in gebouw De Dwarsligger in IJmuiden het muzikaal-poëtische trio Trias Poëtica op, het enige trio ter wereld dat uit vier personen bestaat. Dat zijn: Jan Bontje, Carlos Bréton Ferrer, Frans Lodewijk en Marcus Mulder. Het trio gaat, zoals het zelf zegt, 'zijn eigen weg' en past in geen enkel hokje. De groep is geëngageerd, maar onafhankelijk en aan geen enkele partij gebonden.

Let op: Door werkzaamheden aan het spoor rijden er op zondag 15 april bussen tussen Haarlem en Driehuis. Wie om 10.12 uur vertrekt van Haarlem-station arriveert om 10.33 uur in Driehuis; die van 10.27 u. arriveert rond 10.48 u.; die van 10.42 u. arriveert rond 11.03.

Over het waarom van deze herdenking schrijft de revolutionair-socialistische auteur Maurice Ferares:

Het was gisteren - 13 april 2012- zeventig jaar geleden dat Henk Sneevliet, Willem Dolleman, Ab Menist, Cor Gerritsen, Jan Schriever, Jan Koeslag, Jan Edel en Rein Witteveen door een Duits vuurpeleton werden doodgeschoten. De eerste zeven waren leiders van het illegale Marx-Lenin-Luxemburg Front, Witteveen was de drukker van het blad Spartacus, dat door hen werd uitgegeven.
[Op 16 oktober 1942 werden MLL Fronters Aaldert IJmkers en Johan Roebers door de nazi’s vermoord – ook zij worden morgen herdacht. – KtH]
Wij herdenken deze moedige revolutionaire socialisten, die tijdens de Duitse bezetting de idealen van het anti-fascisme bleven hooghouden en hun leven gaven voor de bevrijding van de onderdrukten in de wereld. Zij waren ook degenen die in hun blad als eersten hadden opgeroepen tot algemene staking tegen de antisemitische maatregelen van de Duitse bezetters.
Zonder aan de verdiensten van de kameraden van Sneevliet iets af te doen, willen we niet onvermeld laten dat Henk Sneevliet, onbetwist de grootste Nederlandse socialistische revolutionair moet worden genoemd. Hij was een van de oprichters van de Chinese Communistische Partij in 1921, mede initiatiefnemer van de oprichting van de Indische Sociaal-Democratische Vereniging (ISDV) in mei 1914 – voorloper van de Partai Kommunis Indonesia (PKI) in voormalig Nederlands Indië. Vanwege zijn revolutionaire standpunt (Indonesië los van Holland!) werd hij uit Nederlands Indië verbannen en werd hij vertegenwoordiger voor de Communistische Internationale in Azië op voordracht van Lenin. Terug in Nederland zat hij enige tijd in de Tweede Kamer als afgevaardigde van de Revolutionair Socialistische Arbeiders Partij. Hij werd gekozen bij de verkiezingen in 1933 terwijl hij in de gevangenis zat voor zijn oproep tot steun aan de muitende matrozen op het Nederlandse oorlogsschip De Zeven Provinciën.
In de laatste brieven aan zijn naasten vanuit de gevangenis in april 1942 schreef hij altijd geprobeerd te hebben om te leven naar de Indonesische zegswijze Berani Karena Benar – Dapper zijn omdat het goed is.

Maurice Ferares

vrijdag 6 april 2012

Literaire Trotski Quiz (61)


Hoog tijd! De vorige quiz was op 23 december vorig jaar. Inzendingen: geen. Was de vraag zo eenvoudig dat het geen uitdaging was? Hoe dan ook, het juiste antwoord: Karel ten Haaf – Bokkenvla. Een pastorale (Uitgeverij Passage, Groningen 2004), pp. 57-58.
En dan nu de opgave van deze week. Google-aars (wat voor anus?) wordt verzocht niet deel te nemen: de tekst staat on line.
Dit is de vraag:
* Welke schrijver/dichter schreef onderstaande passage?
(Niet gesteld ditmaal: de gebruikelijke vraag numero 2. aan welk oorspronkelijk Nederlandstalige publicatie werden de nu volgende alinea’s ontleend? De regels werden overgenomen van het blog van de betreffende auteur.)

Natuurlijk, ik had het op mijn vingers kunnen natellen. Op alle tien, heen en terug: de media zullen nog dagenlang nahypen over de Tocht die niet doorging. Over naar Kees van Dam aan de Bonkevaart, of Lidwien Gevers, het journalistieke krullenmeisje, de opvolgster van Paulien Broekema, met straatinterviews: ‘Klote hè?’ ‘Wat ging er door u heen?’ Krant of tv, aan beide zijden van en in het midden: het medium doet er niet toe, als de ‘journalist’ maar hapklare brokken weet op te kotsen.
Terwijl er zoveel leuk nieuws is. Zoals de desintegratie van Groen Slinks, de partij die ooit is ontstaan uit een samenwerking van communisten, pacifisten en ander klein links grut. Nu onder leiding van Jolanda Sap. Sap, what’s in a name? Want SAP is ook de Socialistiese Arbeiderspartij, een vage verzameling van gestaalde Trotskisten. Leden van die linkse splinter schijnen zich tegenwoordig te roeren in de SP, ooit een verzameling van gestaalde maoïsten. Het is zo kleurrijk aan de linkerkant. Sap en de haren in de Tweede Kamer hadden op hun vingers kunnen natellen dat de founding fathers van Groen Slinks, zoals CPN-ers en PSP-ers, nog geen seconde een missie naar Kunduz in overweging zouden hebben genomen. Morgen houdt de club van Sap een partijcongres. Zou het live te zien zijn op Politiek24? Dan ga ik zeker even kijken; geen beter vermaak dan leedvermaak.
Dan nog vandaag in de Krant dat directeuren van Nederlandse ondernemingen nog steeds hun zakken vullen met opties en prestatieaandelen. Voorbeelden. Eric Meurice van ASML - je weet wel: van de chips - stak met die opties en aandelen in 2011 6,7 miljoen euri in zijn zak. Van Peter Voser van Shell wordt verwacht dat hij dit jaar mogelijk nog meer binnenkrijgt. Het is onbeschoft, zeker in een tijd dat ‘we allemaal de broekriem moeten aanhalen.’ Maar is het nieuws? We weten toch: er zijn nog graaiers als wij er niet meer zijn.

zondag 25 maart 2012

Daar is


daar is de orgelman
daar is de lente
daar is de koffie
daar is duif tien

daar zijn de appeltjes van oranje weer
daar zijn de meningen over verdeeld
daar zijn de boys
daar zijn de smurfen weer

daar is een stoomboot aangekomen
daar is een roos ontloken
daar is een 75-jarig huwelijk van
daar is een god die hoort

daar is geen woord frans bij
daar is gabbertje
daar is geen speld tussen te krijgen

daar zijn geen grenzen aan jezus macht
daar zijn geen grenzen
daar zijn geen woorden voor dat doet de deur dicht

daar is het beter
daar is het daglicht
daar is het voor bedoeld
daar is het water daar is de haven

daar is ie weer andre van duin

daar is kracht in het bloed van het lam
daar is kracht kracht wonderbare kracht

daar is loesje

daar is mijn vaderland
daar is mag in sy woord

daar is niet wijs uit te worden
daar is niks soos ware liefde

daar zijn onze jantjes
daar is plaats bij het kruis
daar is rene van de anwb
daar is swiebertje

daar is tie weer andre van duin

daar is uit ’s werelds duis’tre wolken
daar zijn vrienden voor
daar is willem met de waterpomptang

daar zijn woorden voor
daar zijn we weer
daar zijn woorden voor toon tellegen

daar zijn ze weer sinterklaas en zwarte piet
daar is ze weer
en daar gaat ze


Daniël Dee

zaterdag 17 maart 2012

Vaandrager - Sleutels (recensie 2)


Door Menno Schenke. Uitgesproken op vrijdag 16 maart in een afgeladen boekhandel v/h Van Gennep te Rotterdam tijdens de presentatie van de nieuwe Vaandrager. Menno Schenke, schrijver van de biografie Vaan. Het bewogen leven van C.B. Vaandrager (De Bezige Bij, Amsterdam 2005), is de man rechts van de lamp die in de camera blikt (niet de lamp blikt, maar de man).

Cor Vaandrager wordt beetje bij beetje van iedereen, terwijl hij als schrijver van proza niets van ons moest hebben. Geen concessies aan easy readers… hij heeft het meer dan eens gezegd en opgeschreven.

Er zijn goedwillende Rotterdammers, die met een stalen gezicht beweren dat op Zuid vele duizenden vierkante meters naar Cor Vaan zijn genoemd: Vaanweg en Vaanplein. Laten ze die wetenschap alsjeblieft blijven koesteren.
Over het vernoemen van Vaandrager maken we geen grappen. Er is in de wijk Lombardijen, tegen de grens van Rotterdam, de Homerusstraat. Homerus en Vaandrager hebben iets met elkaar, dat weten we, al was het maar omdat Cor op 1 juni 1964 bij zijn diploma gymnasium alfa een cijferlijstje krijgt met daarop een 10 voor zijn vertaling van Homerus. Overigens, ook Plato en Herodotus spraken hem aan: voor beide vertalingen uit het klassieke Grieks een 9.
Als je in de Homerusstraat een hoek omgaat, en ik heb het gistermorgen gedaan, kom je in de Primo Levihof. Even verder is de Dantestraat. Als je over ruim een jaar tegenover de Primo Levihof een straat inloopt, stap je het Cor Vaandragerveld op. Fris en groen, ook dan is de lente net begonnen.
Wat zegt u? Jawel, het Cor Vaandragerveld. De stad Rotterdam, waar Cor Vaandrager zich op z’n zachtst gezegd niet altijd helemaal happy heeft gevoeld, heeft in januari besloten in een nieuwbouwwijkje straten en openbaar groen te vernoemen naar Rotterdamse dichters die niet meer onder ons zijn. Zij maken, zo stelden burgemeester en wethouders vast, momenteel deel uit van het collectieve geheugen van deze stad.
Behalve het Vaandragerveld, dat een flinke oppervlakte beslaat, zijn daar straks ook het Theo Verhaarveld, de Chris van Abkoudehof en de Riekus Waskowskyhof. Cor weet zich daar, waar nu nog groene containers van aannemer Dura Vermeer staan, in het gezelschap van een stel oude bekenden en gelouterden als Homerus, Dante en Primo Levi. Dat zal hem deugd doen.

Dit bij wijze van inleiding op de feestelijke gebeurtenis waarvoor wij hier samen zijn: Sleutels, nieuw boek van Vaandrager. Tien jaar geleden was een zaal in Hotel New York het toneel voor de presentatie van een editie van het literaire tijdschrift Passionate, dat geheel aan Vaandrager was gewijd. C.B. Vaandrager herleeft in Hotel New York, stond er op de uitnodiging van Passionate.
Toen stonden we stil bij de tiende sterfdag van Cor. Zondag is Cor Vaandrager 20 jaar dood. Ook deze sterfdag krijgt een passend accent door het verschijnen van Sleutels, een novelle ooit onderdeel is geweest van het manuscript van Vaandragers vermaarde klassieker De Hef uit 1975. Dat concludeert bezorger Karel ten Haaf in zijn nawoord en ik kan hem niet tegenspreken.

Geen concessies aan easy readers, ik herhaal het maar eens bij wijze van waarschuwing aan iedereen die Sleutels gaat lezen. Er staan mooie zinnen in Sleutels, Vaandrageriaanse taalvondsten, zoals deze: ‘Lopers zijn alledeursvrienden met een rechthoekige baard.’

Wie, beginnend bij De avonturen, het proza van Cor Vaandrager gaat lezen, moet weten dat hij of zij een autobiografie leest, waarin weinig is verdicht of aangezet. De Reus van Rotterdam gaat over het leven van Cor, De Hef idem dito en dat geldt ook voor Sleutels. Misschien mag ik u een paar sleuteltjes aanreiken voor beter begrip. Ik kreeg ze weer van Hetty, Cors weduwe en de moeder van Isis.

Vaandrager stuurde Sleutels in augustus 1974 naar het literaire tijdschrift Maatstaf in de hoop op publicatie en dus enige publiciteit. Het begeleidende briefje is gedateerd 21 augustus 1974: de verjaardag van zijn moeder Jannie. Niets is toeval in het oeuvre van Vaandrager.

Het boek opent met een brief, cursief gezet, aan ene ‘beste Nabob’. Nabob is Rotterdammer Mike von Bibikov, overleden in 2004, reclametekstschrijver, provocateur, tien jaar geleden leider van het Amsterdamse splinterpartijtje de Reageringspartij en net als Cor Vaan liefhebber van geestverruimende middelen.

De introductie tot Sleutels noemde Vaan Status Presens. Die term leende hij van zijn medische status, die hij bij psychiater Hans van Epen had ingezien. Lezen wat de dokter over hem had opgeschreven en je dan afvragen wat die medische terminologie bedoelt te zeggen. Het is begin jaren 70, Vaandrager staat voor de mentaal zwartste periode van zijn leven.

In die introductie duikt opoe Slooter op. Dat is Cors oma, de moeder van zijn moeder Jannie. Hij spuwt gal jegens ‘de duistere brievenschrijver Bellaart’, die hij voor wijvendief, schemerige saboteur en schietbaanlaankater uitmaakt. Gerard Bellaart, van uitgeverij Cold Turkey Press in Rotterdam en uitgever van teksten van William Burroughs en Charles Bukowksi, twee Amerikaanse helden van Vaan, is duidelijk geen vriend. Zoals ook andere types uit de sien van toen een veeg uit Cors pan krijgen.

Vaandrager associeert dat het een lust is, rijmt vaak binnen een zin, lijkt teksten die hij eerder schreef, zoals Olé Coltrane, te hergebruiken, is teder over Hetty en Isis.
Pink Floyd komt voorbij, net als Soft Machine en Alice Cooper, Willem van Hanegem heet Ga na Hem, Faas Wilkes wordt Fazeke en een lied van Cream, Anyone for Tennis, figureert ineens plompverloren als Wie is er voor tennis? Natuurlijk duikt ook boezemvriend en vijand Hans Sleutelaar op: dat begint al in de titel Sleutels.
Misschien zit ik er naast, maar ook in deze novelle is Vaandrager lief voor zijn vrienden. Bohémien Frans Vogel speelt zijn rol en Vaan is mild jegens Sleutelaar. Die relatie, hoe vertroebeld en angstaanjagend die ook geweest is op sommige momenten, blijft er in de kern een van vriendschap.

Sleutels is een literair pareltje in het oeuvre van Cor Vaandrager en daarom is het fantastisch dat dit boekje vandaag, vlak voor Cors twintigste sterfdag, in de boekwinkel ligt. De VPRO Gids van deze week noemt de novelle waarderend ‘een Vaandrager-monumentje voor gevorderden.’
Misschien is monumentje wel een sleutelwoord voor de bijeenkomst bij de dertigste sterfdag van Cornelis Bastiaan Vaandrager, op het Cor Vaandragerveld in Rotterdam-Lombardijen. Men fluistert dat daar een borstbeeld, stijl anno 2022, van Vaan wordt onthuld…

Vaandrager - Sleutels (Volkskrant)

Vandaag in de Volkskrant:

Vaandrager - Sleutels (DvhN)

Inki de Jonge gisteren in het Dagblad van het Noorden:


zondag 11 maart 2012

Daniel Ghita vs. Sergei Laschenko

Onze favoriete K-1 vechter, de Roemeen Daniel Ghita, kwam dit weekend weer in actie. Ghita, zwaargewicht wereldkampioen van It's Showtime, bond de strijd aan met Sergei Laschenko, de kampioen van Super Kombat. Helaas staat allen de derde ronde on line (Ghita is de man in witte broek):

zaterdag 10 maart 2012

Erratae

Boeken zonder fouten bestaan niet – of nauwelijks. Ook de komende vrijdag te presenteren nieuwe Vaandrager – Sleutels, een ‘straat-collage’ (een prachtboek, zowel van buiten als van binnen) – bevat enige slordigheidjes. Dit reken ik mezelf aan, ik ben immers de bezorger van de tekst. Gelukkig gaat het, op één foutje na (nummer 2.), om vrij onbeduidende dingetjes. Hoe komt het dat deze “fouten” mij meteen in het oog springen bij lezing van het boek zelf, vers van de pers,
terwijl ze me keer op keer ontgaan zijn bij het doornemen van de tekst tijdens het voorbereiden van de uitgave? Dat is één van de raadselen van de werking van het menselijk brein: kennelijk wordt een gedrukte tekst anders gezien of verwerkt dan dezelfde tekst geprint. Voer voor psychologen en hersenwetenschappers.
Hoe het ook zij, hier de errata (om de boekbesprekers voor te zijn):
Nummer 2. komt uit de zinsnede ‘20-ste eeuws schiet zo weed mens (man)’ – een verwijzing naar het nummer 21st Century Schizoid Man van King Crimson (met als bandleider Robert Fripp, gitarist die op de eerste bladzijde van mijn ‘uitleiding’ genoemd wordt – over compositie gesproken!):

maandag 5 maart 2012

Vrouwen en ik eerst - recensie 7

Door Sytske Sötemann. Uitgesproken op woensdag 29 februari tijdens de talkshow Club Ram Horna in Rotterdam:

Daniël Dee, dichter, is verhalen gaan schrijven, niet geheel onverwacht na zijn laatste poëziebundel, want die bevatte al veel prozagedichten. Deze verhalen zijn eigenlijk een oprekking daarvan, ze hebben een zelfde poëtische kracht door het sterke ritme van de veelal korte, kale zinnen.
Ze lezen daarom soepel, prettig zou ik haast zeggen als de inhoud niet zo akelig was. Zelf kon ik tenminste maar één verhaal per keer lezen, dan had ik even genoeg voor een dag. Dat pleit natuurlijk in de eerste plaats voor de indringende werking ervan.
Zo kaal als die zinnen zijn, zo kaal is namelijk het leven van de verschillende ik-personen.
Ze hebben vrijwel niets om handen, hoogstens hun werk, proberen er soms nog wat van te maken, er even uit te breken, maar alles ontglipt hun, of is al onherstelbaar voorbij. Wordt hier het nixig bestaan beschreven van de Generatie Nix?
Maar humorloos is het zeker niet, droge humor, die je ondanks jezelf soms hardop in de lach doet schieten.
Absurdisme ontbreekt evenmin, zoals het gesprek met de kat van de buurvrouw, de kat die aan de ik-persoon om hulp vraagt bij zijn euthanasie... De morbide afloop moet u zelf maar lezen.
U moet hem trouwens sowieso lezen, deze Rotterdamse schrijver, die niet onderdoet voor de Amerikaanse auteurs met hun vergelijkbare helden: de eenzame, struikelende dertigers en veertigers, die in de anonimiteit van de grote metropolen trachten te overleven, voorbij de grootse dromen en vooruitzichten, zonder diepgaande contacten, die het niet gemaakt hebben in de grote wereld van het geld, het ook nooit zullen maken, en daarom meer dan wie ook het menselijk tekort laten zien.

zaterdag 3 maart 2012

ondertitels

er läuft sich die
hij schaatst zich de
eier
ballen
aus der hose
uit de broek

donderdag 23 februari 2012

Muurbal

WERELDPRIMEUR!
(als je het mij vraagt)

zaterdag 18 februari 2012

Vanavond: Vitali Klitschko vs. Dereck Chisora

Om de wereldtitel boksen in het zwaargewicht (WBC) strijden vanavond titelverdediger Vitali Klitschko en uitdager Dereck Chisora. Live bij RTL7, om 22.00 uur. De uitdager deed iets doms tijdens de staredown: wij verwachten dat Klitschko daardoor zo getergd is dat hij Chisora alle hoeken van de ring laat zien en hem snel tegen het canvas mept. Daniël voorspelt een knock-out in de tweede ronde, Karel voorziet een k.o. in ronde vier.

vrijdag 10 februari 2012

16 maart: Vaandrager – Sleutels

Voor in de agenda: op vrijdag 16 maart wordt de nieuwe Vaandrager ten doop gehouden. De novelle Sleutels, een ‘straat-collage’ zal worden gepresenteerd in Boekhandel Van Gennep, Oude Binnenweg 131 b, Rotterdam. Aanvang 17.30 uur.
Aan het programma wordt nog gewerkt, dus daarover later meer.

Hierboven de wereldpremière van het voorplat. De vormgeving van het omslag was in handen van het Rotterdamse bureau 75B.

En dit is de flaptekst:

Cornelis Bastiaan Vaandrager (1935-1992) is niet alleen bekend als dichter, maar ook als vernieuwend prozaïst. Hij publiceerde twee romans die opvielen door hun eigenzinnige en onnavolgbare stijl: De reus van Rotterdam (1971) en De Hef (1975).
Onlangs dook deze niet gepubliceerde novelle van Vaandrager op: Sleutels. Deze door de auteur voor publicatie geschikt geachte tekst stamt uit 1974 en is geschreven in het sterk associatieve speedproza dat ook De Hef kenmerkt.

Sleutels verschijnt ter gelegenheid van de twintigste sterfdag van de auteur.

Vaandragerliefhebber en -kenner Karel ten Haaf (1962), zelf ook dichter en romancier, bezorgde de tekst en voorzag de novelle van een uitleiding.

woensdag 8 februari 2012

Vrouwen en ik eerst – recensie 3

In de Boekenkrant van februari geen recensie maar een uitgebreide signalering én een voorproefje (napublicatie):

zaterdag 4 februari 2012

Dossier PVV-Groningen (3a): Tim Gaasbeek

Groningen, gisteren rond het middaguur. Ik stond op het punt te vertrekken naar Rotterdam om de feestelijke presentatie van het prozadebuut van Daniël Dee, Vrouwen en ik eerst, bij te wonen, gevolgd door uit eten en uit drinken en een nachtje Hotel New York met de Verloofde, toen de telefoon rinkelde. Denk nou niet dat ik zo’n modieuze rinkeltone op mijn mobiel heb, het was de vaste aansluiting die om aandacht vroeg.
‘Hallo met Karel.’
‘U spreekt met Tim Gaasbeek.’
‘Hallo.’
‘U weet wie ik ben?’
‘Jazeker.’
‘Dat dacht ik al. Ik wil u vragen om de pagina over mij van uw website te halen.’
‘Waarom?’
‘Ik heb er last van.’
‘Heb je het fascistische gedachtegoed van de PVV afgezworen?’
‘Nee, dat niet. Maar het is er ook opgezet zonder toestemming en zonder overleg met mij.’
‘Ja, dat is nou juist de vrijheid van meningsuiting en vrijheid van nieuwsgaring die ik verdedig en die onmiddellijk zal worden afgeschaft wanneer jullie fascisten het voor het zeggen krijgen. Maar je staat dus nog steeds achter de fascistische ideeën van de PVV? Als je mij een schriftelijke verklaring geeft dat je afstand neemt van die ideeën dan valt er over te praten.’
Daar ging de fascist niet op in. Tim Gaasbeek vertelde dat zijn cliënten, jongeren, dat stuk ook lazen, en dat dat zijn werk bemoeilijkte. Bovendien vond hij het vervelend als die jongeren doorslaan in die ideeën, daar kon hij nu moeilijker tegen optreden; dat weet hij aan mijn stukje en niet aan zijn eigen van haat vervulde levensvisie – de logica van racistische idioten is werkelijk onnavolgbaar.
Tim begon te slijmen dat hij mijn verzet tegen die ideeën begreep, en dat hij dat prima vond, maar of ik toch maar alsjeblieft het stuk over hem wilde verwijderen.
Ik kreeg er genoeg van. Zei: ‘Als je mij een schriftelijke verklaring geeft dat je afstand neemt van het fascistische gedachtegoed van de PVV dan valt daarover te praten. Ik ga daarover ook niet in discussie. En zolang je dat fascistische gedachtegoed niet afzweert heb je aan mij een hele slechte. Ik wens je een goede middag.’ En hing op.

Lees hier “Dossier PVV-Groningen (1): Erik Geel”
Lees hier “Dossier PVV-Groningen (2): Dennis Ram”
Lees hier “Dossier PVV-Groningen (3): Tim Gaasbeek”
Lees hier “Dossier PVV-Groningen (4): Rein Kuiper”
Lees hier “Dossier PVV-Groningen (5): Matthijs Jansen”

woensdag 1 februari 2012

10 maart: Daniel Ghiţă vs. Sergei Laschenko



Anil Dubar, trainer van onze favoriete vechter Daniel Ghiţă, stuurde ons de volgende sms:
“Onze kersverse It’s showtime kampioen (Daniel Ghiţă) zal het op 10 maart opnemen tegen de huidige Supercombat kampioen (Sergej Laschenko). Dit is een groot gala in Kroatië waar legende Mirko Crocop het zal opnemen tegen Ray Sefo.”
Ghiţă stond al eens in de ring met Laschenko: tijdens de finale van de K-1 World Grand Prix 2009 in Tokyo Final 16 Qualifying GP:


Dit is de fightcard van het evenement K-1 Final Fight (laatste gevecht van Cro Cop) op 10 maart:

Sahak Paparyan vs TBA
Miran Fabjan vs Ivan Posavec
Stefan Jelić vs Michael Duut
Agron Preteni vs Guy Pacome Assi
Mladen Kujundžić vs Marin Došen
Dževad Poturak vs Ismael Londt
Mladen Brestovac vs Mourad Bouzidi
Daniel Ghiţă vs Sergej Laschenko
Igor Jurković vs Freddy Kemayo
Mirko “Cro Cop” Filipović vs Ray “Sugarfoot” Sefo

Zodra we weten of er een livestream van het gala zal zijn zullen we dat uiteraard melden.

woensdag 25 januari 2012

Ludwig IX

Vanavond (woensdag 25 januari) om 20.30 is in Groningen de aftrap van de Gedichtendag: de presentatie van alweer de negende bundel van De Dichtclub, in café Marleen, Kleine Pelsterstraat 7.
Aantrekkelijk: twaalf dichters treden op, de toegang is gratis. Alle in de bundel opgenomen poëten zullen werk voordragen. En vervolgens – helemaal voor niets! – de bundel signeren.
Alvast een tipje van de sluier; de inhoudsopgave van Ludwig IX:

André Degen
De man van Bunga Bunga
Feestganger
Laatste woorden
Onthouding

Iris Engelsman
Lissabon
Stil
Poolvlinder
Echt

Jan Glas
De hotelmanager heeft mij verlaten
Nieuwe horizonten
Onze slaapkamer
Toch nog onverwacht

Karel ten Haaf
overspel
Madurodam
Cross-over
[readymade]

Erik Harteveld
ematching.nl
anastasia.com

Hubert Klaver
Het station (1)
Het Station (2)

Sacha Landkroon
De Duinen
Dag
Pasen
Soldaat

Renée Luth
Groei
Daguerro
Door glas

Sjoerd-Jeroen Moenandar
Vahdettin
Stockholm ’79
Istanbul, herfst 2010
Plato’s gelijk

Joost Oomen
Lieve Hand
Plaats delict
Ezra

Coen Peppelenbos
Spuit uit
Mei
Geo Geordend
Emotie

Robert Prijs
Powerbraakje no. 115 (versie E. van D.): Verliefde mensen kijken geen nieuws
Kanker
‘De Toekomst vs. Koning Alcohol’ of: ‘Studeren met meneer Refusal’
Het afscheid van de Koning

maandag 16 januari 2012

Prozadebuut van Daniël Dee



Vrouwen en ik eerst is een verhalenbundel over wereldvreemde mannen die niks willen en niet weten hoe mee te draaien in de maatschappij. Er gebeurt ogenschijnlijk niets in de verhalen, slechts onaangepaste wansmaak voert de boventoon.

De aanbiedingsfolder van Uitgeverij Passage vervolgt:
Daniël Dee (1975) is een dichter met vier veelgeprezen bundels op zijn naam. Daarnaast is hij bloemlezer van onder meer Kutgedichten, Klotengedichten en Meesterwerk. Samen met Karel ten Haaf schreef hij de uitbundige wegwijzer in de vechtsport onder de titel K-1, van de schoonheid en de kracht.
Nu wordt hij ook prozaïst. Zijn verhalenbundel Vrouwen en ik eerst verschijnt in het begin van het nieuwe kalenderjaar. Schrijnende verhalen uit de zelfkant van het leven, vol rake observaties zoals we die ook al uit de gedichten van Dee kennen.

ISBN 97890 5452 243 0 - NUR 303
160 pagina’s, ingenaaid
12,5 x 20 cm
Prijs 16,90
Vormgeving: Jelmar Geertsma

Alvast bestellen? Klik hier.