De tekst is klaar

Eindelijk: ons K-1-boek is naar de vormgever. Het viel nog niet mee om om de laatste puntjes op de i te zetten: de commentaren van onze eerste lezers liepen nogal uiteen. Waar de één vond dat hoofdstuk zus stilistisch wat zwakker was, complimenteerde de ander ons met datzelfde hoofdstuk omdat het las als een trein. Waar weer een ander de spreektaal in de interviews soms wat storend vond, gaf nog een ander te kennen dat de spreektaal het boek extra sjeu gaf. En waar nog weer iemand anders onze belevenissen wat minder interessant vond, daar vond nog weer een ander dat de avonturen van de schrijvers het geheel juist extra spanning meegaven.
Zie die commentaren dan maar eens te verwerken in de tekst. Maar het is gelukt.
Hier een zeer korte voorpublicatie, om het ontstaan van bijgaande prachtfoto (in het boek helaas in zwart-wit) van ons met Remy Bonjasky te verklaren. Let ook even op de rode oogjes van dichter Dee, die hem, in combinatie met zijn inmiddels weer afgeschoren baard, een nogal dommig diabolisch uiterlijk geven.

We vragen of we een foto van ons drieën mogen maken; een fanfoto voor in ons boek. ‘Natuurlijk.’ Het is de eerste keer dat Daniël de zelfontspanner van zijn digitale camera moet gebruiken. Tot twee keer toe lukt het niet. De derde keer lijkt het weer mis te gaan, maar op het moment dat Daniël zich opnieuw naar het toestel wil begeven wordt de foto toch geschoten. Met fraai resultaat.