Project

Naar een tentoonstelling van Hester Scheurwater gaan.
Mij laten fotograferen terwijl ik haar werk bekijk.
Die foto’s tentoonstellen onder de titel ‘Karel Scheurwatcher’.

Literaire Trotski Quiz (63)

De vorige opgave (uit juni! schande zij over ons voor het laten versloffen van dit erg aardige spel) bleek moeilijk. Als verwacht. Dit is het juiste antwoord: Johan Vandenbroucke – ‘Verliefd op de revolutie’. In: Verzonnen vrouwen. Verhalen (Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam-Antwerpen 1998), p. 48.

Goed, nu een wat eenvoudiger aflevering van deze prachtquiz.
Dit zijn de vragen:
1. door wie werd onderstaand gedichtje geschreven; en
2. uit welk oorspronkelijk Nederlandstalig werk zijn de geciteerde verzen afkomstig?

Kaart

Felicitaties aan onze kok
die een eervolle vermelding
een zgn. rode ster kreeg
bij de strijd om
de keukeninnovatieprijs voor
zijn revolutionaire gerecht
de trotsquiche

Naar de drukker

Joepie! Van de straat is naar de drukker. Hierboven, als teasertje, het omslagontwerp (mét flappen).
Over de presentatie van deze uitgave van Uitgeverij Passage binnenkort meer.
En hieronder, tipje van de sluier, een beetje binnenwerk: de inhoudsopgave op p. [224]:

Daniel Ghita buitenspel gezet?

Het is momenteel nogal een zooitje in de kickbokswereld: twee grote organisaties claimen allebei dat hun toernooi het enige echte toernooi is dat de enige echte wereldkampioen oplevert.

Ten eerste is er K-1, die tot twee jaar geleden de onbetwiste wereldkampioen in de staande vechtsport leverde. Maar K-1 ging na lang modderen failliet, werd vervolgens overgenomen, waarna wat managers een 'doorstart' noemen volgde – in eerste instantie met hulp van It's showtime.

Terwijl het slecht ging met K-1, werd Glory opgericht – een organisatie die het door K-1 achtergelaten gat wilde vullen (in 2011 was er geen K-1 World Grand Prix, zoals het wereldkampioenschap officieel heette). Na enig gehannes nam Glory de grote concurrent It's showtime over, waardoor K-1 nogal verweesd achterbleef: de vechters van Golden Glory én die van It's showtime komen uit voor Glory.

Echter: enkele It's showtime-vechters hadden al een contract getekend met K-1, om dit jaar mee te doen aan hun wereldkampioenschap. Onder deze vechters It's showtime wereldkampioen zwaargewicht Daniel Ghita, onze favoriet van de nieuwe generatie. Groot was dan ook onze verbazing toen we van de week op de K-1 site lazen, dat Ghita niet deelneemt aan de Final Sixteen, die op 14 oktober in Tokio wordt gehouden (gevolgd door de Final Eight op 26 december in New York). Dit zijn de acht Final Sixteen matches die bekend werden gemaakt:

Raul Catinas (Roemenië) vs. Ben Edwards (Australië)

Makoto Uehara (Japan) vs. Hiromi Amada (Japan)

Xavier Vigney (USA) vs. Zabit Samedov (Azerbeidzjan)

Hesdy Gerges (Egypte) vs. Sergii Laschenko (Oekraïne)

Singh Jaideep (India) vs. Ismael Londt (Suriname)

Jarrell Miller (USA) vs. Arnold Oborotov (Litouwen)

Paul Slowinski (Polen) vs. Catalin Morosanu (Roemenië)

Mirko Flipovic (Kroatië) vs. Randy Blake (USA)

Voor de Final Sixteen van Glory, die op 2 december in Tokio wordt gehouden (en die meteen een winnaar oplevert: het toernooi wordt op één avond afgewerkt), zijn nu dertien deelnemers bekend: Semmy Schilt, Peter Aerts, Remy Bonjasky, Jerome LeBanner, Errol Zimmerman, Gökhan Saki, Sergei Kharitonov, Filip Verlinden, Ismael Londt, Anderson “Braddock” Silva, Brice Guidon, Jamal Ben-Saddik en Igor Jurkovic.

Merkwaardig: Ismael Londt zowel bij K-1 als bij Glory – dat kan niet kloppen. Maar het merkwaardigst is toch: ook hier geen Daniel Ghita. Hoe zit dat, neemt de op de wereldranglijst van het gezaghebbende Liver Kick als tweede geplaatste Ghita aan geen van beide toernooien deel? We vroegen Anil Dubar, de trainer van Ghita, waarom de Roemeen niet staat aangekondigd bij de Final Sixteen van K-1.

Anil: 'Ik ben net zo verrast als de rest van de wereld. Ik moest het vernemen van onze manager Remon Daalder en ik viel zowat van mijn stoel. Remon Daalder is nu zwaar aan het onderhandelen met de K-1 en ik wacht het rustig af, we hebben een contract en ik vertrouw erop dat het goed afloopt met ons K-1 avontuur.'

Laten we hopen – zowel voor de vechter als voor alle kickboksfans op de wereld – dat Daniel Ghita niet het slachtoffer wordt van geruzie tussen twee organisaties. 

(wordt ongetwijfeld vervolgd)

Fenomenen

Nog nooit eerder verscheen er zo'n onbegrijpelijk stuk in een krant. Hulde!

[Gebruiksaanwijzing: klik op het plaatje voor een vergroting, sla die vergroting vervolgens op op de computer, en lezen maar.]

Welkom 2, Broeder Hans

[voor Welkom 1 klik hier]

Dank je wel Stefan, ik ben verbluft, dit had ik werkelijk niet verwacht.

Ik snap nu ook opeens waarom je gisteren zo verrast keek toen ik moest lachen na je vraag aan wie het eerste exemplaar zou worden uitgereikt. Je dacht natuurlijk even dat ik je doorhad, maar dat was echt niet zo. Stefan wat ben je toch een rakker, niemand is er schavuiter dan jij.

Lieve mensen, zoals Stefan al zei in zijn dankwoord, en zoals u zelf met eigen ogen hebt kunnen zien, weten wij Toffe Gasten elkaar ook na vijftien jaar nog steeds te verrassen. Op een positieve manier ook nog. En dat terwijl we elkaar toch door en door kennen en echte vrinden zijn.

Het is dan ook met tranen van ontroering in de ogen [haalt duim langs ogen], dat ik dit eerste exemplaar in ontvangst neem. En wat ziet hij er mooi uit, onze Broeder Hans. [beetje bladeren] Prachtig! En kijk, met een gratis dvd met de film ook nog!

Maar Broeder Hans is niet alleen van buiten mooi, zijn innerlijk sprankelt van pracht en speelse geest.

Dit boek bevat vele hoogtepunten uit ons oeuvre, hoogtepunten die Stefan en ik in de loop der jaren samen bereikten, zowel op het toneel als in de beslotenheid van ons schrijfkantoor. Want niet alles wat wij samen doen brengen we op het toneel.

En wel hierom, lieve mensen. Wij zijn natuurlijk inmiddels door de wol geverfd waar het gaat om het verzorgen van Toffe voordracht voor publiek. Zo weten wij dat er grapjes zijn die alleen op papier overeind blijven, die je niet moet voorlezen of uitspreken. Ik zal u een voorbeeld geven: een dyslectische alcoholicus die geen Johnny Walker bestelt maar een Jolly Wanker.

Dat kun je niet op het toneel doen, dat slaat nergens op. En dat zullen wij dan ook nooit doen. Die grapjes moet je lezen, die zijn uitsluitend geschikt voor in een boek. Al moet ik zeggen dat het grapje over de dyslectische alcoholicus de toets van onze strenge kritiek niet heeft kunnen doorstaan – moet je nagaan, lieve mensen, lieve, lieve, lieve mensen: als zo’n ijzersterke mop al niet goed genoeg is, hoe goed moet het boek dan wel niet zijn!

Wat ik wel een beetje jammer vind, dat kan ik hier in de beslotenheid van deze zaal wel even zeggen, is dat Stefan in zijn speech meende te moeten opmerken dat ik niet zijn type ben. Nou, dat is wederzijds! Ik vind het nog steeds zonde dat de auteursfoto achterop dit prachtige boek – ik kan er nog steeds niet over uit dat uitgerekend ik dit eerste exemplaar in ontvangst mocht nemen, lieve Stefan, lieve, lieve Stefan dank je wel! – maar ja, wat ik zeggen wou: ik vind het nog steeds zonde, Stefan, dat jij voor de auteursfoto niet even een net pak hebt aangetrokken, was dat nou zo’n moeite geweest?

Ja, lieve mensen, wij katten dan weleens op elkaar, maar dat neemt niet weg dat we echt een duo zijn. Niet voor niks spreek ik al de hele tijd in meervoudsvorm. Vijftien jaar lang al echte vrienden, ondanks de verschillen – of misschien juist wel dankzij. Het is omdat we zo verschillend zijn dat we elkaar nog steeds weten te verrassen. Want over één ding zijn we het altijd eens: kwaliteit is kwaliteit en Die Toffe Gasten zijn kwaliteit. En verrassend goed. Stefan, nogmaals bedankt voor dit eerste exemplaar. Bedankt voor deze eer, ik ben ontroerd, ik weet even niet wat ik moet zeggen.

[omhelst Stefan]

Telefonie

Wat zegt u? Of ik Engels spreek? Yes.

Welkom Broeder Hans

Afgelopen vrijdag was het dan eindelijk zover: Broeder Hans werd voorgesteld aan het in groten getale toegestroomde publiek.
Broeder Hans?
Ja, u weet wel, het nieuwe boek van Die Toffe Gasten.
Voorafgaand aan de presentatie werd de door Koen de Koning gemaakte documentaire Super en Geweldig vertoond, over vijftien jaar Die Toffe Gasten. Een documentaire die overigens op dvd gratis met het boek Broeder Hans wordt meegeleverd, en dat voor slechts € 17,50 - waar doen ze het van bij Uitgeverij kleine Uil; gauw bestellen maar, voor ze zich bedenken.
Wegens wat we maar zullen noemen technisch feilen, liep de wereldpremière van genoemde rolprent (Super en Geweldig dus) zo’n drie kwartier uit, waardoor de presentatie van Broeder Hans enigszins moest worden afgeraffeld. Maar gelukkig was er nog wel tijd genoeg om het eerste exemplaar te overhandigen. Toffe Gast Karel overhandigde een totaal verblufte Toffe Gast Stefan het eerste exemplaar, waarop Toffe Gast Stefan een speech uit de zak van zijn stofjas trok en spontaan de volgende woorden sprak:

Dankjewel, Karel, wat een complete verrassing!

Nu begrijp ik waarom je gisteren zo moest lachen toen ik je vroeg aan wie het eerste exemplaar zou worden uitgereikt. Dit had ik echt niet zien aankomen, hoewel ik je al zo lang ken. Wat dat betreft verras je me nog elke keer, Toffe Gast van me.

(stompje op de schouder)

Ja lieve mensen, hier ziet u twee heren in de bloei van hun leven die elkaar nog iedere dag weten te verrassen. Dat is de sleutel van ons succes, de reden dat we al zolang bij elkaar zijn. En eerlijk, ik heb wel eens gedacht: wat was er  gebeurd als Karel een vrouw zou zijn geweest?

Dan had ik vast met iemand anders samengewerkt, of alleen, en had ik Karola nooit gekend. Want niets ten nadele van je, vriend, maar je bent niet exact mijn droomvrouw.

Ik moet je zeggen: ik ben heel blij met dit eerste exemplaar van Broeder Hans. Het is volgens mij niet alleen een geweldig tof boek, maar ook het zoveelste hoogtepunt uit ons rijke leven, zoals wij allen net hebben kunnen zien in Super en Geweldig.

Maar dit boek is zoveel meer dan alleen een hoogtepunt. Het is het resultaat van een zoektocht van twee mannen die terugkijken op een belangrijk deel van hun leven en zich uiteindelijk terecht afvragen: waarom is dat boek zo dun geworden?

Het antwoord lieve mensen ligt besloten in de kennis die wij de afgelopen vijftien jaar samen hebben verworven. Het gaat niet om de dikte, maar om de kracht die erin zit.

Met andere woorden: als alleen het allerbeste goed genoeg is voor ons, waarom zouden wij dan onze vrienden, onze lezers, u, lieve dames en heren, vervelen met grappen die nauwelijks het niveau van onze collega-schrijvers overstijgen?

Want dat kan ik u gerust zeggen, lieve lieve lieve lieve lieve, u, wij hebben de wereld van poëzie, cabaret, proza en theater niet leren kennen als het walhalla van lachebekjes en fuifnummers. Het is een zure entourage, met veel roddel en kift, en daarom zijn wij altijd zo ontzettend welkom. Wij zijn de spreekwoordelijke kers, maar dan in de azijn.

Had ik u al gezegd dat ik het kort zou houden?

Nee?
Oké, dan ga ik nog even door.

Veel mensen vinden dat je moet stoppen op je hoogtepunt. Dat hebben wij nooit begrepen.

Liever komen wij weer op adem om ons op te maken voor het volgende hoogtepunt. Zo gaat het in het echte leven immers ook!

Daarom, lieve mensen, moet u niet denken dat u van ons af bent. Net zo goed als dit geen comeback is, is dit ook geen farewell tour. Het tof zijn zit ons in het bloed, wij gaan door, tot er nog maar tien mensen in de zaal zitten. (kijk rond, armgebaar) Wat dat betreft hebben we nog een lange weg te gaan.

Ik dank u dus voor uw jarenlange support, liefde en gevoel voor humor. Vanaf het podium een warm applaus voor u. Wij zullen u nooit vergeten.

U merkt, ik spreek de hele tijd in de meervoudsvorm. Wij zijn twee. En daarom vind ik het een heel lieve geste van Karel dat ik het eerste exemplaar heb mogen ontvangen, maar ik vind dat hij er niet zo veel recht op heeft als ik. Dus bij deze, vriend:

het eerste exemplaar van Broeder Hans, voor jou!

(wordt vervolgd)

De zwijgende bokser

Prachtige documentaire van Dré Didderiëns over Juliano Westhiner. Je moet er wel even voor gaan zitten - hij duurt anderhalf uur - maar het is de tijd zeker waard.

Voor Harry

 

Zaterdagmiddag in café Marleen, bij de drukbezochte presentatie van het derde nummer van literair vlugschrift Avier, waar werd opgetreden door Atze van Wieren, Daniël Dee, Bennie Spekken, Rossella Bargiacchi & Ellen Vedder, Laura Mijnders, Karel ten Haaf, Peter de Groot, Rense Sinkgraven, Jelou, Stien van der Wal en Kate Schlingemann – voordrachten die vakkundig aan elkaar werden gepraat door Jan Holtman –, las Kortsluiting-Groningen een gedicht voor dat hem de volgende SMS opleverde: Het is heerlijk om trots te zijn dat iemand MIJN kameraad is op het moment dat hij een hoop vunzigheid staat uit te storten! luv joe! Het berichtje was afkomstig van Harry, en het is dan ook speciaal voor hem dat hier het betreffende gedicht wordt geplaatst (vergezeld van een passende illustratie, een decente en toch naaktfoto van een verrukkelijk vrouwenlijf van ik schat ongeveer mijn leeftijd; zowel tekst als begeleidend, enigszins voyeuristisch beeldgedicht – een van het net geplukte readymade – zullen worden opgenomen in het komend najaar verschijnende Van de straat):

de avond valt

dat ik de veertig inmiddels al weer lang gepasseerd ben
merk ik weliswaar een beetje aan een stijver wordende rug
even gebukt staan en de zeurende stramheid slaat toe
maar toch voornamelijk aan het taalgebruik
van webmasters of hoe noem je die jongelui

wanneer ik in een verloren uurtje op internet
ten behoeve van deze bundel
een beeldgedicht
een afbeelding van een
niet al te preutse
juffrouw van mijn leeftijd zoek
dien ik af te gaan op teksten als
oma speelt met haar zelf
rijpe vrouw in alle gaten
likken aan oma zijn tieten
met je kut in de vut
oma waar is uw slip
ouwe koei neuken
geile oma’s knorren bij de lekkerste oma sex
laat je ouwe tiete zien
of een warme hap voor oma

en anders dan men wellicht zou verwachten
van een man van mijn poëticale leeftijd
krijg ik van dergelijke teksten geen stijve

al moet ik toegeven dat bij
lekker iedere dag taart
een lichte beweging merkbaar is

Hij komt!

Uit de najaarsaanbieding van Uitgeverij Passage:

Na het samenstellen van Zieteratuur – een bloemlezing concrete en visuele poëzie uit Nederland en Vlaanderen – en het bezorgen en uitleiden van de experimentele novelle Sleutels van C.B. Vaandrager, komt Karel ten Haaf nu met eigen werk waarin hij de grenzen van de verschillende literaire genres op- en onderzoekt: is wat hij schrijft een gedicht of een eenakter, een prozagedicht, een zkv, een dagboeknotitie of een readymade? Is het een roman of poëzie? Concreet gedicht, (porno)filmscenario of flauwe grap? Een notenapparaat of een essaybundel? Een politiek geëngageerde novelle of sciencefiction? Visuele poëzie of een illustratie? In Van de straat, dat niet voor niets de ondertitel ‘prozie/poëza’ meekreeg, daagt de schrijver op iedere bladzij de lezer uit om een standpunt in te nemen. En toch is het vlot leesbare en vermakelijke lectuur.

Ezra de Haan op Literatuurplein over de vuistdikke dichtbundel meisjespijn (Uitgeverij Passage, 2007):

Dit is geen doorsnee poëzie. Karel ten Haaf kijkt wat je nog meer met taal kunt doen. Waar de grenzen liggen. Of er grenzen zijn. Vaak is humor daarbij een wapen. Voor je het weet, maak je de fout te denken dat het daarom gaat. Maar net als bij C.B. Vaandrager gaat het om meer. Laten we het voor het gemak experimenteren noemen. En ook terug naar de basis. […]
Hij blijkt een goede lezer en dichter. Hij brengt je met twee woorden tot lachen (Pleonasme Christendom) of buigt sportcommentaar om tot een readymade. Meteen ben je weer ooggetuige van de bokswedstrijd tussen Marvin Hagler en Thomas Hearns in 1985. Karel ten Haaf toont ons een vorm van literatuur die zeldzaam geworden is. Daarmee is hij een dichter om te koesteren. Low culture verbouwen tot Literatuur is niet iedereen gegeven.

ISBN 97890 5452 263 8 - NUR diversen (te veel om op te noemen)
224 pagina's, ingenaaid
12,5 x 20 cm
prijs: € 18,90
verschijnt: november 2012
vormgeving: Jelmar Geertsma

Kop eraf

Vandaag zijn we echt begonnen aan de biografie van Peter Aerts: het eerste interview met de drievoudig wereldkampioen K-1 vond plaats in de achtertuin van the Dutch Lumberjack.

Literaire Trotski Quiz (62)

[illustratie: etchasketchist]

De oplossing van de vorige keer, deze opgave dus, is: Adriaan Bontebal – ‘Weer een vrijdags kliekje’. Op: http://www.bloggen.be/adriaanbontebal/, 10 februari 2012 [zijn laatste blogbericht voor zijn overlijden op 11 februari].
Goed gedaan René.
De nieuwe opgaaf, een moeilijke denken we ter redactie, met de bekende vragen:
1. welke schrijver vertrouwde onderstaande passage toe aan het papier; en
2. uit welk oorspronkelijk Nederlandstalig werk zijn de overgetypte zinnen afkomstig?
 
Wat ons bij elkaar bracht, was tegendraadsheid, ambitie, idealisme, altruïsme zelfs, en achteloze overmoed. We waren tegen de massa, maar vóór de revolutie. We wilden alles en liefst meteen. Luiheid en verantwoordelijkheid, gelijkheid en uitzonderlijkheid.
En we hielden van popmuziek. Met dezelfde potsierlijke vurigheid als waarmee we over Mao of Pol Pot spraken, redetwistten we over de Talking Heads of Dylan. En altijd, onuitgesproken, was er de verzuchting: wanneer worden we nu bekend? Want door óns zou het veranderen – dat de mensheid dat nog niet doorhad, pleitte niet voor de mensheid.
 
Ik verloochen ze niet, de jongens en meisjes die we waren. Ik wil niet beweren dat we toen links waren maar ouder en wijzer werden. Nee, ik leerde toen meer dan op school. Soms moet ik nu wel grimlachen om onze onbezonnenheid, maar vaker verlang ik terug naar de gretigheid van toen we nog gelukkig naïef waren, niet al te bezwaard met kennis en wroeging.
We hadden het over revolutie en dachten daarbij niet aan volgende week – dat deden de trotskisten, schimpten we. Wij dachten aan tien, vijftien, misschien twintig jaar. Het socialisme leek ons even veraf, en onafwendbaar, als dertig worden bijvoorbeeld. We waren romantici, maar wetenschappelijke dan, met de revolutie als gedroomde geliefde.

Gratis Livestream K-1 Rising (start vanavond 20.00 uur)

Gisteravond was er de Final 16 tot 70 kilo van Glory; vanavond is de Final 16 tot 70 kilo van K-1. Twee concurrenten die ervoor zorgen dat niet alle topvechters elkaar kunnen treffen in de ring om uit te maken wie echt de beste staande vechtsporter ter wereld is.
Wij, fans van de zwaargewichtklasse, balen ervan dat bijvoorbeeld Schilt, Saki, Aerts en Zimmerman (Glory) vooralsnog niet zullen vechten tegen Hari, Ghita en Spong (K-1). Niet goed voor de sport, maar gelukkig ook slecht voor de portemonnees van de heren promotoren – en wellicht dat dit laatste argument alsnog de doorslag zal geven om één gezamenlijk toernooi te organiseren. We blijven hopen.

Hoe het ook zij: gisteren bij Glory een zwaargewicht Superfight: Gökhan Saki vs. Carter Williams; en een gevecht om de net ingestelde wereldtitel zwaargewicht van Glory: Sem Schilt vs. Errol Zimmerman. Insluiten kan niet, vandaar de linkjes.

Ook niet insluiten kunnen we de gratis livestream van het K-1 gala van vanavond (de beeldkwaliteit laat waarschijnlijk te wensen over, vandaar dat het gratis is). Aanvang 20.00 uur.

Dit zijn de partijen die live te zien zullen zijn:

K-1 World Max Final Sixteen (tot 70 kg.):
#01 : Andy Ristie (Suriname) vs. Gago Drago (Armenië)
#02 : Chain Superpro Samui (Thailand) vs. Chris Ngimbi (Kongo)
#03 : Chahid Oulad El Hadj (Marokko) vs. Mike Zambidis (Griekenland)
#04 : Xu Yan (China) vs. Yasuhiro Kido (Japan)
#05 : Reece McAllister (Groot Brittannië) vs. Yuji Nashiro (Japan)
#06 : Harut Grigorian (België) vs. Murthel Groenhart (Nederland)
#07 : Abraham Roqueni (Spanje) vs. Andy Souwer (Nederland)
#08 : Su Hwan Lee (Zuid-Korea) vs. Artur Kyshenko (Oekraïne)

Superfights (zwaargewicht):
#01 : Sergii Lashchenko (Oekraïne) vs. Rico Verhoeven (Nederland)
#02 : Wendell Roche (Curaçao) vs. Daniel Ghita (Roemenië)
#03 : Loren Javier Jorge (Spanje) vs. Mirko “Crocop” (Kroatië)
#04 : Anderson “Braddock” Silva (Brazilië) vs. Badr Hari (Marokko)

Op de werkvloer

‘Ik zal u langzaam doorverbinden, zodat u tijd heeft om uw mond leeg te eten.’

Wij kijken Playboy voor de interviews

Zie in het begin van dit filmpje - en op bijgaande foto (still) - waarom het hoofd van Aerts niet van de romp gescheiden wordt als hij een highkick incasseert.
Alex Boogers interviewde Peter Aerts voor Playboy. Nu in de winkel.

Groningen Dichtstad

Stefan Nieuwenhuis [foto: Jan Glas]
De Groninger stadsdichter Stefan Nieuwenhuis is onvermoeibaar in zijn pogingen de in Stad woonachtige dichters onder de aandacht van de bevolking te brengen. Zo regelde hij dat er gedichten door de hele stad komen te hangen, op de de geplande halteplaatsen van het beoogde tramtracé; en bracht hij dichters, grafici en margedrukkers bijelkaar voor een bibliofiel poëzieproject rond Bommen Berend. Daarbovenop bedacht en realiseerde hij de site dichtstadgroningen.nl, een overzichtelijke site waarop stad-Groninger dichters zichzelf voorstellen aan de bevolking én aan programmeurs. Het is de bedoeling dat deze afgelopen vrijdag ten doop gehouden site voortdurend wordt aangepast aan de actualiteit: ontbreekt er een dichter, laat het de beheerders van de site weten en de omissie wordt verholpen; verhuist er een dichter naar of uit Groningen, dan wordt hij of zij toegevoegd dan wel verwijderd; debuteert er een dichter, dan wordt er een pagina bijgemaakt. Het is prijzenswaardig dat Nieuwenhuis zo enthousiast bezig blijft als ambassadeur van de dichters in Stad, want zoals ook alweer gebleken is uit sommige reacties op de lancering van dichtstadgroningen.nl is er tegenwoordig sprake van een enorme kinnesinne in de dichtscene. Wie niet beter weet krijgt de indruk dat alle noordelijke dichters kleinzielige zure mannetjes zijn die zichzelf als middelpunt van het universum beschouwen en daarom menen elk initiatief van iemand anders de grond in te moeten boren. Maar gelukkig betreft het slechts een enkeling die liever om zich heen trapt dan opbouwende kritiek te leveren. Ik ben blij dat we het hier in Stad niet van die sneue navelstaarderige types moeten hebben, maar dat onze stadsdichter een naar buiten gerichte blik heeft en actief de poëzie promoot onder de bevolking. Want daarvoor is hij aangesteld: stadsdichter Stefan Nieuwenhuis is een ambassadeur, geen veldheer.

Levensverhaal van ‘the Lumberjack’ in boekvorm

Afgelopen woensdag hebben we gesproken met vechtsportlegende Peter Aerts en zijn vrouw Esther. Een gezellig en vooral ook vruchtbaar gesprek: met grote trots melden we met Peter Aerts overeengekomen zijn dat wij – Daniël Dee en Karel ten Haaf – zijn biografie gaan schrijven.
De drievoudig wereldkampioen K-1 is in Japan net zo beroemd als Johan Cruijff in Nederland. Bovendien is Peter Aerts daar enorm geliefd en populair. We hebben daarom afgesproken dat de biografie niet alleen in Nederland maar ook in Japan zal moeten verschijnen.
Peter en Esther Aerts vinden het belangrijk dat het een rijk geïllustreerd boek wordt; logisch, want vechtsport is natuurlijk bij uitstek een kijksport. De bedoeling is dan ook dat het een groot formaat boek wordt (zeg maar ongeveer A4) in full colour. Een koffietafelboek over leven en werk van één van Nederlands grootste sportmensen ooit.

Dapper zijn omdat het goed is

Ieder jaar organiseert het Sneevliet Herdenkingscomité op of omstreeks 13 april een herdenkingsbijeenkomst bij het monument op het terrein van het crematorium ‘Velsen’ te Driehuis/Westerveld (gemeente Velsen) om de herinnering levend te houden aan de gevallen revolutionair-socialisten en hun strijd voor socialisme en vrijheid. Bij die herdenking gaat het welbewust ook om de strijd tegen fascisme, rassenwaan en oorlog die - helaas - nog steeds actueel blijft. Dit jaar vindt de herdenking plaats op zondag 15 april.

Gisteren, 13 april, was het 70 jaar geleden dat de moord op de leden van het Marx-Lenin-Luxemburg Front bij het kamp Amersfoort plaatsvond. Daarom wil het organiserend comité juist aan deze herdenking meer aandacht schenken. Na de gebruikelijke herdenking bij het monument op Westerveld (om 11.30 uur) treedt 's middags in gebouw De Dwarsligger in IJmuiden het muzikaal-poëtische trio Trias Poëtica op, het enige trio ter wereld dat uit vier personen bestaat. Dat zijn: Jan Bontje, Carlos Bréton Ferrer, Frans Lodewijk en Marcus Mulder. Het trio gaat, zoals het zelf zegt, 'zijn eigen weg' en past in geen enkel hokje. De groep is geëngageerd, maar onafhankelijk en aan geen enkele partij gebonden.

Let op: Door werkzaamheden aan het spoor rijden er op zondag 15 april bussen tussen Haarlem en Driehuis. Wie om 10.12 uur vertrekt van Haarlem-station arriveert om 10.33 uur in Driehuis; die van 10.27 u. arriveert rond 10.48 u.; die van 10.42 u. arriveert rond 11.03.

Over het waarom van deze herdenking schrijft de revolutionair-socialistische auteur Maurice Ferares:

Het was gisteren - 13 april 2012- zeventig jaar geleden dat Henk Sneevliet, Willem Dolleman, Ab Menist, Cor Gerritsen, Jan Schriever, Jan Koeslag, Jan Edel en Rein Witteveen door een Duits vuurpeleton werden doodgeschoten. De eerste zeven waren leiders van het illegale Marx-Lenin-Luxemburg Front, Witteveen was de drukker van het blad Spartacus, dat door hen werd uitgegeven.
[Op 16 oktober 1942 werden MLL Fronters Aaldert IJmkers en Johan Roebers door de nazi’s vermoord – ook zij worden morgen herdacht. – KtH]
Wij herdenken deze moedige revolutionaire socialisten, die tijdens de Duitse bezetting de idealen van het anti-fascisme bleven hooghouden en hun leven gaven voor de bevrijding van de onderdrukten in de wereld. Zij waren ook degenen die in hun blad als eersten hadden opgeroepen tot algemene staking tegen de antisemitische maatregelen van de Duitse bezetters.
Zonder aan de verdiensten van de kameraden van Sneevliet iets af te doen, willen we niet onvermeld laten dat Henk Sneevliet, onbetwist de grootste Nederlandse socialistische revolutionair moet worden genoemd. Hij was een van de oprichters van de Chinese Communistische Partij in 1921, mede initiatiefnemer van de oprichting van de Indische Sociaal-Democratische Vereniging (ISDV) in mei 1914 – voorloper van de Partai Kommunis Indonesia (PKI) in voormalig Nederlands Indië. Vanwege zijn revolutionaire standpunt (Indonesië los van Holland!) werd hij uit Nederlands Indië verbannen en werd hij vertegenwoordiger voor de Communistische Internationale in Azië op voordracht van Lenin. Terug in Nederland zat hij enige tijd in de Tweede Kamer als afgevaardigde van de Revolutionair Socialistische Arbeiders Partij. Hij werd gekozen bij de verkiezingen in 1933 terwijl hij in de gevangenis zat voor zijn oproep tot steun aan de muitende matrozen op het Nederlandse oorlogsschip De Zeven Provinciën.
In de laatste brieven aan zijn naasten vanuit de gevangenis in april 1942 schreef hij altijd geprobeerd te hebben om te leven naar de Indonesische zegswijze Berani Karena Benar – Dapper zijn omdat het goed is.

Maurice Ferares

Vaandrager - Sleutels (recensie 4)

Erik van den Berg vandaag in de Volkskrant:

Literaire Trotski Quiz (61)

Hoog tijd! De vorige quiz was op 23 december vorig jaar. Inzendingen: geen. Was de vraag zo eenvoudig dat het geen uitdaging was? Hoe dan ook, het juiste antwoord: Karel ten Haaf – Bokkenvla. Een pastorale (Uitgeverij Passage, Groningen 2004), pp. 57-58.
En dan nu de opgave van deze week. Google-aars (wat voor anus?) wordt verzocht niet deel te nemen: de tekst staat on line.
Dit is de vraag:
* Welke schrijver/dichter schreef onderstaande passage?
(Niet gesteld ditmaal: de gebruikelijke vraag numero 2. aan welk oorspronkelijk Nederlandstalige publicatie werden de nu volgende alinea’s ontleend? De regels werden overgenomen van het blog van de betreffende auteur.)

Natuurlijk, ik had het op mijn vingers kunnen natellen. Op alle tien, heen en terug: de media zullen nog dagenlang nahypen over de Tocht die niet doorging. Over naar Kees van Dam aan de Bonkevaart, of Lidwien Gevers, het journalistieke krullenmeisje, de opvolgster van Paulien Broekema, met straatinterviews: ‘Klote hè?’ ‘Wat ging er door u heen?’ Krant of tv, aan beide zijden van en in het midden: het medium doet er niet toe, als de ‘journalist’ maar hapklare brokken weet op te kotsen.
Terwijl er zoveel leuk nieuws is. Zoals de desintegratie van Groen Slinks, de partij die ooit is ontstaan uit een samenwerking van communisten, pacifisten en ander klein links grut. Nu onder leiding van Jolanda Sap. Sap, what’s in a name? Want SAP is ook de Socialistiese Arbeiderspartij, een vage verzameling van gestaalde Trotskisten. Leden van die linkse splinter schijnen zich tegenwoordig te roeren in de SP, ooit een verzameling van gestaalde maoïsten. Het is zo kleurrijk aan de linkerkant. Sap en de haren in de Tweede Kamer hadden op hun vingers kunnen natellen dat de founding fathers van Groen Slinks, zoals CPN-ers en PSP-ers, nog geen seconde een missie naar Kunduz in overweging zouden hebben genomen. Morgen houdt de club van Sap een partijcongres. Zou het live te zien zijn op Politiek24? Dan ga ik zeker even kijken; geen beter vermaak dan leedvermaak.
Dan nog vandaag in de Krant dat directeuren van Nederlandse ondernemingen nog steeds hun zakken vullen met opties en prestatieaandelen. Voorbeelden. Eric Meurice van ASML - je weet wel: van de chips - stak met die opties en aandelen in 2011 6,7 miljoen euri in zijn zak. Van Peter Voser van Shell wordt verwacht dat hij dit jaar mogelijk nog meer binnenkrijgt. Het is onbeschoft, zeker in een tijd dat ‘we allemaal de broekriem moeten aanhalen.’ Maar is het nieuws? We weten toch: er zijn nog graaiers als wij er niet meer zijn.

Vaandrager - Sleutels (recensie 3)

Ezra de Haan op Literatuurplein:

Vrouwen en ik eerst - recensie 9

Erik Meijers op 8Weekly:

Vrouwen en ik eerst - recensie 8

Tim Donker op de Recensent:

Daar is

daar is de orgelman
daar is de lente
daar is de koffie
daar is duif tien

daar zijn de appeltjes van oranje weer
daar zijn de meningen over verdeeld
daar zijn de boys
daar zijn de smurfen weer

daar is een stoomboot aangekomen
daar is een roos ontloken
daar is een 75-jarig huwelijk van
daar is een god die hoort

daar is geen woord frans bij
daar is gabbertje
daar is geen speld tussen te krijgen

daar zijn geen grenzen aan jezus macht
daar zijn geen grenzen
daar zijn geen woorden voor dat doet de deur dicht

daar is het beter
daar is het daglicht
daar is het voor bedoeld
daar is het water daar is de haven

daar is ie weer andre van duin

daar is kracht in het bloed van het lam
daar is kracht kracht wonderbare kracht

daar is loesje

daar is mijn vaderland
daar is mag in sy woord

daar is niet wijs uit te worden
daar is niks soos ware liefde

daar zijn onze jantjes
daar is plaats bij het kruis
daar is rene van de anwb
daar is swiebertje

daar is tie weer andre van duin

daar is uit ’s werelds duis’tre wolken
daar zijn vrienden voor
daar is willem met de waterpomptang

daar zijn woorden voor
daar zijn we weer
daar zijn woorden voor toon tellegen

daar zijn ze weer sinterklaas en zwarte piet
daar is ze weer
en daar gaat ze


Daniël Dee

Vaandrager - Sleutels (recensie 2)

Door Menno Schenke. Uitgesproken op vrijdag 16 maart in een afgeladen boekhandel v/h Van Gennep te Rotterdam tijdens de presentatie van de nieuwe Vaandrager. Menno Schenke, schrijver van de biografie Vaan. Het bewogen leven van C.B. Vaandrager (De Bezige Bij, Amsterdam 2005), is de man rechts van de lamp die in de camera blikt (niet de lamp blikt, maar de man).

Cor Vaandrager wordt beetje bij beetje van iedereen, terwijl hij als schrijver van proza niets van ons moest hebben. Geen concessies aan easy readers… hij heeft het meer dan eens gezegd en opgeschreven.

Er zijn goedwillende Rotterdammers, die met een stalen gezicht beweren dat op Zuid vele duizenden vierkante meters naar Cor Vaan zijn genoemd: Vaanweg en Vaanplein. Laten ze die wetenschap alsjeblieft blijven koesteren.
Over het vernoemen van Vaandrager maken we geen grappen. Er is in de wijk Lombardijen, tegen de grens van Rotterdam, de Homerusstraat. Homerus en Vaandrager hebben iets met elkaar, dat weten we, al was het maar omdat Cor op 1 juni 1964 bij zijn diploma gymnasium alfa een cijferlijstje krijgt met daarop een 10 voor zijn vertaling van Homerus. Overigens, ook Plato en Herodotus spraken hem aan: voor beide vertalingen uit het klassieke Grieks een 9.
Als je in de Homerusstraat een hoek omgaat, en ik heb het gistermorgen gedaan, kom je in de Primo Levihof. Even verder is de Dantestraat. Als je over ruim een jaar tegenover de Primo Levihof een straat inloopt, stap je het Cor Vaandragerveld op. Fris en groen, ook dan is de lente net begonnen.
Wat zegt u? Jawel, het Cor Vaandragerveld. De stad Rotterdam, waar Cor Vaandrager zich op z’n zachtst gezegd niet altijd helemaal happy heeft gevoeld, heeft in januari besloten in een nieuwbouwwijkje straten en openbaar groen te vernoemen naar Rotterdamse dichters die niet meer onder ons zijn. Zij maken, zo stelden burgemeester en wethouders vast, momenteel deel uit van het collectieve geheugen van deze stad.
Behalve het Vaandragerveld, dat een flinke oppervlakte beslaat, zijn daar straks ook het Theo Verhaarveld, de Chris van Abkoudehof en de Riekus Waskowskyhof. Cor weet zich daar, waar nu nog groene containers van aannemer Dura Vermeer staan, in het gezelschap van een stel oude bekenden en gelouterden als Homerus, Dante en Primo Levi. Dat zal hem deugd doen.

Dit bij wijze van inleiding op de feestelijke gebeurtenis waarvoor wij hier samen zijn: Sleutels, nieuw boek van Vaandrager. Tien jaar geleden was een zaal in Hotel New York het toneel voor de presentatie van een editie van het literaire tijdschrift Passionate, dat geheel aan Vaandrager was gewijd. C.B. Vaandrager herleeft in Hotel New York, stond er op de uitnodiging van Passionate.
Toen stonden we stil bij de tiende sterfdag van Cor. Zondag is Cor Vaandrager 20 jaar dood. Ook deze sterfdag krijgt een passend accent door het verschijnen van Sleutels, een novelle ooit onderdeel is geweest van het manuscript van Vaandragers vermaarde klassieker De Hef uit 1975. Dat concludeert bezorger Karel ten Haaf in zijn nawoord en ik kan hem niet tegenspreken.

Geen concessies aan easy readers, ik herhaal het maar eens bij wijze van waarschuwing aan iedereen die Sleutels gaat lezen. Er staan mooie zinnen in Sleutels, Vaandrageriaanse taalvondsten, zoals deze: ‘Lopers zijn alledeursvrienden met een rechthoekige baard.’

Wie, beginnend bij De avonturen, het proza van Cor Vaandrager gaat lezen, moet weten dat hij of zij een autobiografie leest, waarin weinig is verdicht of aangezet. De Reus van Rotterdam gaat over het leven van Cor, De Hef idem dito en dat geldt ook voor Sleutels. Misschien mag ik u een paar sleuteltjes aanreiken voor beter begrip. Ik kreeg ze weer van Hetty, Cors weduwe en de moeder van Isis.

Vaandrager stuurde Sleutels in augustus 1974 naar het literaire tijdschrift Maatstaf in de hoop op publicatie en dus enige publiciteit. Het begeleidende briefje is gedateerd 21 augustus 1974: de verjaardag van zijn moeder Jannie. Niets is toeval in het oeuvre van Vaandrager.

Het boek opent met een brief, cursief gezet, aan ene ‘beste Nabob’. Nabob is Rotterdammer Mike von Bibikov, overleden in 2004, reclametekstschrijver, provocateur, tien jaar geleden leider van het Amsterdamse splinterpartijtje de Reageringspartij en net als Cor Vaan liefhebber van geestverruimende middelen.

De introductie tot Sleutels noemde Vaan Status Presens. Die term leende hij van zijn medische status, die hij bij psychiater Hans van Epen had ingezien. Lezen wat de dokter over hem had opgeschreven en je dan afvragen wat die medische terminologie bedoelt te zeggen. Het is begin jaren 70, Vaandrager staat voor de mentaal zwartste periode van zijn leven.

In die introductie duikt opoe Slooter op. Dat is Cors oma, de moeder van zijn moeder Jannie. Hij spuwt gal jegens ‘de duistere brievenschrijver Bellaart’, die hij voor wijvendief, schemerige saboteur en schietbaanlaankater uitmaakt. Gerard Bellaart, van uitgeverij Cold Turkey Press in Rotterdam en uitgever van teksten van William Burroughs en Charles Bukowksi, twee Amerikaanse helden van Vaan, is duidelijk geen vriend. Zoals ook andere types uit de sien van toen een veeg uit Cors pan krijgen.

Vaandrager associeert dat het een lust is, rijmt vaak binnen een zin, lijkt teksten die hij eerder schreef, zoals Olé Coltrane, te hergebruiken, is teder over Hetty en Isis.
Pink Floyd komt voorbij, net als Soft Machine en Alice Cooper, Willem van Hanegem heet Ga na Hem, Faas Wilkes wordt Fazeke en een lied van Cream, Anyone for Tennis, figureert ineens plompverloren als Wie is er voor tennis? Natuurlijk duikt ook boezemvriend en vijand Hans Sleutelaar op: dat begint al in de titel Sleutels.
Misschien zit ik er naast, maar ook in deze novelle is Vaandrager lief voor zijn vrienden. Bohémien Frans Vogel speelt zijn rol en Vaan is mild jegens Sleutelaar. Die relatie, hoe vertroebeld en angstaanjagend die ook geweest is op sommige momenten, blijft er in de kern een van vriendschap.

Sleutels is een literair pareltje in het oeuvre van Cor Vaandrager en daarom is het fantastisch dat dit boekje vandaag, vlak voor Cors twintigste sterfdag, in de boekwinkel ligt. De VPRO Gids van deze week noemt de novelle waarderend ‘een Vaandrager-monumentje voor gevorderden.’
Misschien is monumentje wel een sleutelwoord voor de bijeenkomst bij de dertigste sterfdag van Cornelis Bastiaan Vaandrager, op het Cor Vaandragerveld in Rotterdam-Lombardijen. Men fluistert dat daar een borstbeeld, stijl anno 2022, van Vaan wordt onthuld…

Vaandrager - Sleutels (Volkskrant)

Vandaag in de Volkskrant:

Vaandrager - Sleutels (DvhN)

Inki de Jonge gisteren in het Dagblad van het Noorden:

Vaandrager - Sleutels (recensie 1)

Dirk-Jan Arensman in de VPRO Gids:

Daniel Ghita vs. Sergei Laschenko

Onze favoriete K-1 vechter, de Roemeen Daniel Ghita, kwam dit weekend weer in actie. Ghita, zwaargewicht wereldkampioen van It's Showtime, bond de strijd aan met Sergei Laschenko, de kampioen van Super Kombat. Helaas staat allen de derde ronde on line (Ghita is de man in witte broek):

Erratae

Boeken zonder fouten bestaan niet – of nauwelijks. Ook de komende vrijdag te presenteren nieuwe Vaandrager – Sleutels, een ‘straat-collage’ (een prachtboek, zowel van buiten als van binnen) – bevat enige slordigheidjes. Dit reken ik mezelf aan, ik ben immers de bezorger van de tekst. Gelukkig gaat het, op één foutje na (nummer 2.), om vrij onbeduidende dingetjes. Hoe komt het dat deze “fouten” mij meteen in het oog springen bij lezing van het boek zelf, vers van de pers,
terwijl ze me keer op keer ontgaan zijn bij het doornemen van de tekst tijdens het voorbereiden van de uitgave? Dat is één van de raadselen van de werking van het menselijk brein: kennelijk wordt een gedrukte tekst anders gezien of verwerkt dan dezelfde tekst geprint. Voer voor psychologen en hersenwetenschappers.
Hoe het ook zij, hier de errata (om de boekbesprekers voor te zijn):
Nummer 2. komt uit de zinsnede ‘20-ste eeuws schiet zo weed mens (man)’ – een verwijzing naar het nummer 21st Century Schizoid Man van King Crimson (met als bandleider Robert Fripp, gitarist die op de eerste bladzijde van mijn ‘uitleiding’ genoemd wordt – over compositie gesproken!):

Vrouwen en ik eerst - recensie 7

Door Sytske Sötemann. Uitgesproken op woensdag 29 februari tijdens de talkshow Club Ram Horna in Rotterdam:

Daniël Dee, dichter, is verhalen gaan schrijven, niet geheel onverwacht na zijn laatste poëziebundel, want die bevatte al veel prozagedichten. Deze verhalen zijn eigenlijk een oprekking daarvan, ze hebben een zelfde poëtische kracht door het sterke ritme van de veelal korte, kale zinnen.
Ze lezen daarom soepel, prettig zou ik haast zeggen als de inhoud niet zo akelig was. Zelf kon ik tenminste maar één verhaal per keer lezen, dan had ik even genoeg voor een dag. Dat pleit natuurlijk in de eerste plaats voor de indringende werking ervan.
Zo kaal als die zinnen zijn, zo kaal is namelijk het leven van de verschillende ik-personen.
Ze hebben vrijwel niets om handen, hoogstens hun werk, proberen er soms nog wat van te maken, er even uit te breken, maar alles ontglipt hun, of is al onherstelbaar voorbij. Wordt hier het nixig bestaan beschreven van de Generatie Nix?
Maar humorloos is het zeker niet, droge humor, die je ondanks jezelf soms hardop in de lach doet schieten.
Absurdisme ontbreekt evenmin, zoals het gesprek met de kat van de buurvrouw, de kat die aan de ik-persoon om hulp vraagt bij zijn euthanasie... De morbide afloop moet u zelf maar lezen.
U moet hem trouwens sowieso lezen, deze Rotterdamse schrijver, die niet onderdoet voor de Amerikaanse auteurs met hun vergelijkbare helden: de eenzame, struikelende dertigers en veertigers, die in de anonimiteit van de grote metropolen trachten te overleven, voorbij de grootse dromen en vooruitzichten, zonder diepgaande contacten, die het niet gemaakt hebben in de grote wereld van het geld, het ook nooit zullen maken, en daarom meer dan wie ook het menselijk tekort laten zien.

ondertitels

er läuft sich die
hij schaatst zich de
eier
ballen
aus der hose
uit de broek