Deze week ontdekte ik – door het lezen van het net verschenen Captain Liefie, de slapstick-roman-met-serieuze-ondertoon van Bill Mensema; een aanrader, dat boek bedoel ik, want Mensema is een groot verteller – dat er in Groningen minstens twee schrijvers zijn die van Udo Lindenberg houden. Ikzelf (dat is één) ben liefhebber van zijn teksten en muziek – en van de persoon – sinds 1978. Hoe lang Bill Mensema (dat is dus de tweede) al fan is van Lindenberg weet ik niet, en dat kan me ook eigenlijk niet schelen: ik grijp graag iedere gelegenheid aan om wat liedjes van der Udo te posten. Die wat lijzige wijze van zingen – ongeëvenaard. En nog goeie teksten ook.
(Het is mogelijk dat één of zelfs meerdere van onderstaande nummers al eerder op Kortsluiting werd of zelfs werden gezet – maakt niet uit: gewoon weer luisteren.)
1972 (het begin):
Die Kinder deiner Kinder
1978 (van mijn eerste Lindenberg-lp, Dröhnland Symphonie, die ik aanschafte vers van de platenpers):
Angelika
1981 (duet met de geweldige Helen Schneider, van wie ik ook een aantal platen bezit – dankzij der Udo):
Baby wenn ich down bin
2008 (still going strong – live in de Color Line Arena te Hamburg):
Was hat die Zeit mit uns gemacht
2008 (idem):
Nichts haut einen Seemann um
(Het is mogelijk dat één of zelfs meerdere van onderstaande nummers al eerder op Kortsluiting werd of zelfs werden gezet – maakt niet uit: gewoon weer luisteren.)
1972 (het begin):
Die Kinder deiner Kinder
1978 (van mijn eerste Lindenberg-lp, Dröhnland Symphonie, die ik aanschafte vers van de platenpers):
Angelika
1981 (duet met de geweldige Helen Schneider, van wie ik ook een aantal platen bezit – dankzij der Udo):
Baby wenn ich down bin
2008 (still going strong – live in de Color Line Arena te Hamburg):
Was hat die Zeit mit uns gemacht
2008 (idem):
Nichts haut einen Seemann um
