‘Dit is een atoomklok,’ zegt de technicus tot de uitzendkracht. ‘Die geeft de exacte tijd aan.’
De uitzendkracht knikt ongeïnteresseerd. Had hij zijn brommer nou maar niet opgevoerd, dan had hij ook niet op oudejaarsavond hoeven werken om de bekeuring te kunnen betalen.
‘Het is van groot belang dat je om precies 22 uur 43 minuten en 58 seconden deze knop indrukt.’ De technicus wijst op een grote rode button. ‘Ik heb het ook op dit papiertje gezet,’ vervolgt hij, ‘startknop indrukken: 22 uur 43 minuten 58 seconden. Duidelijk?’
De uitzendkracht zucht diep. ‘Ja hoor.’
‘Mooi. Dan ga ik nu op huus an. Succes.’
Man, wat duurt een avond lang als je niks te doen hebt. De uitzendkracht staart naar de klok. Nog een half uur. Hij staat op, maakt een sprongetje, gaat weer zitten. Hij staart naar de klok. Zucht. Besluit een joint te draaien, dan heeft hij die vast klaar, kan hij die gelijk na het werk opsteken. Gaat hij lekker stoned richting het nieuwe jaar. Hij draait een dikke toeter. Kijkt op de klok. Nog 26 minuten. Hij zucht. Staat op en loopt naar de wc. Na het legen van zijn blaas besluit hij één trekje te nemen, dat kan geen kwaad. Zittend op de pot inhaleert hij diep. Zalig. Nog maar een hijs. En nog één.
Die hakt erin zeg. Hij staat op, trekt automatisch door en giechelt. Op waaibenen loopt hij naar de studio. Hij gaat zitten. Hij staart naar de klok. Hè? Hij probeert te focussen. Shit! Bijna 23 uur! Hij geeft een hengst op de rode knop en haast zich het gebouw van RTV Noord uit. Als ik een beetje doorfiets ben ik nog net voor twaalf uur in het buurthuis.
Tijdens het kijken naar de door TV Noord uitgezonden oudejaarsvoorstelling van Rooie Rinus en Pé Daalemmer mopperen Groningers in heel de provincie op hun uit Holland geïmmigreerde buurt- en dorpsgenoten die niet het geduld kunnen opbrengen om tot twaalf uur te wachten met het afsteken van vuurwerk: waarom toch vinden die Hollanders het massaal nodig om al rond kwart voor twaalf te beginnen?
De uitzendkracht knikt ongeïnteresseerd. Had hij zijn brommer nou maar niet opgevoerd, dan had hij ook niet op oudejaarsavond hoeven werken om de bekeuring te kunnen betalen.
‘Het is van groot belang dat je om precies 22 uur 43 minuten en 58 seconden deze knop indrukt.’ De technicus wijst op een grote rode button. ‘Ik heb het ook op dit papiertje gezet,’ vervolgt hij, ‘startknop indrukken: 22 uur 43 minuten 58 seconden. Duidelijk?’
De uitzendkracht zucht diep. ‘Ja hoor.’
‘Mooi. Dan ga ik nu op huus an. Succes.’
Man, wat duurt een avond lang als je niks te doen hebt. De uitzendkracht staart naar de klok. Nog een half uur. Hij staat op, maakt een sprongetje, gaat weer zitten. Hij staart naar de klok. Zucht. Besluit een joint te draaien, dan heeft hij die vast klaar, kan hij die gelijk na het werk opsteken. Gaat hij lekker stoned richting het nieuwe jaar. Hij draait een dikke toeter. Kijkt op de klok. Nog 26 minuten. Hij zucht. Staat op en loopt naar de wc. Na het legen van zijn blaas besluit hij één trekje te nemen, dat kan geen kwaad. Zittend op de pot inhaleert hij diep. Zalig. Nog maar een hijs. En nog één.
Die hakt erin zeg. Hij staat op, trekt automatisch door en giechelt. Op waaibenen loopt hij naar de studio. Hij gaat zitten. Hij staart naar de klok. Hè? Hij probeert te focussen. Shit! Bijna 23 uur! Hij geeft een hengst op de rode knop en haast zich het gebouw van RTV Noord uit. Als ik een beetje doorfiets ben ik nog net voor twaalf uur in het buurthuis.
Tijdens het kijken naar de door TV Noord uitgezonden oudejaarsvoorstelling van Rooie Rinus en Pé Daalemmer mopperen Groningers in heel de provincie op hun uit Holland geïmmigreerde buurt- en dorpsgenoten die niet het geduld kunnen opbrengen om tot twaalf uur te wachten met het afsteken van vuurwerk: waarom toch vinden die Hollanders het massaal nodig om al rond kwart voor twaalf te beginnen?
1 opmerking:
Shit happens.... Ik vind de fout bij Noord eigenlijk overgeeflijk moet ik bekennen. Zelfs de meest nuldimensionale nihilist die een piratenzender heeft met echomicrofoon maakt niet zo'n fout. Ik vind dat er iets van stappen ondernomen dienen te worden jegens de verantwoordelijke ( n) . Grunnen ston der weer gekleurd op. Afijn, ik heb gezegd
Een reactie posten