De Arabische revolutie marcheert

Onderstaand artikel kregen we toegestuurd door collega schrijver en revolutionair-socialist Maurice Ferares, die in de begeleidende mail schreef: "dat doet een oud hart goed".

Vier maanden voordat het regiem van Ben Ali op 16 januari jl. werd weggejaagd door het Tunesische volk, combineerde een groep jonge hackers het beginnende verzet met een ongekende campagne op Internet. De groep, die op 4000 jongeren wordt geschat en zich het Collectief Anonymus noemt, begon ontelbare oproepen en afspraken voor het houden van vergaderingen en demonstraties te verspreiden: '’s Nachts zaten we aan het scherm en overdag waren we op straat,' zei een lid van de groep.
Wat is de betekenis van de gebeurtenissen in Tunesië? In hoeverre zullen ze een voorbeeld zijn voor de volken in andere Arabische landen dat op min of meer korte termijn zal worden gevolgd? En niet alleen voor de Arabische landen, maar ook in alle andere delen van de wereld nu miljoenen mensen meer dan ooit tevoren hebben ondervonden en begrepen dat het kapitalisme zich in een diepe crisis bevindt en die over hun ruggen tracht op te lossen. (Volgens het Internationaal Arbeidsbureau in Geneve zijn er momenteel 205 miljoen werklozen in de wereld waarbij miljoenen vrouwen die werkloos zijn geworden, maar zich niet hebben laten registreren, niet zijn meegeteld.) Wie zijn de grote spelers in dit enorme sociale en politieke gevecht en wie zal uiteindelijk de overwinning behalen? Zullen dat de volksmassa’s zijn, of toch weer de banken en grote ondernemingen, militairen – of religieuze leiders?
Wat zullen de gevolgen zijn van de Tunesische revolutie voor de verhoudingen in het Midden Oosten; tussen de Arabische landen onderling? Zullen ze een progressieve federatie vormen? Misschien zelfs een met Israël, als de Israëliers begrepen hebben, dat ze alleen in vrede kunnen leven wanneer ze hun rechtse leiders aan de kant zetten en hun land een eenheidsstaat voor joden en niet-joden wordt? Nethanjahu kan geen atoombom op Tunis gooien of de computers van het land te saboteren om het revolutionaire proces te stoppen met het argument dat het een bedreiging is voor het voortbestaan van Israël.
En de Palestijnen? Zullen zij afrekenen met president Abbas, die bereid bleek vrijwel heel Oost-Jerusalem aan Israël af te staan en genoegen te willen nemen met de terugkeer van een beperkt aantal van de vijf miljoen Palestijnse vluchtelingen? (Al Jazira, de in Qatar gevestigde Arabische zender, maakte de inhoud van documenten afkomstig uit Palestijnse bron daarover op 23 januari bekend. Erekat de Palestijnse onderhandelaar heeft de juistheid ervan niet ontkend.)
Reeds nu zijn er allerlei tekenen dat wat in Tunesië momenteel gebeurt, de volken in de ander Arabische landen niet onberoerd laat. Dat hoeft niet te verwonderen want in de meeste van die landen bestaat grote ontevredenheid vooral onder de jongeren, maar zeker ook onder de ouderen, over de uitzichtloze situatie waarin ze verkeren. Miljoenen leven onder de grens van de armoede, de werkloosheid is enorm en de prijzen van de eerste levensbehoeften stijgen dagelijks door speculatie. De heersende klieken met hun presidenten die afkomstig zijn uit het leger zoals in Egypte en Algerije, of koninklijke families zoals in Marokko en Jordanië, laten hun volk honger lijden en vergaren grote rijkdommen door middel van de monopolies die ze bezitten op allerlei economische gebieden en die ze door nepotisme hebben verkregen en/of gewoon door grepen in de staatskas. Ook in Tunesië was dat het geval. De familie van Ben Ali vluchtte met miljarden aan geld, goud en kostbaarheden het land uit.
Tien dagen na het vertrek van Ben Ali uit Tunesië vonden in Egypte op 25 januari jl. in alle grote steden demonstraties plaats tegen president Mubarak. In Cairo kwamen meer dan 100.000 mensen op straat die het aftreden van de president eisten. Het was de grootste demonstratie tegen de president in de dertig jaar dat hij aan het bewind is. In de afgelopen maanden had het verzet zich beperkt tot Internet – vooral Facebook en Twitter – waarmee vele duizenden internauten de toestand in het land veroordeelden en hun wens tot verandering uitten. (Een andere regering, een andere president en een andere grondwet !) Net als in Tunis hebben ook In een andere landen jongeren zich in brand gestoken en nog voor de maand om was kwam de bevolking van Jemen – het allerarmste land in de Arabische wereld – in opstand tegen de regering en werd er massaal gedemonstreerd.
Vandaag 28 januari is voor de derde keer in drie weken op vrijdag gedemonstreerd tegen de werkloosheid en de stijging van de prijzen in Amman en andere steden in Jordanië. De Arabische revolutie komt op stoom. En daar zal het niet bij blijven, want hoe zullen de onderdrukten in Europa en Amerika op dat alles reageren? Hoe lang zullen ze Obama, Merkel, Berlusconi, Sarkozy, Cameron en Rutte nog op het pluche laten zitten?.

http://www.abigador.nl/
Amsterdam 28.1.2011

Column

Gisteravond was er in ForumImages te Groningen een debat over “vertrouwen in de politiek”. Ter verluchtiging bracht Kortsluiting-Groningen halverwege de avond onderstaande column ten gehore.

Ik heb het altijd een merkwaardige stelling gevonden: het persoonlijke is politiek. Was die stelling in de jaren zestig van de vorige eeuw al immens populair, sinds het doodverklaren van de ideologieën, na de val van de muur, is het een mantra.
Met andere woorden: het ideologisch offensief dat de bourgeoisie heeft ingezet na het failliet van het stalinisme is enorm succesvol geweest. In de zaal ontstaat nu een onrustig geschuifel van voeten en geagiteerd gemurmel: O nee, daar begint hij al. Hoe halen ze het ook in hun hoofd om die vent te vragen, in de aankondiging staat dat hij lid is van de trotskistische Socialistische Arbeiderspartij. Als ik even mag: dat ben ik niet meer, die partij bestaat niet meer. Voor degenen die niet zo bekend zijn met het verschijnsel trotskisme, zal ik het even kort uitleggen: trotskisten zijn aanhangers van de Sovjet-Russische revolutionair Leon Trotski, een bijzonder eigenwijze man van wie bijna al zijn aanhangers de eigenwijsheid hebben overgenomen. De uitspraak ‘zet twee trotskisten bij elkaar en je hebt een scheuring’ is dan ook, zacht uitgedrukt, niet geheel onwaar. Het voert te ver om hier in te gaan op alle ins en outs, maar ik ben zelf na bijna dertig jaar lidmaatschap uit de Socialistische Arbeiderspartij gescheurd, samen met de andere aanhangers van tendens 2, die zich verzette tegen het loslaten van het project van de opbouw van een voorhoedepartij. De achtergebleven leden doopten de Socialistische Arbeiderspartij om tot Socialistische Alternatieve Politiek en zijn actief binnen de SP. Na mijn afscheid van de SAP, de Nederlandse sectie van de Vierde Internationale, ben ik nog een rode maandag lid geweest van Offensief, de Nederlandse afdeling van het Comité voor een Arbeidersinternationale. Offensief vond ik echter te sektarisch, waarop ik besloot om dan maar in mijn eentje door te gaan. En daar marxisten van de trotskistische denominatie natuurlijk de spreekbuis van de massa’s zijn – de massa is ons niet genoeg, vandaar dat we altijd spreken in meervoud – omdat ik de spreekbuis van de massa’s ben, kan ik verklaren dat wat ik hier eensgezind naar voren breng de mening is, of toch in ieder geval zou moeten zijn, van de overgrote meerderheid van de Nederlandse kiezers. Kortom: u luistert nu naar de stem van de Nederlandse kiezer – let op: ik maak de politiek hier persoonlijk door over te stappen op enkelvoud, om aansluiting te vinden bij de tijdgeest: “het persoonlijke is politiek”.
De nu heersende interpretatie van “het persoonlijke is politiek” is enigszins merkwaardig: er wordt gespit in het privéleven van politici en elke gevonden misstap uit het verleden wordt gepubliceerd. Nu moet ik toegeven dat ik geniet van onthullingen over PVV-Kamerleden, maar ik kan niet zeggen dat ik verbaasd ben dat in de fascistische fractie mannen zitten die bejaarden bedreigen of medesporters met spikes voor de bek slaan. Dat fascisten tuig zijn wist ik al, dus die onthullingen schaden mijn vertrouwen in de politiek niet. Wel heeft de afgelopen tijd mijn vertrouwen in de journalistiek een ernstige knauw gekregen. De huidige hausse aan onthullingen begon met PVV-Kamerlid Lucassen. In de televisie-uitzending waarin zijn onfrisse verleden voor het eerst werd geopenbaard, zei één van de geïnterviewde ex-buurtgenoten in een tussenzin, dat Lucassen ook mensen met kinderen wegstuurde uit de speeltuin, omdat het buitenlanders waren. Het verzamelde journaille heeft deze beschuldiging nooit verder onderzocht, noch werd hij zelfs maar vermeld in de vele artikelen die sindsdien werden gewijd aan de brievenbuspisser uit Haarlem. Terwijl een beschuldiging van racisme mij nu juist het onderzoeken waard lijkt in een periode waarin de voorman van de PVV terecht staat op beschuldiging van racisme en bij hoog en bij laag beweert niets met racisme van doen te willen hebben. Dat liegt hij natuurlijk, maar daar gaat het nu niet om. In plaats van dit politiek interessante feit bij de kop te pakken, vond men het interessanter om uit te zoeken of Kamerleden een strafblad hebben – terwijl dat mij absoluut niet interesseert: wie zijn of haar straf heeft uitgezeten heeft zijn of haar schuld aan de samenleving voldaan. Natuurlijk is het dan wel weer genieten als blijkt dat de betreffende strafbladbezitters dat niet hebben gemeld aan hun leider, die daardoor ernstig in verlegenheid wordt gebracht, maar dat de fractie van de geperoxideerde fascist blijkt te bestaan uit hele en halve criminelen is nou niet iets dat mijn vertrouwen in de politiek ondermijnt. Zelfs integendeel: het bevestigt mijn wereldbeeld.
Maar goed, de journalistiek liet het belangrijkste uit de zaak Lucassen liggen en ging op strafbladjacht. Waarschijnlijk uit luiheid stuurde de redactie van RTL-nieuws een vragenlijst aan alle Kamerleden, waarin werd verzocht om aan te geven of men wel eens ergens voor veroordeeld was. En tot mijn grote verbazing vulde de gehele Kamer – op één lid na – de vragenlijst in. Dat Kamerleden zonder morren akkoord gaan met deze aantasting van de privacy, terwijl je van volksvertegenwoordigers niet alleen mag maar zelfs moet verwachten dat ze juist pal staan voor de verdediging van die privacy, dat is een feit dat mijn vertrouwen in de politiek ernstig aantast. Ik zou geweigerd hebben die vragenlijst ingevuld te retourneren. Op principiële gronden. Niet omdat niemand mag weten dat ik weleens ben beboet voor fietsen zonder licht – ik zal dat nu niet meer doen, uit angst te zullen worden aangereden, maar ik was jong en kon niet dood. Een jeugdzonde was het. Die boete heb ik keurig betaald, al moet je in het huidige jargon geloof ik zeggen: ik heb een schikking getroffen. En ik heb ook wel eens dronken op mijn fiets gezeten – hierbij wil ik wel aantekenen dat ik dat onvergelijkbaar vind met het onder invloed achter het stuur kruipen van een potentieel moordwapen als een auto. Die auto geeft mij de gelegenheid om via een bruggetje weer uit te komen bij het onderwerp van vanavond: “Nog maar één op de acht Nederlanders vertrouwt politici op hun woord. Daarmee hebben volksvertegenwoordigers en bestuurders in de vertrouwensindex de laatste plaats overgenomen van die andere onbetrouwbare beroepsgroep: die der tweedehands autoverkopers.” Nu heb ik zelf nog nooit een tweedehands autoverkoper gewantrouwd, maar dat komt misschien omdat ik geen rijbewijs heb. Wel wantrouw ik zo nu en dan een politicus. Dat ik, Nederlandse kiezer, veel politici niet vertrouw op hun woord, komt niet omdat ze misschien wel verzwegen hebben bij het oversteken ooit een rood voetgangerslicht te hebben genegeerd. Dat de Nederlandse kiezer veel politici niet vertrouwt komt omdat door politici in het algemeen niet wordt gekeken naar wat de door hun genomen besluiten betekenen voor de mensen in het land, voor personen, voor iedere kiezer individueel. Als de hier vanavond discussiërende politici, allen vertegenwoordigers van partijen die het economisch neoliberalisme aanhangen, nu eens echt liberaal gingen worden en in plaats van zoiets abstracts als “de economie” de mens centraal zouden stellen in hun politiek; als ze zich druk gaan maken om de gevolgen van hun beleid voor de Nederlandse kiezer, voor elke inwoner van Nederland persoonlijk, pas dan zullen de inwoners van ons land zich betrokken voelen bij de politiek, omdat de politiek zich bij hun betrokken betoont. Vergeet “het persoonlijke is politiek.” Maak de politiek persoonlijk. Mijn persoonlijke vertrouwen in de hervormingsgezindheid van de huidige politiek is echter dermate klein, dat ik ervan overtuigd ben dat om die verandering te bewerkstelligen een revolutie nodig is. Het is aan de leden van het panel om te proberen mij, de massa’s, vanavond met wat meer vertrouwen in de politiek, in politici, huiswaarts te doen keren. Een hele klus.

Help!

Soms moeten poëten zich bezighouden met prozaïsche zaken. Vandaag bijvoorbeeld: we ontvingen via e-mail een “bedelbrief” van Grenzeloos – en we kunnen niet anders dan die brief hier publiceren.
Soms zijn woorden niet genoeg. Lees maar.
En geef.

De overstromingen en regenval in de Pakistaanse provincie Baluchistan laten een spoor van vernieling achter. Volgens diverse instanties zijn er op dit moment meer dan 1000 doden en ruim 2.5 miljoen mensen zijn anderszins getroffen door de moessonregens. Ruim 100.000 mensen hebben cholera. De hulpacties van de overheid laten zich omschrijven als te weinig en te laat. Hieronder plaatsen wij een vertaling van een recente oproep van de Labour Party Pakistan.

De hevige regenval heeft de afgelopen dagen in verschillende delen van Baluchistan (Pakistan) onverwachte overstromingen veroorzaakt. Doorgebroken dijken zorgen voor overstromingen. Ten minste drie dorpen in het district Sibi zijn vernietigd. Huizen, vee - zoals runderen en geiten -, huishoudelijke artikelen, kleding, schoenen en andere voorwerpen zijn vernietigd. Inwoners van de dorpen zitten op dit moment zonder drinkbaar water, voedsel, onderdak en hebben kleding nodig.
De situatie is in het bijzonder nijpend voor kinderen en vrouwen; er is dringend behoefte aan voedsel en kleding. Door gebrek aan schoon drinkwater in de getroffen gebieden verspreiden zich tal van ziektes. Griep, koorts, diarree en cholera zijn geconstateerd en verspreiden zich snel.
De reactie van de regering heeft de zaken enkel erger gemaakt. Zij slaagde er niet om direct tot actie over te gaan, waardoor tienduizenden mensen zonder hulp kwamen. De overheid kwam pas na vierentwintig uur in tentenkampen om een schamele hoeveelheid voedselpakketten uit te delen.
De kloof tussen de hoeveelheid voedsel die wordt verdeeld en het grote aantal mensen dat dringend eten nodig heeft leidde tot gevechten, wat de situatie voor deze mensen nog verergert.
Rubina Baluch, lid van het vrouwensecretariaat van de Labour Party Pakistan in Baluchistan en inwoner van één van de getroffen dorpen, zegt: “Er is hier absoluut niets meer. We hebben dringend behoefte aan voedsel, water en kleding”. Naar schatting zijn in Baluchistan tenminste 10.000 mensen slachtoffer geworden van de natuurramp.
De Labour Party Pakistan organiseert een hulpkonvooi naar de mensen in de getroffen gebieden. De LPP vraagt dringend om donaties in de vorm van geld of in de vorm van kleding, schoenen, medicijnen, schoon drinkwater.

De Labour Party Pakistan (LPP), de Pakistaanse zusterorganisatie van Grenzeloos, is een van de grootste linkse organisaties in Pakistan en is actief in de getroffen gebieden. De LPP organiseert een inzamelingsactie voor een hulpkonvooi met voedsel, medicijnen en kleding. Vanuit Nederland willen wij de Labour Party Pakistan ondersteunen en zamelen we geld in voor de hulpcampagne.
Donaties, groot en klein, kunnen worden overgemaakt op giro 5543271 t.n.v. Socialistische Alternatieve Politiek, Nijmegen o.v.v. ‘Pakistan’.
De LPP is actief betrokken bij vakbondsstrijd, feminisme en homostrijd. Voor meer informatie zie hun website. De LPP is ook betrokken bij het wekelijkse Engelstalige online tijdschrift International Viewpoint.

Extreemrechts rekenen

We worden zo verschrikkelijk moe van het verongelijkte geblaat waarop onbenullen van extreemrechtse snit ons de afgelopen weken dagelijks trakteerden.
O wat ondemocratisch, zo mekkerde men, dat de VVD ging praten met PvdA, D66 en GroenLinks, in plaats van met de PVV. De PVV was immers de grote winnaar van de verkiezingen, dus die moet regeren – aldus de runderen, die blijkbaar niet eens weten dat ze horen te loeien en niet blaten of mekkeren.
Nu zijn wij geen voorstanders van een paars kabinet, al dan niet plus, want dat is ons veel te rechts. Maar we zijn wel democraten en we wijzen er dan ook graag op dat het PVV-geschreeuw dan weliswaar een enorm volume mag hebben, maar dat volume in dit geval geen inhoudelijke connotatie heeft – of het moet zijn dat het gebrul wordt voortgebracht door leeghoofden, volume nul dus.
We zullen het nog één keer uitleggen:
Afgezien van het feit dat de combinatie VVD, PvdA, D66 en GroenLinks meer zetels heeft dan de combinatie VVD,CDA en PVV, is het vooral ook zo dat “paars plus” meer zetels won dan het door de PVV-adepten gewenste kabinet van VVD, CDA en PVV. Rekent u even mee?
We beginnen met VVD, CDA en PVV. De VVD won 9 zetels, het CDA verloor er 20 en de PVV won er 15. Een batig saldo dus van 4 zetels.
Dan de combinatie van VVD, PvdA, D66 en GroenLinks. De VVD won 9 zetels, de PvdA verloor er 3, D66 won 7 zetels en GroenLinks ging er 3 op vooruit. Hier is dus sprake van een batig saldo van 16 zetels.
Zestien zetels, dat is vier keer zoveel. Het moge duidelijk zijn: een kabinet van VVD, CDA en PVV de enig juiste want meest democratische vertaling van de verkiezingsuitslag noemen is loeidom.

Stemming maken (alweer)

Hij is er weer, het kieskompas. Er komt vast ook nog een kieswijzer of zoiets, maar eerst maar even deze. Dertig vragen beantwoord, de laatste twee rare zaken overgeslagen: 1. Hoe betrouwbaar vindt u de volgende lijsttrekkers; 2. Hoe waarschijnlijk is het dat u op de volgende partijen zult stemmen. Kom zeg, we hebben het over de inhoud. Ook heb ik, Kortsluiting-Groningen, geen enkel onderwerp extra gewicht toegekend, want hangt niet alles met alles samen? Heel verrassend blijkt dat ik links en progressief ben. Met links bedoelen ze: economisch links; met progressief: ethisch links – hoe je die twee zaken los van elkaar kunt zien moet je mij niet vragen, dat is de tijdgeest geloof ik.
Hoewel ik in het plaatje het verst af sta van de SGP, ben ik natuurlijk het verst verwijderd van de PVV – zelfs de samenstellers van het kieskompas zijn blijkbaar in Wilders’ populisme gestonken, een andere verklaring voor het niet helemaal rechtsonder zetten van de geperoxideerde fascist is er niet; kijk maar naar zijn programma en naar zijn stemgedrag in het parlement. Het is kortom te hopen dat ik, Kortsluiting-Groningen, ongevoelig voor het ranzige populisme van de Leider van bang blank Nederland, Wilders binnenkort en plein public verbaal tref (bijvoorbeeld zaterdag aanstaande, wanneer de rat Groningen bezoekt): ik maak hem af.

Over ijkels

Carel ten Haaf is een extreemrechtse idioot. Dat kunnen we concluderen naar aanleiding van zijn meest recente plaatsingen op you tube. Ik heb maar even een screenshotje gemaakt, want als ik een linkje plaats krijgt careltenhaaf meer bezoekers, en van Karel ten Haaf hoeft dat niet.





Of ik ooit iemand heb bedrijgd weet ik niet. Ik heb namelijk geen idee wat dat is, bedrijgen. Ook de Dikke Van Dale kent het werkwoord niet. Of bedoelt careltenhaaf bedreigen? Ik kan het me nauwelijks voorstellen, want juist types als careltenhaaf pleiten altijd voor taalcursussen opdat de communicatie beter verloopt.
De delen 2 t/m 12 zijn overigens getiteld: Wat Nederlanders moeten weten van de islam. Let ook even op de geestige omschrijving ‘Voordat u Geert Wilders uitmaakt voor racist moet u deze documantaire geheel bekijken.’

Je staat versteld van zoveel onbenul. Ik zal het nog één keertje proberen uit te leggen, al vrees ik dat een rund als careltenhaaf het niet zal begrijpen, want er komt enig denkwerk aan te pas. (En nu ik toch verwijzingen maak naar het dierenrijk: waarom durft de angsthaas niet zijn eigen naam te noemen? Ik daag hem hierbij uit tot een openbaar debat, voor een zaal vol publiek.)
Waarom ik Geert Wilders een racist noem heeft niets te maken met waarom ik Matthijs Jansen (al dan niet “onterrecht”) omschrijf als fascistenvrind, zoals careltenhaaf suggereert rechtsboven in het eerste screenshot bij dit blogje, en heeft evenmin iets te maken met Wilders’ afkeer van de islam, maar alles met de wijze waarop Wilders die afkeer uit. Als strijdbaar atheïst zal ik er alles aan doen om mensen ervan te overtuigen dat het geloof in een god of goden achterhaald is. Tegelijkertijd zie ik ook in, dat het geloof voor veel mensen die zich in een uitzichtloze situatie bevinden, met name dus mensen aan de onderkant van de samenleving, een grote steun kan zijn: er is hoop op een beter leven, zij het na de dood. Geloof bestrijden doe je dus pas echt, wanneer je solidair bent met de economisch zwakkeren en daadwerkelijk armoede bestrijdt. In tijden van crisis, zoals die waarin we nu verkeren, is er een voedingsbodem voor bewegingen die een zondebok zoeken. Die bewegingen zeggen altijd dat ze opkomen voor de zwakkeren in de samenleving, en wijzen een zondebok aan voor de problemen die er zijn. Die zondebok is altijd een groep die zich voor het grootste deel aan de onderkant van de samenleving bevindt, en wordt altijd afgeschilderd als een van buiten afkomstig gevaar, een vijfde colonne, die de schuld is van alle problemen in het geliefde vaderland. In plaats van solidariteit tussen de slachtoffers van de crisis proberen te versterken, zodat ze samen in verzet kunnen komen, een krachtige vuist kunnen maken, voeren bewegingen als die van Wilders een politiek van verdeel en heers – opdat er niets veranderen zal in de bezits- en dus machtsverhoudingen.
Wilders formuleert het slim, heeft het in één zin over het gevaar van de islam en over Marokkaanse straatterroristen. Dat je zijn achterban nu steeds vaker hoort spreken over ‘mensen van islamitische afkomst’ wanneer Marokkanen bedoeld worden, maakt duidelijk dat Wilders erin slaagt om racistische politiek te bedrijven zonder zich strafrechtelijk de billen te branden. Ik noem Wilders dus geen racist omdat hij tegen de islam is, ik noem hem een racist omdat hij wanneer hij islam zegt Nederlanders met Marokkaans uiterlijk bedoelt, en omdat hij die groep Nederlanders (en andere mensen met Noord-Afrikaans uiterlijk) anders wil behandelen dan blanke Nederlanders. Discriminatie op basis van etnische afkomst: dat is racisme.

En skateboarden kan je ook al niet

of de kunst van het vallen

Stel je bent een niet onverdienstelijk amateurbokser met aspiraties om professioneel te worden. Je coach en de trainers van je boksschool steunen je ambitie (een boksschool met een roemruchte geschiedenis, hoewel de gloriedagen voorgoed voorbij lijken te zijn, daarom hunkeren ze naar een nieuwe Cassius Clay). Zij regelen een eerste wedstrijd voor je. In de eerste ronde krijg je alle hoeken van de touwen te zien en de handdoek moet in de ring worden gegooid. Dat kan pech zijn. Vol goede moed neem je de uitdaging van een tweede professionele wedstrijd aan. De uitslag van dat gevecht is van hetzelfde laken een pak. Een verstandig mens zou zich nu achter de oren krabben, maar jij gaat stug door en accepteert een derde gevecht. En weer krijg je meer klappen dan gezond is voor een mens. Weer moet je je verlies incasseren. Dus wat doe je daarna? Misschien zijn het de klappen geweest van de vorige gevechten, want je neemt de uitdaging nogmaals aan om de ring in te stappen. De echte boksliefhebbers zagen het al aankomen en ook voor de leken was het geen verrassing; het lukte je wederom niet om slechts een enkele stoot fatsoenlijk te pareren. Weer klap je met weggedraaide ogen tegen het canvas.

Wat ik maar wil zeggen: Jan Peter Balkende is de slechtste premier die dit land ooit gekend heeft. Ik hoop dat het CDA nu zo snugger is om ons te verlossen van deze minkukel. Ik hoop dat stemgerechtigd Nederland zo snugger is om niet te stemmen op een kwakkelende partij. Laten we daarom eensgezind Arjen Nolles smeken om de landelijke politiek in te gaan. We zijn toe aan echte kampioenen.

Kies een dichter in de raad

Als de ene redacteur mag inhakken op een uiterst rechtse bal, dan mag de andere redacteur reclame maken voor zijn favoriete kandidaat voor de Groningse raad. Nee, dat is geen koehandel. Dat is elkaar de ruimte laten, oftewel: democratie. En democratisch is hij: dichter en filmmaker Arjen Nolles. Nummer 11 op de lijst van GroenLinks, dus waarschijnlijk heeft hij voorkeurstemmen nodig om een zetel te halen. Kortsluiting-Rotterdam kan helaas zijn stem niet uitbrengen op Arjen Nolles. Maar als dichter en aanhanger van GroenLinks van het eerste uur, raadt hij iedere stadjer die het goed met Groningen voor heeft aan om op Arjen Nolles te stemmen. Een rustige intellectueel, een onconventioneel dichter en denker. Maart 3. Lijst 4. Kandidaat 11.

Matthijs Jansen, de liegende lijsttrekker

Matthijs Jansen, lijsttrekker van de Partij Vrij Groningen, is aantoonbaar een leugenaar. Op TV Noord zei hij gisteren ‘absoluut niks met rechts extremisme te maken’ te hebben. Sterker nog: ‘Daar wil ik ook niks mee te maken hebben.’
(Hij reageerde hiermee op dit stukje, waarin ik hem omschreef als “vroegere fractiemedewerker van de PVV die op extreemrechtse forums actief aan stemmenwerven voor zijn Leider deed” en hem naar aanleiding daarvan “fascistenvrind” noemde.)
Later in de uitzending merkte hij op: ‘Dat vind ik zo’n afschuwelijke beschuldiging en die ook zonder argumenten naar voren wordt gebracht.’
Welaan dan.
NRC Handelsblad van 13 januari 2007 onthult dat Matthijs Jansen in juli 2006, op dat moment fractiemedewerker van Geert Wilders’ PVV, onder andere op de extreemrechtse site Polinco actief is. Jansen ontkent dit niet. Wel beweert Matthijs Jansen in NRC: ‘Ik wist niet dat Polinco extreem-rechts is. Dat hoorde ik pas achteraf.’
Tegenover de UK (18 januari 2007) verklaart Jansen: ‘Ik had geen idee dat Polinco van extreem-rechtse signatuur was.’ En: ‘Het was wel erg slordig dat ik niet gecheckt heb wat voor site het was.’
Dat de huidige PVG-lijsttrekker ‘pas achteraf’ hoorde van de extreemrechtse signatuur is welhaast onmogelijk: de homepage van het inmiddels niet meer bestaande Polinco (een afkorting van Politiek Incorrect) liet niets aan duidelijkheid te wensen over, de site was duidelijk antisemitisch. Ook dat hij ‘niet gecheckt’ heeft ‘wat voor site het was’ is uiterst onwaarschijnlijk: alvorens berichtjes te kunnen posten op Polinco heeft Jansen zich moeten aanmelden voor de site. En aanmelden kon alleen via de homepage waarop dus niet onder stoelen of banken werd gestoken dat Polinco extreemrechts was.
Polinco is inmiddels van internet verdwenen, en dus hoopt en verwacht Matthijs Jansen wellicht dat hij hier goed weg komt: zijn woord tegen het mijne. Die hoop en verwachting sla ik graag aan gruzelementen. Uit de krochten van het wereldwijde web dook Kortsluiting de homepage van Polinco op. Ziehier:

Op inhakken

Zojuist heeft de Groninger redactie journalist Remco in ’t Hof van TV Noord op bezoek gehad. Op werkbezoek. Naar aanleiding van een passage over de Partij Vrij Groningen op dit weblog: “Dat is een heel eng clubje, een stadse kloon van Wilders’ PVV. Met als lijsttrekker een vroegere fractiemedewerker van de PVV die op extreemrechtse forums actief aan stemmenwerven voor zijn Leider deed. Niet op stemmen. Op inhakken mag wel, op die vuige fascistenvrind.” De laatste zin werd door lijsttrekker Matthijs Jansen (zie foto) ervaren als ‘bedreigend’ (dixit In ’t Hof), maar volgens een door de PVG-Leider geconsulteerde advocaat is het niet mogelijk om stappen te ondernemen (dixit idem). Geen nieuws dus, zou je denken. Helaas is TV Noord een andere mening toegedaan en zijn ze van plan er een item van te maken. Ik heb nog getracht In ’t Hof van dit onzalige voornemen af te brengen, naar ik vrees zonder resultaat. We zullen het later vandaag zien.
Jammer dat extreemrechtse idioten er constant weer in slagen om de media voor hun karretje te spannen met non-items, en dat er zelden inhoudelijke vragen gesteld worden aan die ratten. Voor degenen die wel de confrontatie willen aangaan, kopieer ik de volgende uitnodiging van de PVG website:

WIE: Alle geïnteresseerden!
WAT: Inloopavond PVG. Laat je mening horen!
WAAR: Proeflokaal Hooghoudt, Gedempte Zuiderdiep 61
WANNEER: Elke zondag tussen 20.00 en 22.00

Stemming maken

Het fijne solitaire gezelschapsspel de kieswijzer is er weer. Waar de ene collega-blogger het heeft over Schrikken met de Stemwijzer (2x, en steeds erger), de andere moe is van eigen voorspelbaarheid (Zucht...) en de derde zich afvraagt of hij niet wijzer zou moeten zijn en het hele geval eigenlijk maar beter niet links zou kunnen laten liggen, daar is de Groninger redactie van Kortsluiting, die ten volle de verantwoording draagt voor dit stukje, zeer tevreden over zijn uitslag, die geheel in lijn is met wat hij al dacht dat hij vond:

Probleem is natuurlijk, dat Kortsluiting-Groningen veel linkser is dan de partij bovenaan het lijstje, maar waarschijnlijk zal hij toch, in arren moede, zijn stem uitbrengen op een hem bekende kandidaat van de betreffende partij. Wellicht.
Let ook even op de nummer laatst: de Partij Vrij Groningen. Dat is een heel eng clubje, een stadse kloon van Wilders’ PVV. Met als lijsttrekker een vroegere fractiemedewerker van de PVV die op extreemrechtse forums actief aan stemmenwerven voor zijn Leider deed. Niet op stemmen. Op inhakken mag wel, op die vuige fascistenvrind.

Rutte en zijn Wouter Bos-gedraai over de holocaust

Volgens mij heeft de holocaust nooit plaatsgevonden. Alle Duitsers waren gewoon van 1939 tot en met 1945 op vakantie.



Maar wat ik niet snap: waarom zouden we wel de holocaust mogen ontkennen, maar is het aanbrengen van een symbool op een vvd-poster 'schandalig en onacceptabel.'

Van rukken word je doof

Soms lijkt doof zijn de beste optie, dan had ik bepaalde betutteling niet hoeven aanhoren.

Wat is het volgende dat we gaan verbieden? Dansen uit de heupen? Elektrisch versterkte instrumenten? Waarom niet direct alle discotheken verbieden?