Abstracte gedichten

[foto: Marianne Mantel]

Weer eens wat poëzie gemaakt. Geïnspireerd door mijn bezoek aan het Gemeentemuseum Den Haag gisteren en een gesprek met Ruud Venekamp zaterdag jongstleden. 

Werken [bewerken]

diptiek

Soulages

Schilderij 146 x 114cm, 1950

Schilderij 26 januari 1952

Schilderij 220 x 366 cm, 1968

Schilderij 16 augustus 1971

Schilderij 30 april 1972

Schilderij 324 x 363 cm, 1985

Rothko

No.3/No.13 (Magenta, Black, Green on Orange), 1949

No.5/No.22, 1949-1950

No. 2 (No. 7 and No. 2), c.1951

No. 3, 1953

No. 2, 1964

Untitled, 1969

Untitled, 1970

Sinterklaas (oud & nieuw)

[Nieuw
– geschreven voor het radioprogramma Dit is de dag naar aanleiding van wat daarin is besproken door de verschillende gasten:]

Sint zat te denken...

omdat er dit jaar een ernstig gebrek is aan stoute kinderen
hebben sint en piet besloten in de zak mee te nemen
iedereen die het populisme au serieux neemt
alle boze stemmers sowieso alle Limburgers
iedereen die het machtige trekpaard Rotterdam een kneusje noemt
iedereen die op feestjes verdedigt dat het vrij goed gaat
sowieso iedereen die naar feestjes gaat
met uitzondering van de sinterklaasviering
iedereen met een mening die nergens op is gebaseerd
iedereen die sinterklaas al heeft gevierd
iedereen die sinterklaasinkopen verschrikkelijk vindt
mannen die een handcrème kopen van Nivea
terwijl iedereen weet dat l'Oréal veel beter is
winkelpersoneel dat de klant niet begroet
iedereen dat van het taalpolitie is
alle muziek van Steve Seasick en gelijk alle andere zouteloze country
iedereen die positief is gestemd over dit kikkerland
alle dichters omdat het toch nooit ergens over gaat
en vort met z'n allen naar de zon
¡Viva España! ¡Olé!

Daniël Dee, 5 december 2011

**********

[Oud
– geschreven voor een aan Sinterklaas gewijde avond van de Dichtclub in het Groningse café Marleen:]

sinterklaasgedicht

loopt sinterklaas door het noorderplantsoen
ziet-ie een aantrekkelijke juffrouw aankomen
tilt-ie zijn tabberd op

zegt de aantrekkelijke juffrouw
wat ben jij een viezerik zeg
je hebt een zwarte piet

karel ten haaf, december 2006

Dichters in de Prinsentuin (2)

Daar zijn we weer, we hadden het beloofd. Dichters in de Prinsentuin begon dit jaar, geheel tegen de gewoonte in, met regen. De poëzieliefhebbers, hulde zij met hen, interesseerde het niets.

En even later was daar de beloning: mooi weer. Dus konden de dichters de loofgangen in, waar het er backstage zo uitziet:

Zoals altijd was het optredende dichtersvolk weer een mix van ons onbekend (wie weet hoe de dichteres in onderstaand filmpje heet wordt verzocht dat even te melden - en ook de titel van het gedicht is welkom) [Egbert Hovenkamp (II, denken wij) meldt: "de dichteres heet: Djoeke Ardon." En de Verloofde merkte op: 'ach, was je verliefd?']

en ons bijzonder bekend: na zijn gedicht over worst en voetbal is iedereen natuurlijk uitermate benieuwd naar Het Ding van Daniël Dee.

Jan Glas draagt voor

We hadden het beloofd, en het is met veel genoegen dat we onze belofte nakomen. Het Groninger Dichtclublid Jan Glas in actie. Twee filmpjes maar liefst, want Glas dicht in twee talen: Nederlands en Gronings. Doen wij er nu het zwijgen toe en geven we het woord aan Jan Glas.

Countryman Ray is jarig

Vandaag is de Groninger westerndichter Countryman Ray precies 1 jaar online! En hij heeft niet stilgezeten: 130 puike westerngedichten, waaronder het 26-delige Prairie-ABC, de serie 'Abstract' en de reeks 'Beroemde Indianen en waar ze goed in waren'. Iedere maandag, woensdag en vrijdag post de sympathieke Countryman Ray een gedicht op zijn blog, de Prairie Creek Chronicle Gazette, keurig voorzien van een passende en kundige inleiding. Gaat dat lezen!

De Dee van Dichtclub

Hedenavond 20.30: de Dichtclub in café Marleen, Kleine Pelsterstraat te Groningen. Met, naast de reguliere Dichtclubleden, een gastdichter: ex-Dichtclublid Daniël Dee uit Rotterdam, van wie onlangs de prachtbundel Monsterproof verscheen.

Aansluitend op de Dichtclub, wordt de uitzending van "Benali in boeken" in Groningen, rechtstreeks op groot scherm vertoont in café Marleen. De uitzending begint om 21.30 uur, dus bij deze het verzoek om allemaal vóór half negen aanwezig te zijn, zodat we ook echt om half negen kunnen beginnen.

Alweerste recensie ‘Zieteratuur’

Op Woest en Ledig, het weblog van journalist Joep van Ruiten Over kunst & cultuur in Drenthe en daarbuiten, is sinds gisteren de recensie te vinden die eerder in iets andere vorm gepubliceerd werd in het Dagblad van het Noorden (op 12 maart): in de oorspronkelijke versie ontbrak de wat zure opmerking over het hoog Gronings gehalte; om de één of andere reden denken cultuurredacteuren van het Dagblad al sinds jaar en dag dat Groningen niet voorop kan lopen, want dat alles gebeurt in de grachtengordel. Daar het stuk – de eerste bespreking van Zieteratuur – na de papieren verschijning onleesbaar wegens te klein plaatje op Kortsluiting werd gereproduceerd, hieronder een leesbare versie bestaande uit screenshots. Er zijn wellicht mensen die het saai vinden, al die stukken over boeken van ons; of die ons eigengeilers vinden. Het zij zo en het doet ons niets; wij vragen ons slechts af: morgen de volgende bespreking?

Alweer een bespreking van ‘Zieteratuur’

Vandaag verscheen op De recensent een uitgebreid stuk over de bloemlezing uit de titel van dit blogberichtje. De recensent van dienst is Tim Donker. Hieronder zijn stuk, dat helaas werd opgemaakt in twee kolommen, wat het lezen van de screenshots niet vergemakkelijkt; oftewel: je moet er twee keer doorheen, van boven naar beneden, dus alles twee keer aanklikken voor optimaal leesgenot. Pas op voor rsi.

Recensie ‘Zieteratuur’

Het online tijdschrift Concept (multicultureel literair tijdschrift) plaatste een bespreking van Zieteratuur, de door onze redacteur in Groningen samengestelde bloemlezing concrete en visuele poëzie. De Kortsluiting-redactie is momenteel niet weg te slaan uit de media. Goed gedaan jochies.

Monsterproof uitnodiging

Boekhandel De Balustrade en Uitgeverij Passage nodigen u van harte uit voor de presentatie van Monsterproof, de vierde bundel van Daniël Dee, op vrijdag 5 maart 2010 vanaf 17.00u.

Monsterproof is de weerslag van een verkenningstocht achter het masker van de beschaving. Een verkenningstocht naar de waanzin van alledag en de waanzin van het brein.

Tijdens de presentatie zal de korte film Omdat ik haar wilde verrassen van filmmaker Rob van Pelt in première gaan. De film is gebaseerd op het gelijknamige gedicht dat ook in Monsterproof is terug te vinden. Tevens zal de dichter enkele gedichten uit de bundel op levende muziek van Titus van den Bragt en Theo Sieben ten gehore brengen. Uiteraard zal er gelegenheid zijn om de bundel aan te schaffen met een handtekening van de dichter. Later op de avond zullen er nog voordrachten zijn van bevriende dichters, waaronder Umeu Bartelds, David Boelee, Bianca Boer, Anneke Claus, Karel ten Haaf, Hanz Mirck, Stefan Nieuwenhuis, Kasper Peters en Hans van Willigenburg. Het zal kortom nog lang onrustig blijven.

Graag tot ziens op 5 maart!

Datum: vrijdag 5 maart 2010
Locatie: Grote Visserijstraat 12 b, Rotterdam
Aanvang: 17.00 uur
Toegang: gratis (en de drank ook!)

Web: http://www.uitgeverijpassage.nl/ en http://www.boekhandeldebalustrade.nl/

Recensie-exemplaren zijn op te vragen bij: Uitgeverij Passage – info@uitgeverijpassage.nl - Tel. 050 - 5271332

Over Monsterproof kwam al vanuit verschillende hoeken commentaar:

'Lekker rebels,' Ahmed Aboutaleb, burgemeester van Rotterdam.

'Daniël Dee dan. Zijn poëzie is grappig, pienter, ad rem en geheel van deze wereld – of van een gefantaseerde wereld,' Philip Hoorne.

'Dee’s geluid is rauw: zijn toon is ironisch tot sarcastisch en zijn ritme is in velerlei opzichten Rotterdams. De beelden die hij oproept zijn vaak buitengewoon oorspronkelijk,' Ronald Ohlsen.

'Gefeliciteerd! Je kunt dichten,' Stijn Ekkers in de Poëziekrant.

Monsterproof, de nieuwe bundel van Daniel Dee

Vrijdag 5 maart is de presentatie van Monsterproof, de vierde bundel van Daniel Dee. Meer informatie volgt spoedig. De afbeelding hierboven laat alvast zien hoe de voorkant van die nieuwe bundel er uit gaat zien.

Heftig

Je bent niet echt in Rotterdam geweest wanneer je De Hef niet hebt gezien. De beroemde brug is inmiddels niet meer in gebruik, maar torent gelukkig nog wel als een prachtig industrieel monument hoog uit boven de Maas. De mare wil, dat de naam De Hef afkomstig is uit de koker van C.B. Vaandrager, die door de Kortsluiting-redactie eensgezind wordt beschouwd als één der grootste Nederlandse dichters ooit; de officiële naam van de hefbrug luidt Koningshavenbrug.

Dat veel Rotterdamse dichters De Hef bezongen hebben, is niet meer dan logisch. In 2000 verscheen de fraai vormgegeven, met prachtige foto’s van samenstelster Hansje de Reuver verluchtigde poëziebloemlezing Hé, de Hef. Een kranige brug bij de Rotterdamse uitgeverij Duo/Duo. In dit prachtboek staat onder andere een niet eerder gepubliceerd gedicht van de inmiddels verscheiden en vrijwel vergeten schrijver A. Moonen, dat het verdient om gelezen te worden door meer mensen dan de 1250 bezitters van genoemde uitgave – dus:

Onlangs trof ik in de bundel Rijm en onrijm Rotterdam (Rotterdamse Kunststichting, 1980), van de reeds bij leven vergeten dichter D. Kornet, een prachtpoëem over De Hef, dat niet werd opgenomen in bovengenoemde bloemlezing van Hansje de Reuver. Wij nemen het hier wel op; – voor de liefhebbers van “Rotterdamse poëzie”:

Op naar de boekhandel

Vier jaar heeft het geduurd, maar daar is hij dan toch: de nieuwe dichtbundel van J.A. Deelder. Tussentijds heet het gisteren gepresenteerde, 60 pagina’s tellende boekwerkje dat werd uitgegeven door de Bezige Bij, en het kost slechts twaalf euro negentig. Doen, die aanschaf. Zodra ik het boekje opensloeg was het raak: prachtige poëzie. Het begint al met de ondertitel – niet gedichten of poëzie, maar gedichten? noemt de schrijver het. En dan het werk zelf. Deelder grijpt je vanaf de eerste regel meteen bij de lurven met zijn onopgesmukte, soms ietwat archaïsche, maar altijd directe taalgebruik. Je leest over de naderende dood vooral, de onafwendbaarheid van Hein. Het leven duurt veel te kort, denk je dan, en de dood veel te lang.
Hoewel de bundel na het ijzersterke begin ietwat inzakt (waarmee ik zeggen wil dat de rest van de bundel nogal wisselend van kwaliteit is, al staan er ook volop juweeltjes in) is alleen al de eerste afdeling, 1 (één) getiteld, genoeg om Tussentijds in de kast te willen hebben staan. Volgt nu integraal die prachtige openingsreeks:

Zestig jaar en
nog niet dood

Kleine jongens
worden groot

[p. 7]


Beter te zijn
waar je moet wezen

dan te weten
waar je moet zijn

[p. 8]


Je hart blijft
kloppen tot

het stopt. Dan
houdt het op

[p. 9]


Het licht
in de tunnel

is het nade-
rend eind

[p. 10]

Romig zeggen

Daniël Dee en Mo'Jones in actie

De wezens van vijf keer

Een interview met mijn verloofde

'Als wij nou wezens waren die slechts vijf keer konden neuken, zou je die keren dan met mij spenderen of zou je meerdere partners verkiezen?'

'Als ik je op tijd had leren kennen wel. Maar waarschijnlijk waren die allang op geweest. Bij jou in ieder geval zeker.'

'Maar je zou het bij één houden? Je zou niet nieuwsgierig zijn naar anderen?'

'Nee, ik zou het allemaal met jou willen doen. En hopelijk is het dan de vijfde keer een beetje lekker.'

In het zonnetje gezet

Het begint weer: Dichters in de Prinsentuin. Dus waarschijnlijk gaan we drie zonnige dagen tegemoet – dat is namelijk traditie, mooi weer tijdens dit literair botanisch festival. Ook traditie is: heel veel dichters bij elkaar in een beperkte ruimte. Zoveel als je niet eens wist dat er bestaan. En allemaal zijn ze even lief voor elkaar, en allemaal even getalenteerd – als je ze zo met elkaar kouten ziet lijken het verdulleme net acteurs. Zo énig! Zo gezellig! Eén grote happy family. Over deze vrinden- en vriendinnengroep schreef de helaas verscheiden, maar desondanks nog immer geliefde dichter Charles Bukowski het poëem my comrades, gepubliceerd in de bundel Love Is a Dog From Hell: Poems 1974-1977 (pp. 239-240), dat in eerste versie Kortsluiting-vertaling als volgt luidt:

mijn vrienden

deze geeft les
die woont bij zijn moeder
en die wordt onderhouden door een alcoholische vader met een rooie kop
en het verstand van een garnaal
deze is aan de speed en wordt al 14 jaar onderhouden door
dezelfde vrouw
die schrijft elke tien dagen een roman
maar hij betaalt tenminste zijn eigen huur
deze zwerft
slaapt op banken drinkt en doet zijn
ding
deze drukt zijn eigen boeken op een kopieer
apparaat
die woont in een verlaten studio
van een omroep in hilversum
deze lijkt te weten hoe hij beurs na beurs moet verkrijgen
zijn leven bestaat uit het invullen van formulieren
deze is gewoon rijk en woont in de beste
buurten en loopt de beste deuren plat
die heeft ontbeten met gerard kornelis
van het reve
en deze geeft les
en deze geeft les
en deze geeft boeken uit over hoe het moet
en praat op een wrede en overheersende manier

ze zijn overal
iedereen is een schrijver
en bijna iedere schrijver is een dichter
dichters dichters dichters dichters dichters dichters
dichters dichters dichters dichters dichters dichters

de volgende keer dat de telefoon gaat
zal het een dichter zijn
de volgende persoon aan de deur
zal een dichter zijn
deze geeft les
en die woont bij zijn moeder
en die schrijft het levensverhaal van
jan wolkers

o broeders wij zijn de meest karakterloze en de
minste van de soort

Dadagblad

Knip en plak je eigen gedicht.

Lazarusnacht

ik opende de kist hier hoorde ik niet thuis
dit was geen plaats voor hunkeraars als ik
daarbij was het te vochtig daar kreeg ik
zo’n droge kuch van en er was nog een taak
die ik moest vervullen

ik kwam halen waar ik recht op had
het zonlicht dat nooit voor mij scheen
de tranen die nooit om mij vloeiden
de tijd die ik nooit kreeg

ik stond op uit mijn graf
maar al wat ik ontwaarde
was een uiteengereten land

alleen tussen het gruis op het veld
stonden de blauwe bloemen te wuiven
in de maanwind

Hoe twee weken rimpelloos voorbij kabbelen

italë een zwembad een luchtbed
en ik met mijn buik van zeven zuchten
borsten een tinteling onder mijn bermuda
een verzengende zon kleurt de wereld een warme bries
de tijd van ingrijpende drama’s ligt nog in het verschiet

kortsluiting

Ik scherts niet, ik weet waarover ik spreek.

(Peter Nadas)

als het moment daar is
en het hier niet meer klopt

vitale functies er de brui aan geven
maar hersenen nog werken
matrozen op een zinkend schip

de kapitein deelt
laatste orders uit
het water op de lippen

dit is geen ijsberg
maar een tunnel

koud zweet breekt uit
geen vuur zonder zuurstof
en redden meer aan

kortsluiting brengt het laatste licht
de beelden wisselen te snel

binnen zonder kloppen
copuleren met de dood



Karel ten Haaf & Daniël Dee