Dichters in de Prinsentuin (2)

Daar zijn we weer, we hadden het beloofd. Dichters in de Prinsentuin begon dit jaar, geheel tegen de gewoonte in, met regen. De poëzieliefhebbers, hulde zij met hen, interesseerde het niets.

En even later was daar de beloning: mooi weer. Dus konden de dichters de loofgangen in, waar het er backstage zo uitziet:

Zoals altijd was het optredende dichtersvolk weer een mix van ons onbekend (wie weet hoe de dichteres in onderstaand filmpje heet wordt verzocht dat even te melden - en ook de titel van het gedicht is welkom) [Egbert Hovenkamp (II, denken wij) meldt: "de dichteres heet: Djoeke Ardon." En de Verloofde merkte op: 'ach, was je verliefd?']

en ons bijzonder bekend: na zijn gedicht over worst en voetbal is iedereen natuurlijk uitermate benieuwd naar Het Ding van Daniël Dee.

Dichters in de Prinsentuin

Het zit er weer op, helaas: het leukste poëziefestival van Nederland, Dichters in de Prinsentuin, beleefde de afgelopen dagen de alweer dertiende editie. Met op de donderdag veel regen en op de vrijdag fijn weer. Kortsluiting maakte enkele filmpjes, om het ongelijk van de thuisblijvers te bewijzen. Nu eerst maar even drie impressies van de slotavond, als altijd op het terras van Schouwburgcafé de Souffleur.
Eerst was daar Daniël Dee, met onder andere twee verse gedichten:

Ook was er Saskia de Jong, en avondval - de zwarte vlek met paardenstaart is de dichteres zelve:

Afsluiter was Lammert Voos:

Later meer filmpjes. En nog later een gedicht over de drankovergoten nazit.
Gaan we nu verder met ontkateren.

Maar dankbaar

Jonges wat was het weer mooi! Jammer dat het voorbij is, dat Dichters in de Prinsentuin. Goeie dichters, slechte dichters, groene dichters, rijpe dichters, overrijpe dichters en dichters voor de jeugd. Bijna alles is door Kortsluiting gezien, vrijwel alle dichters gehoord, zoveel mogelijk zon gevangen op het voor dit jaargetijde nog wat te bleke lijf.

Absoluut hoogtepunt was het optreden van Hans Verhagen, tijdens de slotavond, op het terras voor café De Souffleur. Wat kan die man mooi rijmen; dat zoiets bestaat. Onder de platanen gezeten liepen mij de tranen over de wangen toen hij zijn prachtgedicht hoe je verdween voordroeg met een stem vol emotie. Ook de Verloofde hield het niet droog, zij aan zij zaten wij en snikten.

Jan Glas maakte op mijn verzoek een foto van Hans Verhagen - 'Ik kan zelf wel een foto nemen, maar dan wordt het een kiekje, en Verhagen verdient een prachtportret', zo zei ik. En wat een fantastische plaat schoot hij; petje af Jan, en veel dank.

Na afloop van het optreden van Hans Verhagen zei de Verloofde tegen Coen Peppelenbos: 'Hij heeft me aan het huilen gemaakt, de rotvent.'

Waarop Coen antwoordde: 'Moet ik hem voor zijn bek slaan?'

En we dronken nog wat, en we lulden nog wat, en we gloeiden nog wat na, en met een bescheiden stukje in de kraag keerden we huiswaarts. Bedroefd omdat het alweer over was.