Ezra de Haan op Literatuurplein:
maandag 29 december 2014
zaterdag 20 december 2014
donderdag 18 december 2014
Literaire Trotski Quiz (70)
Duisternis en
waterkou alom, dus opgekruld voor de kachel een fijne quiz doen – wat wil men
nog meer.
Maar voor we
van start gaan eerst de oplossing van de vorige keer: J.W. Holsbergen – Wimpie de naaidoos. Roman (De Bezige
Bij, Amsterdam 1971), pp. 42-43.
En die van dekeer daarvoor (want – o schande! – helemaal vergeten te vermelden in de intro
tot opgave 69): Wulfert van den Brink – Vaderliefde
(Mets & Schilt, Amsterdam 2006), pp. 43-44.
Nu snel aan
de slag met de opgaaf van nu.
Dit keer
luiden de vragen:
1. wie
schreef onderstaande strofen; en
2. uit welke
oorspronkelijk Nederlandstalige werk zijn ze afkomstig?
donderdag 11 december 2014
Geen zomer meer op Boekennieuws
Ruim tien jaar na verschijnen van Geen zomer meer schrijft Ton van der Molen - in de rubriek 'blijvertjes' - op Boekennieuws:
maandag 1 december 2014
woensdag 17 september 2014
Literaire Trotski Quiz (69)
We gaan er weer mee beginnen, met ons heerlijke spel.
De vragen:
1. wie schreef onderstaande alinea’s; en
2. uit welke oorspronkelijk Nederlandstalige roman zijn ze afkomstig?
Hij aarzelt. Overwint de schroom en begint: in het begin ging het goed. Ze praat veel en ik ga steeds minder een vrouw in haar zien. Een soort vriend. Niet helemaal en toch, intelligente vrouwen stoten me af. Eerst kon ik niet eens meer een erectie krijgen. En tenslotte was ze uren in de weer om me zover te brengen. Nu kan ik alleen als ik aan iets anders denk. Dan fantaseer ik steeds wat anders. Eerst over hele jonge meisjes van een jaar of veertien.
Bewaar me, wat heb ik met een anders liefdesleven te maken. De mensen moeten eens ophouden anderen als psychiater te gebruiken. Volgens mij een bekend ouderdomsverschijnsel, als mannen zich voor jonge meisjes gaan interesseren, mijn smaak niet.
Later ging ik me inbeelden dat ik een geweldige macht had. Een apparaat, met een soort laserstraal (gek woord, vroeger een scheldwoord: laserstraal, laserbol, lamstraal) waarmee ik iedereen uit de weg kan ruimen. Een ding dat eruit ziet als een camera. Richt het op iemand, druk op de knop. Klaar is Kees. Een paar minuten later fini, hij of zij valt dood neer. Doodsoorzaak volkomen onbekend. Ik ben trotzkist, dat weet je misschien, of dat heb je gemerkt. Alle tegenstanders roei ik uit, stuk voor stuk en ik word steeds geiler. Franco is eraan gegaan, Nixon, Tsjang Kai Tsjek, Mendès France, de paus, kardinalen en bisschoppen. Soms alleen, soms een heel groepje achter mekaar. De kranten schrijven erover. Op praktisch elke bijeenkomst van diplomaten, van internationale politici of kerkelijke autoriteiten vallen de slachtoffers aan een onbekende ziekte die men de ‘maladie des autorités’, de ziekte van de hooggeplaatsten is gaan noemen. Daarnaast vallen de mensen die me onsympathiek zijn. Mijn eerste vrouw, een zwager. En het toppunt, het moment waarop ik eindelijk een orgasme krijg, of liever: kan krijgen, is in de Sint Pieter, tijdens het concilie, daar zijn ze allemaal, die vervloekelingen, de paus, de kardinalen, bisschoppen en een handvol walgelijke gelovigen – een sensatie, allen in één klap weg. Dat zal indruk maken. Een andere keer kom ik klaar op eenzelfde tafereel bij Franco en zijn direkte medewerkers, de generaals, de kolonels. Zo roei ik ook het kolonelsregime in Griekenland uit. De staf die over de atoombom beschikt, jullie ministers, de Japanse fascisten. Verrukkelijk. Daar gaat me de pik van staan.
De vragen:
1. wie schreef onderstaande alinea’s; en
2. uit welke oorspronkelijk Nederlandstalige roman zijn ze afkomstig?
Hij aarzelt. Overwint de schroom en begint: in het begin ging het goed. Ze praat veel en ik ga steeds minder een vrouw in haar zien. Een soort vriend. Niet helemaal en toch, intelligente vrouwen stoten me af. Eerst kon ik niet eens meer een erectie krijgen. En tenslotte was ze uren in de weer om me zover te brengen. Nu kan ik alleen als ik aan iets anders denk. Dan fantaseer ik steeds wat anders. Eerst over hele jonge meisjes van een jaar of veertien.
Bewaar me, wat heb ik met een anders liefdesleven te maken. De mensen moeten eens ophouden anderen als psychiater te gebruiken. Volgens mij een bekend ouderdomsverschijnsel, als mannen zich voor jonge meisjes gaan interesseren, mijn smaak niet.
Later ging ik me inbeelden dat ik een geweldige macht had. Een apparaat, met een soort laserstraal (gek woord, vroeger een scheldwoord: laserstraal, laserbol, lamstraal) waarmee ik iedereen uit de weg kan ruimen. Een ding dat eruit ziet als een camera. Richt het op iemand, druk op de knop. Klaar is Kees. Een paar minuten later fini, hij of zij valt dood neer. Doodsoorzaak volkomen onbekend. Ik ben trotzkist, dat weet je misschien, of dat heb je gemerkt. Alle tegenstanders roei ik uit, stuk voor stuk en ik word steeds geiler. Franco is eraan gegaan, Nixon, Tsjang Kai Tsjek, Mendès France, de paus, kardinalen en bisschoppen. Soms alleen, soms een heel groepje achter mekaar. De kranten schrijven erover. Op praktisch elke bijeenkomst van diplomaten, van internationale politici of kerkelijke autoriteiten vallen de slachtoffers aan een onbekende ziekte die men de ‘maladie des autorités’, de ziekte van de hooggeplaatsten is gaan noemen. Daarnaast vallen de mensen die me onsympathiek zijn. Mijn eerste vrouw, een zwager. En het toppunt, het moment waarop ik eindelijk een orgasme krijg, of liever: kan krijgen, is in de Sint Pieter, tijdens het concilie, daar zijn ze allemaal, die vervloekelingen, de paus, de kardinalen, bisschoppen en een handvol walgelijke gelovigen – een sensatie, allen in één klap weg. Dat zal indruk maken. Een andere keer kom ik klaar op eenzelfde tafereel bij Franco en zijn direkte medewerkers, de generaals, de kolonels. Zo roei ik ook het kolonelsregime in Griekenland uit. De staf die over de atoombom beschikt, jullie ministers, de Japanse fascisten. Verrukkelijk. Daar gaat me de pik van staan.
donderdag 24 juli 2014
Boek ‘Peter Aerts, The Dutch Lumberjack’
Het komt steeds dichterbij, het verschijnen van het door ons opgetekende levensverhaal van Peter Aerts. Op de site van uitgeverij Passage staat nu deze aankondiging:
Daniël
Dee & Karel ten Haaf
Peters
Aerts, The Dutch Lumberjack
biografie
(vechtsport)
Waar
Badr Hari vanwege zijn gedragingen buiten de ring voor vele Nederlanders de
bekendste K-1-vechter is, is Peter Aerts voor de liefhebbers de beste. De
drievoudig wereldkampioen is dan ook de ware ambassadeur voor deze vechtsport.
Tijd dus voor deze riant geïllustreerde biografie.
Peter
Aerts (Eindhoven, 1970) is een kickbokser die in de jaren negentig in Japan
driemaal wereldkampioen K-1 werd. Het hoge niveau wist hij jaren vast te
houden. Daarna was hij ook actief met het opleiden van nieuwe sporters, met
name op zijn eigen sportscholen in Twente. Vanwege zijn vechttechniek met een
aanhoudende hoeveelheid low-kicks werd zijn bijnaam al snel The Dutch
Lumberjack. Hij cultiveerde die door zijn opkomst in een houthakkershemd te
maken.
Daniël
Dee en Karel ten Haaf zijn beiden dichter en schrijver en vonden elkaar in hun
gezamenlijke liefde voor K-1. Eerder publiceerden ze het boek K-1, van de schoonheid en de kracht. De
biografie over Peters Aerts verschijnt op riant formaat en zal naast de tekst
vele kleurenfoto’s bevatten. Ook komt het boek uit in het Engels en Japans
(niet bij Uitgeverij Passage).
ISBN
97890 5452 292 8 / NUR 486
20
x 28 cm; 200 pagina’s full colour; € 24,95
omslag:
Joppe van der Spoel, Studio de Wilde Muis
verschijnt november 2014
Labels:
aankondiging,
biografie,
Daniël Dee,
K-1,
Karel ten Haaf,
kickboksen,
Peter Aerts,
reclame,
riant,
uitgeverij passage
vrijdag 23 mei 2014
zondag 11 mei 2014
woensdag 30 april 2014
vrijdag 25 april 2014
Dagje uit
Gisteren redactiebijeenkomst te Haarlem. Terrasseren op de Botermarkt en leuteren over hoe het werk aan ons Aertsboek vordert. Ook wat bier gedronken. En geobserveerd.
Karel: ‘Er zijn opvallend veel goede konten in Haarlem.’
Daniël: ‘Dat komt omdat ze hier allemaal een joggingbroek aan hebben. Zo zit ik thuis op de bank.’
Met een puntzak friet in de hand, saus op de buik morsend (Daniël oorlog, Karel Vlaamse mayonaise), naar de Pletterij gelopen. Gezien hoe Hans Plomp het eerste exemplaar van de nieuwe roman van Peter Andriesse overhandigde aan diezelfde Peter Andriesse. Een historische gebeurtenis: het is twintig jaar geleden dat er een boek van Andriesse verscheen.
Plomp in zijn overhandigingspraatje over De rode kimono: ‘Het is een ontzettend geil boek. Ik moest vaak even stoppen met lezen om me af te trekken. En ik ben zeventig, dus je begrijpt dat dat nogal wat tijd kost.’
Andriesse: ‘Het klaarkomen zelf gaat nog wel, maar om zover te komen.’
Een foto gemaakt vlak voor de overhandiging. En één vlak daarna. Het fotomoment suprême dus gemist.
Signeren.
Andriesse: ‘Voor?’
Karel: ‘Karel.’
Andriesse: ‘Hoort daar ook een achternaam bij?’
Peter Andriesse: ‘Bedank voor het kopen.’
Roken voor de deur.
Karel tegen Pim Wiersinga: ‘Je lijkt op je foto.’
Hans Plomp in het wilde weg: ‘Kutjes worden niet oud.’
Yvonne van Doorn tot Karel: ‘Je hebt een minder serieus hoofd dan ik dacht.’
Het was een fijne dag.
Karel: ‘Er zijn opvallend veel goede konten in Haarlem.’
Daniël: ‘Dat komt omdat ze hier allemaal een joggingbroek aan hebben. Zo zit ik thuis op de bank.’
Met een puntzak friet in de hand, saus op de buik morsend (Daniël oorlog, Karel Vlaamse mayonaise), naar de Pletterij gelopen. Gezien hoe Hans Plomp het eerste exemplaar van de nieuwe roman van Peter Andriesse overhandigde aan diezelfde Peter Andriesse. Een historische gebeurtenis: het is twintig jaar geleden dat er een boek van Andriesse verscheen.
Plomp in zijn overhandigingspraatje over De rode kimono: ‘Het is een ontzettend geil boek. Ik moest vaak even stoppen met lezen om me af te trekken. En ik ben zeventig, dus je begrijpt dat dat nogal wat tijd kost.’
Andriesse: ‘Het klaarkomen zelf gaat nog wel, maar om zover te komen.’
Een foto gemaakt vlak voor de overhandiging. En één vlak daarna. Het fotomoment suprême dus gemist.
Signeren.
Andriesse: ‘Voor?’
Karel: ‘Karel.’
Andriesse: ‘Hoort daar ook een achternaam bij?’
Peter Andriesse: ‘Bedank voor het kopen.’
Roken voor de deur.
Karel tegen Pim Wiersinga: ‘Je lijkt op je foto.’
Hans Plomp in het wilde weg: ‘Kutjes worden niet oud.’
Yvonne van Doorn tot Karel: ‘Je hebt een minder serieus hoofd dan ik dacht.’
Het was een fijne dag.
woensdag 9 april 2014
zaterdag 5 april 2014
vrijdag 28 februari 2014
De zondige daad op Sylvia Veldhuis
Op haar weblog bespreekt Sylvia Veldhuis de novelle De zondige daad van Daniël Dee (klik op de plaatjes voor leesbare vergrotingen):
Labels:
Daniël Dee,
De zondige daad,
recensies,
Sylvia Veldhuis
Abonneren op:
Posts (Atom)