De Roode Draad (3)

De meeste lezers van Kortsluiting zullen wel weten dat uitgever G.A. van Oorschot op latere leeftijd onder het pseudoniem R.J. Peskens verhalenbundels en romans publiceerde – bij zijn eigen uitgeverij, want: ‘Ja, kijk es, ik heb nog nooit een bestseller uitgegeven. En nou wil ik de ene keer dat ik een bestseller uitgeef, die niet door een andere uitgever in de handel laten brengen.’
Dat hij in zijn jeugd, voordat hij uitgever werd, onder de naam Geert van Oorschot revolutionaire poëzie schreef, en dat die in een drietal bundels werd uitgegeven – dat is wellicht minder bekend. Volgt nu het laatste gedicht uit zijn laatste bundel.

ONS BRANDEND WACHTWOORD

Wij hebben al zo vaak dat schone lied gezongen ;
“Ontwaakt, ontwaakt, verdoemden in hongersfeer,”
met luide stem uit boordevolle longen,
doch wij vergaten altijd altijd weer :

dat wij met woord en zang geen maatschappij bevechten,
waarin het volk de macht in handen heeft,
dat met het lied alleen, der murw geslagen knechten,
de bourgoisie in weelde verder leeft.

Wij hebben al zo vaak de rode vlag gedragen,
en elke zetel winst bracht ons een nieuw Hoezee
als intermezzo tusschen smart en klagen,
werd de eerste Mei ons bal-soiree.

Wij hebben al zo vaak van onze macht gesproken,
met ledental ons zelven overbluft,
doch deze leugens werden steeds gewroken,
De Daad in ons program werd stiekum uitgestuft.

Wij hebben al te lang met groot geduld gedragen,
gezongen en gesproken en gedemonstreerd,
Wij moeten eindelik de eindstrijd durven wagen,
nu de bourgoisie in ondergang verkeert.

De Revolutie moet ons brandend wachtwoord wezen,
Dat is ons lied en onze nieuwe vlag,
Eerst dan pas zal de bourgoisie ons vrezen,
De revolutie, kerels, is de laatste slag !


[Geert van Oorschot – Van Oudegeest tot revolutie (Uitgeversbedrijf “Agenco”, Rotterdam z.j. [1935 ]), p. [8].]