Ha, leuk. Een interactief blogje.
Dit zijn de vragen van deze keer:
1. wie schreef onderstaande passage; en
2. uit welk oorspronkelijk Nederlandstalig literair werk zijn onderstaande zinnen afkomstig?
In de rue Camp Première, een zijstraat van de boulevard Montparnasse, bevindt zich het eethuis Chez Rosalie, niet groter dan een normale huiskamer. Sinds 1908 is er niet veel veranderd, dat bewijzen foto’s in boeken over het leven van beroemde mensen die, toen ze nog arm en voor de wereld anoniem waren, hier voor een paar centen of op de pof kwamen eten. Het is gepast eerbiedig binnen te treden. Aan deze stokoude marmeren tafeltjes hebben Lenin en Trotsky, onder het eten, niet zonder gevolg zitten samenspannen. Een jonge, berooide Picasso at er met Matisse en Pascin. En Rilke hoorde tot de vaste gasten want hij woonde, als secretaris van Rodin, een huis of wat verder op. Bijna elke avond zwalkte Modigliani, de schone, woeste Modi uit Livorno er in een roes binnen en verlangde een maal, want hij hield van dit kleine restaurant en had alleen bezwaar tegen de ratten, die er wel tussen de tafeltjes liepen.
Dit zijn de vragen van deze keer:
1. wie schreef onderstaande passage; en
2. uit welk oorspronkelijk Nederlandstalig literair werk zijn onderstaande zinnen afkomstig?
In de rue Camp Première, een zijstraat van de boulevard Montparnasse, bevindt zich het eethuis Chez Rosalie, niet groter dan een normale huiskamer. Sinds 1908 is er niet veel veranderd, dat bewijzen foto’s in boeken over het leven van beroemde mensen die, toen ze nog arm en voor de wereld anoniem waren, hier voor een paar centen of op de pof kwamen eten. Het is gepast eerbiedig binnen te treden. Aan deze stokoude marmeren tafeltjes hebben Lenin en Trotsky, onder het eten, niet zonder gevolg zitten samenspannen. Een jonge, berooide Picasso at er met Matisse en Pascin. En Rilke hoorde tot de vaste gasten want hij woonde, als secretaris van Rodin, een huis of wat verder op. Bijna elke avond zwalkte Modigliani, de schone, woeste Modi uit Livorno er in een roes binnen en verlangde een maal, want hij hield van dit kleine restaurant en had alleen bezwaar tegen de ratten, die er wel tussen de tafeltjes liepen.
6 opmerkingen:
Adriaan van Dis
Welnee. Dat moet Carmiggelt wel zijn. Ik zou zeggen: een Hollander in Parijs?
Volgens mij is het weer gewoon van Roland-Holst.
Hans Verhagen?
(Er was toch iemand fan van deze dichter?)
Boudewijn Buch?
@Allen: Nee. Ja. Nee. Nee. Nee.
Het citaat werd gelicht uit:
Simon Carmiggelt – ‘Een retourtje Parijs’ In: Later is te laat (Arbeiderspers, Amsterdam 1964), p.74.
Ik heb het voor de zekerheid even nagekeken, maar het verhaal staat niet in Een Hollander in Parijs (of het moet onder een andere titel zijn).
Een reactie posten