Dank je wel Stefan, ik ben verbluft, dit had ik werkelijk niet verwacht.
Ik snap nu
ook opeens waarom je gisteren zo verrast keek toen ik moest lachen na je vraag
aan wie het eerste exemplaar zou worden uitgereikt. Je dacht natuurlijk even
dat ik je doorhad, maar dat was echt
niet zo. Stefan wat ben je toch een rakker, niemand is er schavuiter dan jij.
Lieve
mensen, zoals Stefan al zei in zijn dankwoord, en zoals u zelf met eigen ogen
hebt kunnen zien, weten wij Toffe Gasten elkaar ook na vijftien jaar nog steeds
te verrassen. Op een positieve manier ook nog. En dat terwijl we elkaar toch
door en door kennen en echte vrinden zijn.
Het is dan
ook met tranen van ontroering in de ogen [haalt
duim langs ogen], dat ik dit eerste exemplaar in ontvangst neem. En wat
ziet hij er mooi uit, onze Broeder Hans. [beetje
bladeren] Prachtig! En kijk, met een gratis dvd met de film ook nog!
Maar
Broeder Hans is niet alleen van buiten mooi, zijn innerlijk sprankelt van
pracht en speelse geest.
Dit boek
bevat vele hoogtepunten uit ons oeuvre, hoogtepunten die Stefan en ik in de
loop der jaren samen bereikten, zowel op het toneel als in de beslotenheid van
ons schrijfkantoor. Want niet alles wat wij samen doen brengen we op het
toneel.
En wel
hierom, lieve mensen. Wij zijn natuurlijk inmiddels door de wol geverfd waar
het gaat om het verzorgen van Toffe voordracht voor publiek. Zo weten wij dat
er grapjes zijn die alleen op papier overeind blijven, die je niet moet voorlezen
of uitspreken. Ik zal u een voorbeeld geven: een dyslectische alcoholicus die
geen Johnny Walker bestelt maar een Jolly Wanker.
Dat kun je
niet op het toneel doen, dat slaat nergens op. En dat zullen wij dan ook nooit
doen. Die grapjes moet je lezen, die zijn uitsluitend geschikt voor in een
boek. Al moet ik zeggen dat het grapje over de dyslectische alcoholicus de
toets van onze strenge kritiek niet heeft kunnen doorstaan – moet je nagaan,
lieve mensen, lieve, lieve, lieve mensen: als zo’n ijzersterke mop al niet goed
genoeg is, hoe goed moet het boek dan wel niet zijn!
Wat ik wel
een beetje jammer vind, dat kan ik hier in de beslotenheid van deze zaal wel
even zeggen, is dat Stefan in zijn speech meende te moeten opmerken dat ik niet
zijn type ben. Nou, dat is wederzijds! Ik vind het nog steeds zonde dat de
auteursfoto achterop dit prachtige boek – ik kan er nog steeds niet over uit
dat uitgerekend ik dit eerste
exemplaar in ontvangst mocht nemen, lieve Stefan, lieve, lieve Stefan dank je
wel! – maar ja, wat ik zeggen wou: ik vind het nog steeds zonde, Stefan, dat
jij voor de auteursfoto niet even een net pak hebt aangetrokken, was dat nou
zo’n moeite geweest?
Ja, lieve
mensen, wij katten dan weleens op elkaar, maar dat neemt niet weg dat we echt
een duo zijn. Niet voor niks spreek ik al de hele tijd in meervoudsvorm. Vijftien
jaar lang al echte vrienden, ondanks de verschillen – of misschien juist wel
dankzij. Het is omdat we zo verschillend zijn dat we elkaar nog steeds weten te
verrassen. Want over één ding zijn we het altijd eens: kwaliteit is kwaliteit
en Die Toffe Gasten zijn kwaliteit. En verrassend goed. Stefan, nogmaals bedankt
voor dit eerste exemplaar. Bedankt voor deze eer, ik ben ontroerd, ik weet even
niet wat ik moet zeggen.
[omhelst Stefan]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten