Het mooiste aan het schrijven van een boek is het bedenken ervan, het componeren. Wat daarna komt, de fysieke daad van het schrijven, het opschrijven dus eigenlijk, vind ik helemaal geen leuk werk – wat ik uiteindelijk op papier krijg is altijd minder dan wat ik in het hoofd had. Misschien is dat wel goed: kreeg ik één boek op papier zoals ik het bedacht heb, ik zou waarschijnlijk nooit meer durven schrijven omdat ik mezelf niet meer zou kunnen verbeteren.
Maar vooralsnog, het K-1 boek net naar de drukker, ben ik fijn aan het componeren in mijn hoofd. Een novelle, twee romans en een bundel klein spul. Heerlijke tijd. De kop vol schoonheid. En vol engagement: de novelle en één der romans zijn politiek geladen. Politieke betrokkenheid kan ook in de kunst mooie dingen opleveren – al is het tegenwoordig niet in de mode om dat te vinden. Dit hele verhaal is eigenlijk gewoon een inleiding tot wat geloof ik een link-dump heet: het prachtige nummer Malcolm X van The Beatnigs, geweldige band van alweer ruim twintig jaar geleden. Ter inspiratie.
Maar vooralsnog, het K-1 boek net naar de drukker, ben ik fijn aan het componeren in mijn hoofd. Een novelle, twee romans en een bundel klein spul. Heerlijke tijd. De kop vol schoonheid. En vol engagement: de novelle en één der romans zijn politiek geladen. Politieke betrokkenheid kan ook in de kunst mooie dingen opleveren – al is het tegenwoordig niet in de mode om dat te vinden. Dit hele verhaal is eigenlijk gewoon een inleiding tot wat geloof ik een link-dump heet: het prachtige nummer Malcolm X van The Beatnigs, geweldige band van alweer ruim twintig jaar geleden. Ter inspiratie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten