Groningen Dichtstad

Stefan Nieuwenhuis [foto: Jan Glas]
De Groninger stadsdichter Stefan Nieuwenhuis is onvermoeibaar in zijn pogingen de in Stad woonachtige dichters onder de aandacht van de bevolking te brengen. Zo regelde hij dat er gedichten door de hele stad komen te hangen, op de de geplande halteplaatsen van het beoogde tramtracé; en bracht hij dichters, grafici en margedrukkers bijelkaar voor een bibliofiel poëzieproject rond Bommen Berend. Daarbovenop bedacht en realiseerde hij de site dichtstadgroningen.nl, een overzichtelijke site waarop stad-Groninger dichters zichzelf voorstellen aan de bevolking én aan programmeurs. Het is de bedoeling dat deze afgelopen vrijdag ten doop gehouden site voortdurend wordt aangepast aan de actualiteit: ontbreekt er een dichter, laat het de beheerders van de site weten en de omissie wordt verholpen; verhuist er een dichter naar of uit Groningen, dan wordt hij of zij toegevoegd dan wel verwijderd; debuteert er een dichter, dan wordt er een pagina bijgemaakt. Het is prijzenswaardig dat Nieuwenhuis zo enthousiast bezig blijft als ambassadeur van de dichters in Stad, want zoals ook alweer gebleken is uit sommige reacties op de lancering van dichtstadgroningen.nl is er tegenwoordig sprake van een enorme kinnesinne in de dichtscene. Wie niet beter weet krijgt de indruk dat alle noordelijke dichters kleinzielige zure mannetjes zijn die zichzelf als middelpunt van het universum beschouwen en daarom menen elk initiatief van iemand anders de grond in te moeten boren. Maar gelukkig betreft het slechts een enkeling die liever om zich heen trapt dan opbouwende kritiek te leveren. Ik ben blij dat we het hier in Stad niet van die sneue navelstaarderige types moeten hebben, maar dat onze stadsdichter een naar buiten gerichte blik heeft en actief de poëzie promoot onder de bevolking. Want daarvoor is hij aangesteld: stadsdichter Stefan Nieuwenhuis is een ambassadeur, geen veldheer.

Levensverhaal van ‘the Lumberjack’ in boekvorm

Afgelopen woensdag hebben we gesproken met vechtsportlegende Peter Aerts en zijn vrouw Esther. Een gezellig en vooral ook vruchtbaar gesprek: met grote trots melden we met Peter Aerts overeengekomen zijn dat wij – Daniël Dee en Karel ten Haaf – zijn biografie gaan schrijven.
De drievoudig wereldkampioen K-1 is in Japan net zo beroemd als Johan Cruijff in Nederland. Bovendien is Peter Aerts daar enorm geliefd en populair. We hebben daarom afgesproken dat de biografie niet alleen in Nederland maar ook in Japan zal moeten verschijnen.
Peter en Esther Aerts vinden het belangrijk dat het een rijk geïllustreerd boek wordt; logisch, want vechtsport is natuurlijk bij uitstek een kijksport. De bedoeling is dan ook dat het een groot formaat boek wordt (zeg maar ongeveer A4) in full colour. Een koffietafelboek over leven en werk van één van Nederlands grootste sportmensen ooit.

Dapper zijn omdat het goed is

Ieder jaar organiseert het Sneevliet Herdenkingscomité op of omstreeks 13 april een herdenkingsbijeenkomst bij het monument op het terrein van het crematorium ‘Velsen’ te Driehuis/Westerveld (gemeente Velsen) om de herinnering levend te houden aan de gevallen revolutionair-socialisten en hun strijd voor socialisme en vrijheid. Bij die herdenking gaat het welbewust ook om de strijd tegen fascisme, rassenwaan en oorlog die - helaas - nog steeds actueel blijft. Dit jaar vindt de herdenking plaats op zondag 15 april.

Gisteren, 13 april, was het 70 jaar geleden dat de moord op de leden van het Marx-Lenin-Luxemburg Front bij het kamp Amersfoort plaatsvond. Daarom wil het organiserend comité juist aan deze herdenking meer aandacht schenken. Na de gebruikelijke herdenking bij het monument op Westerveld (om 11.30 uur) treedt 's middags in gebouw De Dwarsligger in IJmuiden het muzikaal-poëtische trio Trias Poëtica op, het enige trio ter wereld dat uit vier personen bestaat. Dat zijn: Jan Bontje, Carlos Bréton Ferrer, Frans Lodewijk en Marcus Mulder. Het trio gaat, zoals het zelf zegt, 'zijn eigen weg' en past in geen enkel hokje. De groep is geëngageerd, maar onafhankelijk en aan geen enkele partij gebonden.

Let op: Door werkzaamheden aan het spoor rijden er op zondag 15 april bussen tussen Haarlem en Driehuis. Wie om 10.12 uur vertrekt van Haarlem-station arriveert om 10.33 uur in Driehuis; die van 10.27 u. arriveert rond 10.48 u.; die van 10.42 u. arriveert rond 11.03.

Over het waarom van deze herdenking schrijft de revolutionair-socialistische auteur Maurice Ferares:

Het was gisteren - 13 april 2012- zeventig jaar geleden dat Henk Sneevliet, Willem Dolleman, Ab Menist, Cor Gerritsen, Jan Schriever, Jan Koeslag, Jan Edel en Rein Witteveen door een Duits vuurpeleton werden doodgeschoten. De eerste zeven waren leiders van het illegale Marx-Lenin-Luxemburg Front, Witteveen was de drukker van het blad Spartacus, dat door hen werd uitgegeven.
[Op 16 oktober 1942 werden MLL Fronters Aaldert IJmkers en Johan Roebers door de nazi’s vermoord – ook zij worden morgen herdacht. – KtH]
Wij herdenken deze moedige revolutionaire socialisten, die tijdens de Duitse bezetting de idealen van het anti-fascisme bleven hooghouden en hun leven gaven voor de bevrijding van de onderdrukten in de wereld. Zij waren ook degenen die in hun blad als eersten hadden opgeroepen tot algemene staking tegen de antisemitische maatregelen van de Duitse bezetters.
Zonder aan de verdiensten van de kameraden van Sneevliet iets af te doen, willen we niet onvermeld laten dat Henk Sneevliet, onbetwist de grootste Nederlandse socialistische revolutionair moet worden genoemd. Hij was een van de oprichters van de Chinese Communistische Partij in 1921, mede initiatiefnemer van de oprichting van de Indische Sociaal-Democratische Vereniging (ISDV) in mei 1914 – voorloper van de Partai Kommunis Indonesia (PKI) in voormalig Nederlands Indië. Vanwege zijn revolutionaire standpunt (Indonesië los van Holland!) werd hij uit Nederlands Indië verbannen en werd hij vertegenwoordiger voor de Communistische Internationale in Azië op voordracht van Lenin. Terug in Nederland zat hij enige tijd in de Tweede Kamer als afgevaardigde van de Revolutionair Socialistische Arbeiders Partij. Hij werd gekozen bij de verkiezingen in 1933 terwijl hij in de gevangenis zat voor zijn oproep tot steun aan de muitende matrozen op het Nederlandse oorlogsschip De Zeven Provinciën.
In de laatste brieven aan zijn naasten vanuit de gevangenis in april 1942 schreef hij altijd geprobeerd te hebben om te leven naar de Indonesische zegswijze Berani Karena Benar – Dapper zijn omdat het goed is.

Maurice Ferares

Vaandrager - Sleutels (recensie 4)

Erik van den Berg vandaag in de Volkskrant:

Literaire Trotski Quiz (61)

Hoog tijd! De vorige quiz was op 23 december vorig jaar. Inzendingen: geen. Was de vraag zo eenvoudig dat het geen uitdaging was? Hoe dan ook, het juiste antwoord: Karel ten Haaf – Bokkenvla. Een pastorale (Uitgeverij Passage, Groningen 2004), pp. 57-58.
En dan nu de opgave van deze week. Google-aars (wat voor anus?) wordt verzocht niet deel te nemen: de tekst staat on line.
Dit is de vraag:
* Welke schrijver/dichter schreef onderstaande passage?
(Niet gesteld ditmaal: de gebruikelijke vraag numero 2. aan welk oorspronkelijk Nederlandstalige publicatie werden de nu volgende alinea’s ontleend? De regels werden overgenomen van het blog van de betreffende auteur.)

Natuurlijk, ik had het op mijn vingers kunnen natellen. Op alle tien, heen en terug: de media zullen nog dagenlang nahypen over de Tocht die niet doorging. Over naar Kees van Dam aan de Bonkevaart, of Lidwien Gevers, het journalistieke krullenmeisje, de opvolgster van Paulien Broekema, met straatinterviews: ‘Klote hè?’ ‘Wat ging er door u heen?’ Krant of tv, aan beide zijden van en in het midden: het medium doet er niet toe, als de ‘journalist’ maar hapklare brokken weet op te kotsen.
Terwijl er zoveel leuk nieuws is. Zoals de desintegratie van Groen Slinks, de partij die ooit is ontstaan uit een samenwerking van communisten, pacifisten en ander klein links grut. Nu onder leiding van Jolanda Sap. Sap, what’s in a name? Want SAP is ook de Socialistiese Arbeiderspartij, een vage verzameling van gestaalde Trotskisten. Leden van die linkse splinter schijnen zich tegenwoordig te roeren in de SP, ooit een verzameling van gestaalde maoïsten. Het is zo kleurrijk aan de linkerkant. Sap en de haren in de Tweede Kamer hadden op hun vingers kunnen natellen dat de founding fathers van Groen Slinks, zoals CPN-ers en PSP-ers, nog geen seconde een missie naar Kunduz in overweging zouden hebben genomen. Morgen houdt de club van Sap een partijcongres. Zou het live te zien zijn op Politiek24? Dan ga ik zeker even kijken; geen beter vermaak dan leedvermaak.
Dan nog vandaag in de Krant dat directeuren van Nederlandse ondernemingen nog steeds hun zakken vullen met opties en prestatieaandelen. Voorbeelden. Eric Meurice van ASML - je weet wel: van de chips - stak met die opties en aandelen in 2011 6,7 miljoen euri in zijn zak. Van Peter Voser van Shell wordt verwacht dat hij dit jaar mogelijk nog meer binnenkrijgt. Het is onbeschoft, zeker in een tijd dat ‘we allemaal de broekriem moeten aanhalen.’ Maar is het nieuws? We weten toch: er zijn nog graaiers als wij er niet meer zijn.

Vaandrager - Sleutels (recensie 3)

Ezra de Haan op Literatuurplein: