woensdag 17 september 2014

Literaire Trotski Quiz (69)

We gaan er weer mee beginnen, met ons heerlijke spel. 
De vragen: 
1. wie schreef onderstaande alinea’s; en 
2. uit welke oorspronkelijk Nederlandstalige roman zijn ze afkomstig? 

Hij aarzelt. Overwint de schroom en begint: in het begin ging het goed. Ze praat veel en ik ga steeds minder een vrouw in haar zien. Een soort vriend. Niet helemaal en toch, intelligente vrouwen stoten me af. Eerst kon ik niet eens meer een erectie krijgen. En tenslotte was ze uren in de weer om me zover te brengen. Nu kan ik alleen als ik aan iets anders denk. Dan fantaseer ik steeds wat anders. Eerst over hele jonge meisjes van een jaar of veertien. 
Bewaar me, wat heb ik met een anders liefdesleven te maken. De mensen moeten eens ophouden anderen als psychiater te gebruiken. Volgens mij een bekend ouderdomsverschijnsel, als mannen zich voor jonge meisjes gaan interesseren, mijn smaak niet. 
Later ging ik me inbeelden dat ik een geweldige macht had. Een apparaat, met een soort laserstraal (gek woord, vroeger een scheldwoord: laserstraal, laserbol, lamstraal) waarmee ik iedereen uit de weg kan ruimen. Een ding dat eruit ziet als een camera. Richt het op iemand, druk op de knop. Klaar is Kees. Een paar minuten later fini, hij of zij valt dood neer. Doodsoorzaak volkomen onbekend. Ik ben trotzkist, dat weet je misschien, of dat heb je gemerkt. Alle tegenstanders roei ik uit, stuk voor stuk en ik word steeds geiler. Franco is eraan gegaan, Nixon, Tsjang Kai Tsjek, Mendès France, de paus, kardinalen en bisschoppen. Soms alleen, soms een heel groepje achter mekaar. De kranten schrijven erover. Op praktisch elke bijeenkomst van diplomaten, van internationale politici of kerkelijke autoriteiten vallen de slachtoffers aan een onbekende ziekte die men de ‘maladie des autorités’, de ziekte van de hooggeplaatsten is gaan noemen. Daarnaast vallen de mensen die me onsympathiek zijn. Mijn eerste vrouw, een zwager. En het toppunt, het moment waarop ik eindelijk een orgasme krijg, of liever: kan krijgen, is in de Sint Pieter, tijdens het concilie, daar zijn ze allemaal, die vervloekelingen, de paus, de kardinalen, bisschoppen en een handvol walgelijke gelovigen – een sensatie, allen in één klap weg. Dat zal indruk maken. Een andere keer kom ik klaar op eenzelfde tafereel bij Franco en zijn direkte medewerkers, de generaals, de kolonels. Zo roei ik ook het kolonelsregime in Griekenland uit. De staf die over de atoombom beschikt, jullie ministers, de Japanse fascisten. Verrukkelijk. Daar gaat me de pik van staan.